Chou de Bruxelles: Rik Fobelets

Bekende en minder bekende Brusselaars zoeken allemaal hun weg in het Brussels labyrint. Benieuwd naar hun bevindingen, voorkeuren en herinneringen laten wij er elke week eentje aan het woord. Zo komen we terecht bij Rik Fobelets, cultuurfunctionaris in het Lakense gemeenschapscentrum Nekkersdal, waar hij ook de programmering verzorgt.

Eerste herinnering
Ik herinner mij nog perfect dat ik als kind met mijn ouders naar de 'Disney-cinema' in de Dansaertstraat ging om er naar De Dolle Kever te gaan kijken. Die kever was dan inderdaad dat fascinerend kleine Volkswagentje dat allerlei kuren uithaalde. Ook 'de Meli' op de Heizel zal me altijd wel bijblijven. Daar heb ik nog de mooie parkieten bewonderd die ze een paar jaar later uit hun volières hebben losgelaten. Men dacht dat men er na twee dagen vanaf zou zijn, maar twintig jaar later zijn zij uitgegroeid tot een echte plaag. Niet dat ik iets tegen die beesten heb, maar ze halen wel de nesten van de inheemse volgels leeg en overleven wonderlijk wel. In de winter, wanneer het echt steenhard vriest, verblijven ze even in een schijndoodtoestand om daarna weer in volle glorie te herrijzen. Maar neem maar die Meli in zijn geheel als eerste duidelijke herinnering.

Geheime plekje
Hier in Laken heb je nog een aantal interessante impasses, woongangetjes zou ik maar zeggen. Je moet gewoon een deurtje doorgaan en dan zie je er een paar oude, specifieke kleine arbeiderswoningen uit de jaren twintig. Er is er zo een prachtige die uitkomt in de Leopold I-straat. Waar ik zelf ook graag kom is in het Ossegempark achter het zogenaamde Groentheater. Daar heb je twee vijvertjes die je langs enkele paadjes kunt bereiken. En dan heb je natuurlijk ook nog de Serres van Stuyvenberg, waar op dit ogenblik het Brussels Instituut voor Milieubeheer gevestigd is. Wanneer die plek open zal zijn voor het publiek zal men er van een ongelooflijk mooi uitzicht op de benedenstad kunnen genieten. De rust die je daar vind is gewoonweg fenomenaal. Laten we hopen dat begin dit voorjaar elke Brusselaar er ten volle van zal kunnen genieten.

Brusselaar aller tijden
Ik weet niet of het echt een Brusselaar is, maar hij woont, werkt en leeft hier wel. Ik bedoel namelijk de huidige koning, Albert II. Toen we met het project 'Brieven aan de Koning' bezig waren, brieven dus van Lakenaars aan Albert, zijn wij met een aantal Lakenaars uitgenodigd op het Paleis. We hebben toen een klein halfuurtje met hem een gesprek gehad. Zonder er iets bij te doen vond ik het haast ongelooflijk hoe die man begaan was met de situatie van Laken en de stad Brussel in het algemeen. Voor mij kwam hij toen over als de typische, al ietwat oudere Brusselaar die met kennis van zaken over zijn, en dus ook onze stad, kon praten. Ik ben absoluut geen royalist, maar het heeft mij wel heel veel plezier gedaan om iemand als de koning te horen vertellen over bijvoorbeeld de Lakense Maria-Christinastraat, doordat hij er elke dag moest langsrijden om naar zijn werk te gaan bijvoorbeeld. Dat ik hem als Brusselaar aller tijden beschouw heeft dus meer met toeval te maken dan met het feit dat er geen honderden anderen zouden zijn.

