Sportcolumn David Steegen: Robbie

Vorige week mocht Anderlecht rekenen op het bezoek van vijf toekomstige Nederlandse trainers. De voormalige profs volgden een verplichte vierdaagse buitenlandse stage, die past in de opleiding om beroepstrainer te mogen worden. De vijf zijn allemaal al actief in de voetballerij, bij clubs uit eerste en tweede klasse in Nederland.

Dat soort bezoekjes gebeurt wel vaker, en is altijd heel aangenaam. De sfeer is gemoedelijk en het respect wederzijds. We leggen onze werking uit en peilen graag naar hun reacties. Die zijn leerrijk. Als club genieten we duidelijk enig aanzien, anderzijds houden de bezoekers ons een spiegel voor. Daar leren we echt veel van.

Het is ook om die reden dat de Europese competities zo belangrijk zijn, dat overstijgt het louter sportieve. Zo is ook het jeugd- en opleidingscentrum van Anderlecht tot stand gekomen. Door jarenlang de centra van de grootste en beste clubs van Europa te bezoeken en grondig door te lichten, heeft RSCA zijn eigen concept bepaald.

Vorig seizoen kwam voormalig Anderlecht- en Club-verdediger Aleksandar Ilic op bezoek om met een aantal personen van de club te praten. Het verslag daarvan zal doorwegen in de eindbeoordeling van zijn trainersopleiding in zijn vaderland. De Serviër voetbalde in het begin van de eeuw vier seizoenen voor paars-wit en, helemaal op het einde van zijn loopbaan, even voor FC Brussels. Hij schrok van de positieve evolutie van de werking van zijn voormalige werkgever. Het jeugdcomplex in Neerpede was in zijn tijd nog helemaal verouderd.

De Nederlandse trainers die onlangs op bezoek waren, praatten een uurtje met een aantal stafleden, zoals John van den Brom hen had opgedragen. Tussen de vijf zat er eentje die ik vrijwel meteen herkende: Robbie Alflen. Studio sport-voetballer. Zijn naam weerklonk nadrukkelijk in de verslagen van het wekelijkse voetbalprogramma in de jaren tachtig en negentig op zondagavond op de NOS. Vaste afspraak om 19 uur. Het programma bestaat al decennia lang en is de bron van alle liefde voor het Nederlandse voetbal. Studio sport, of een vader-zoonmoment uit de vervlogen jeugd.

Alflen begon zijn loopbaan bij subtopper FC Utrecht, en trok na enkele seizoenen naar Ajax, waar hij ernstig geblesseerd raakte. Hij was een lekkere straatvoetballer met branie. Vandaag is hij assistent van huidig Utrecht-hoofdcoach Jan Wouters, voormalig Nederlands international. Wouters is de man die tevergeefs aan de tweede paal stond toen Philippe Albert het enige doelpunt scoorde tegen Nederland op het WK '94 in de VS.

Alflen heeft een lach op het gezicht. De straatjongen staat er op zijn 45ste nog steeds. Samen met zijn collega's woont hij trainingen bij, praat met de coach, de teammanager, de algemeen manager, de dokters, de andere trainers en ondergetekende. De bezoekers waarderen de Brusselse gastvrijheid en de openheid, feesten mee in het spelershome als er met 5-0 gewonnen wordt van AA Gent. Het klikt wonderwel. De dag van het vertrek trakteren de vijf het hele kantoor op 'gebak'. Ze hebben lof voor onze trainingsinfrastructuur, de manier van werken en de beleving. Zelfs het verouderde stadion mag op Nederlandse waardering rekenen. Als ik peil naar hun indruk van ons sportief niveau, antwoordt Robbie: "In de Nederlandse top zouden jullie het wel moeilijk hebben, hoor." Zo.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht