Brussel moet zijn industrie de 21ste eeuw binnenloodsen

Citydev (de vroegere Gomb) en de Haven van Brussel ontwaren een strijd tussen wonen en bedrijvigheid om de schaarse ruimte in de stad. Woningen zouden de industrie verdrijven. De bezorgdheid over bedrijvigheid en tewerkstelling in Brussel is terecht. Maar dat pak je niet aan door een keuze op te dringen tussen wonen en economie, zegt Brussels parlementslid Elke Roex (SP.A).

Neem nu de logistieke activiteiten in de haven. Vandaag wordt de economische waarde berekend in aantal meter kaaimuur in plaats van in aantal jobs. Op twee kilometer van de Grote Markt ligt een grote schroothoop oude metalen. In Kuregem, een van de dichtstbevolkte wijken van Brussel, worden wagens verhandeld die nooit in Brussel gereden hebben of zullen rijden. De tewerkstelling in de brandstof-opslagplaats aan Biestebroek bedraagt 2 banen. Een verzameling van bedrijvigheid die niet in een stadskader past. Op 1 miljoen vierkante meter werken 4.000 mensen. Dat is nog geen halve job per 100 vierkante meter of vier jobs per hectare.

Het aantal nieuwe bijkomende jobs dat Citydev creëert voor Brusselaars omschrijft ze zeer vaag in haar jaarverslag, genre “In 2012 kwamen er op verschillende sites van de Gomb nieuwe banen bij. Dat is ontegensprekelijk het resultaat van het intense werk van onze teams.” Of nog: “De in 2012 geregistreerde aanvragen voor een vestiging op een Gomb-site waren goed voor 2.356 potentiële jobs.” Een aantal ‘potentiële’ jobs… Nochtans beoordeelt Citydev de nieuwe initiatieven op haar sites aan de hand van de tewerkstellingsdichtheid. Die moet minstens 50 jobs per hectare bevatten. Van een jaarverslag zou je verwachten dat het de realisatie van die doelstelling weergeeft. Niet dus.

Falende investeringen
In 2011 opende de Gomb plechtig de site Lavoisier in Molenbeek, goed voor bijna 14.000 vierkante meter bedrijfsruimte of meer dan 500 gegarandeerde jobs. Twee jaar later staat nog meer dan 60 procent van de site leeg en is ander deel verhuurd aan de lokale politie. Vrijwel geen nieuwe jobs.

Minister Grouwels beloofde drie jaar geleden tegen november 2013 1.500 nieuwe jobs in de haven: 700 dankzij de ontwikkeling van Katoennatie, en verder extra jobs dankzij een nieuwe locatie voor de autohandel en een logistiek platform voor stedelijke bevoorrading, goed voor 100 banen. Daar mocht ze naar eigen zeggen op afgerekend worden.

Bemoedigende plannen. Maar van de sanering van haventerreinen voor overladingsplatforms en de verplaatsing van de autohandel is niets in huis gekomen. Leg de satellietbeelden van drie jaar geleden naast die van vandaag: er bougeert niets. De deadline is voorbij en de 1.500 jobs zijn er niet. Het gigantisch potentieel dat de haven heeft om jobs te creëren voor de vele laaggeschoolde Brusselse werkzoekenden, blijft onderbenut.

Noch Citydev, noch de Haven kiezen voor een reconversie van de vervuilende, weinig arbeidsintensieve economie naar een toekomstindustrie. Noch de Minister van Economie en Tewerkstelling, noch die van de Haven, kiezen voor een toekomstindustrie die in een stadskader past.
Het is kortzichtig om zonder alternatief tegen bouwprojecten te ageren. Deze regering moet industrie aantrekken die wél tewerkstelling creëert en integreerbaar is in het stadsweefsel. Andere steden doen het voor, waarom kan het niet Brussel?

Brussel moet zijn economie en industrie de 21ste eeuw binnenloodsen. Dat betekent een duidelijke politieke keuze om de ruimte die er nu al is beter in te vullen. Dat betekent kiezen voor sectoren met werk voor jonge en laaggeschoolde Brusselaars. Dat betekent bedrijvigheid die iets betekent voor Brussel. De autohandel in de Heyvaertwijk moet zo snel mogelijk weg. De weigering van het Anderlechtse schepencollege om nog langer milieuvergunningen uit te reiken aan autohandelaars in de wijk is of bestaande vergunningen te verlengen een krachtig signaal. Dat verdient de ondersteuning van het gewest.

Op maat van de stad
Laten we de Brusselse buurten een toekomst geven die arbeidsintensief is en tewerkstelling oplevert voor de jongeren uit de buurten. Waarom worden congresmappen steeds vaker buiten Brussel gedrukt en bijeengevoegd? Waarom worden de lakens van de hotels steeds vaker buiten Brussel gewassen? Waarom starten koks die hun vak aanleerden in de kanaalzone geen bedrijfjes die hapjes maken voor al die buitenlandse gasten? De arbeidsarme activiteit moet zo snel mogelijk vervangen worden door aanleveringsbedrijven voor toerisme en conferenties, want dat is de sector met groeipotentieel bij uitstek.

Het gaat dus ook om de juiste strategie, met een actieve politiek die bedrijvigheid aantrekt en weet welk aanbod ze moet creëren om aan de vraag te voldoen. Dat verwacht de Brusselaar van zijn regering, maar die regering neemt haar verantwoordelijkheid niet.
De tegenstelling tussen wonen en industrie is naast de kwestie. In plaats van doembeelden over de toekomst van de Brusselse industrie/bedrijvigheid te lanceren, zorgen we er beter voor dat onze huidige industrie er een wordt op maat van de stad. Dat wil zeggen duurzaam, arbeidsintensief, en ten dienste van de Brusselaars.

Elke Roex, Brussels parlementslid (SP.A)