Favoriete winkel
In Brussel heb je een aantal prachtige oude drogisterijen. In Laken bijvoorbeeld De Smecht. Als je daar binnenkomt vind je gewoon alles. Er staan daar mensen achter de toog die helemaal vergroeid zijn met hun winkel. Als je daar iets aan vraagt duiken ze in de kelder en diepen ze op wat je nodig hebt. De zoon heeft nu een nieuwe zaak geopend op de Houba de Strooperlaan. Dat heet nu 'de Passevite'. Mooi en modern weliswaar, maar met een beetje meer aandacht naar de presentatie. Dat snuisteren om wat je echt wil is er een beetje van af. Een winkel die tegelijk iets mysterieus en efficiënts uitstraalt zal voor mij altijd fascinerend zijn. Winkelen kan voor mij zowel kijken en leren zijn. Wat niet belet dat ik soms ook iets koop natuurlijk.

Lekkerste restaurant
Mijn lievelingsrestaurant is Mon Village bij Jacques Baetens in de Kromveldstraat, vlak bij de metro Bockstael. Een heel Bourgondische keuken, met hun Mechelse koekoek als absolute aanrader. Een tweede restaurant is de Grotta d'Azzura, een Italiaans restaurantje dat eruitziet als een berghut in de Dolomieten. De chef z'n specialiteit is de 'scaloppina milanese'.

Leukste café
Aan café Nekkersdal kan ik uiteraard niet voorbijgaan, ook omdat ik het er gewoonweg heel gezellig vind. Iets nieuws in Laken, dat mij een paar keer verrast heeft, is La Coupole' op de Houba de Strooperlaan, vlak bij het Heizelstadion. Binnen een beetje een residentiële wijk zou ik het een atypisch café willen noemen. Het zijn twee Brusselaars die het openhouden en het publiek is een mengeling van oud en jong, van marginaal tot trendy. Met af en toe een tof muziekoptreden. Echt om af en toe te blijven te plakken. Maar om zaterdagsmorgens mijn krant te lezen en er een half-en-half te gaan nuttigen gaat er uiteraard niets boven de Cirio aan de Beurs.

Waarvan krijg je een kick
Het gevoel van echt in een grote stad te wonen heeft daar alles mee te maken. Je botst hier als het ware op alle talen en culturen. Daar komt bij dat hier onwaarschijnlijk veel dingen gebeuren die men graag ziet aankomen. Maar ook het feit dat je zowat alles bij de hand hebt om op een praktische manier te leven draagt ertoe bij dat ik mij hier goed voel. Krantenwinkel en bakker bij of om de hoek zeg maar. Het gemak van deze stad is volgens mij de max. Een andere kick is die zogenaamde 'autoluwe dag' die hier elk jaar plaatsvind. Dat geeft me zo'n gevoel van: eigenlijk zou het hier ook anders kunnen. Ik zou het wel leuk vinden dat men in de zomer de centrale verkeersassen verkeersvrij zou maken. Een kwestie van al wandelend meer zuurstof te kunnen binnenkrijgen bijvoorbeeld.

Grootste ergernis
Om eerlijk te zijn heb ik af en toe een haatliefde met Brussel. Zoals de modale Brusselaar erger ik mij soms aan de vuilheid waarmee we hier moeten leven. En wij als Brusselaars zijn daar voor een stuk ook zelf voor verantwoordelijk. Een tweede ergernis is dat we in Brussel met te veel beleidsniveaus zitten opgescheept. De eenvoudigste beslissingen duren jaren voor ze uitgevoerd worden. Krijg dat maar eens aan de mensen uitgelegd.

Markant moment
Dat was ongetwijfeld het Heizeldrama. Ik woon er vlakbij en je hebt daar nog zo'n klein bordje staan voor die 38 mensen die daar gestorven zijn. Wel akelig dat zoiets in je eigen buurt tijdens een voetbalmatch is voorgevallen. Ik zie nog de rondcirkelende helikopters, hoor de ziekenwagens die met loeiende sirenes af en aan reden. Maar positief is dat er ook nog wel heel veel en plezant gefeest wordt in onze stad. Ik denk aan het jaarlijkse Bruocsella-evenement dat door jazz, blues- en folkmuziek niet zo ver van dat zelfde Heizelstadion telkens weer de mensen bij elkaar brengt. Je hebt hier zoveel leuke festivals waar de mensen vrijblijvend naar toe komen dat ze elk op zich uitgroeien tot even zoveel markante als bijblijvende momenten.