'Honderden Chinezen wilden met ons op de foto'

Als het tijdens de zomermaanden kriebelt, ga je het best op reis. Hoe verder hoe beter, dachten de vijfde- en zesdeklassers van de dansafdeling van de Kunsthumaniora Brussel. Tien dagen trokken ze naar China. En wel om er te dansen op het dansfestival van Urumqi (spreek uit: Oeroemtsjie). Zazie ging hen uitwuiven en weer opwachten.

T wee dagen voor hun vertrek zijn de dansers nog volop aan het repeteren. Een jaar hebben ze gewerkt aan de voorstelling. Ze staan te springen om het resultaat aan het grote publiek te tonen. De compagnie bestaat uit vijftien dansers: dertien meisjes en twee jongens. Directeur Jurgen is fier op zijn leerlingen: 'Hun dans is van topkwaliteit. Ze zijn net professionals!' Ook danslerares Kristel is trots op wat ze bereikt hebben. 'Wij brengen hedendaagse dans, met veel individuele expressie. Het is helemaal anders dan bijvoorbeeld hiphop of ballet. Blijkbaar zijn ze dat in China niet gewoon. We zijn benieuwd naar de reacties.'

Zijn ze nerveus voor de reis naar het Verre Oosten? 'Voor het vliegen wel,' bekent Nina. 'Hopelijk kan ik tijdens de hele vliegreis doorslapen.' 'Ik ben vooral nieuwsgierig naar het eten. Hopelijk krijgen we geen hond geserveerd!' gruwelt Axelle.

Chocoladedans
De leerlingen geven Zazie graag een voorproefje. Voor de intro knutselden ze een Chinees geïnspireerde dans in elkaar. Van zodra het Chinese deuntje uit de luidsprekers klinkt, beginnen de dansers breed te glimlachen en zwierig rond te huppelen. 'Als we aan Chinese dans denken, zijn het vooral de kleine en sierlijke bewegingen die opvallen,' zegt Axelle. 'Het is niet echt onze stijl, maar we vinden het wel leuk. Hopelijk begrijpen de Chinezen de rest van onze voorstelling ook!'

Aan het Chinese publiek willen ze graag tonen wat typisch Belgisch of typisch Brussels is. Zo bedachten ze een chocoladedans. Dan smeert iedereen zich in met chocolade. Daarna dansen ze rond met pralinedoosjes. Er volgt ook een vissersdans en een dans over onze bekende stripverhalen. Het laatste deel van de voorstelling heet 'City Life' en gaat over het leven in Brussel. De leerlingen lopen hectisch door elkaar om de drukte in onze hoofdstad na te bootsen. Er wordt heel wat gesprongen en rondgezwierd. Ze zijn duidelijk klaar voor het grote podium.

Welkom telug!
Natuurlijk zijn we van Zazie nieuwsgierig naar wat ze allemaal hebben meegemaakt in China. We wachten hen op in de luchthaven. En we zijn niet alleen. De aankomsthal staat volgepakt met vrienden, ouders, grootouders, broers en zussen. Hier en daar wappert een spandoek. 'Welkom telug!' staat er als grapje op een doek geschilderd. 'Het lijken wel beroemdheden!' roept de papa van Elien uit. Nadat we tientallen koffers voorbij hebben zien rollen, is het eindelijk zover. De vijftien lokale sterren komen uitgelaten aangewandeld. Na een hele hoop knuffels roept Kristel iedereen bij elkaar. 'Kom mannekes, tijd om te dansen!' En ja hoor, de groep gaat in positie staan en voert voor alle aanwezigen haar China-dans op. Dat ze 33 uren op een vliegtuigstoel zaten, lijkt hen niet te kunnen deren. Ze geven voor een allerlaatste keer het beste van zichzelf. Moe of niet moe!

Rariteiten
Maar wat vonden ze van China en zijn inwoners? 'Ik wil zeker teruggaan,' vertelt Liese aan Zazie. 'Ik heb drie keer per dag met veel smaak rijst gegeten. De anderen vonden dat maar niets.' Romy en Elena geven toe dat ze het eten niet echt lekker vonden. 'Het is helemaal anders dan wat wij hier eten bij de Chinees.' 'Ik begrijp nu waarom de Chinezen zo klein zijn. Met die eetstokjes kunnen ze nooit veel eten in een keer binnenkrijgen,' grapt Silke.

De reis zelf vonden ze wel heel speciaal. 'Het is zo anders dan hier,' vertelt Romy enthousiast. 'Na ons optreden bestormde het publiek het podium. Iedereen wilde met ons op de foto. Ik denk dat ik samen met honderden Chinezen gefotografeerd ben,' lacht ze. 'Rariteiten genoeg,' gaat Liese verder. 'De baby's dragen bijvoorbeeld geen luier zoals bij ons, maar hebben een gaatje in hun broekje om hun behoefte te doen. Hoe vreemd is dat?!' grinnikt ze. Ook Hella bekent dat de cultuurshock groot was. Ze gaat zelfs liever niet terug. 'Urumqi is een heel traditionele stad. En je ziet er veel armoede. Op het vlak van hygiëne is China ook erg vuil.' Romy vult aan: 'Ja, we hebben een keer een wc gehad waar geen deur aan hing! Terwijl de Chinezen zomaar naar het toilet gingen, wilden wij toch wat meer privacy.'

Shanghai
Na het dansfestival ging de groep nog naar Shanghai, de grootste stad van het land met 23 miljoen inwoners. 'Shanghai is plezierig. Er zijn mooie Chinese tempels, en marktjes waar je voor weinig geld leuke spulletjes kan kopen,' weet Elena ons te zeggen. 'Chinezen zijn misschien wel een beetje onbeleefd, maar ze hebben ons heel goed ontvangen en waren altijd enthousiast om ons aan het werk te zien. Het was een ongelooflijke ervaring.'

Ondertussen heeft Zazie toch maar mooi weer de vakantiekriebels te pakken. Jammer genoeg is de vakantie voorbij...

--------------------------

WIST JE DAT...

• Er 1,3 miljard mensen in China wonen?
• Ons Belgenlandje meer dan driehonderd keer in China past?
• De Chinese Muur 8.850 kilometer lang is?
• Het papier in China is uitgevonden?
• De sinaasappel is genoemd naar 'China's (Sina's) appel'?