Standpunt BDW: Wereldbeeld

Wat een discussie. Dat schoot me de jongste week te binnen, nadat Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) een verbod heeft ingevoerd om dieren onverdoofd te laten slachten op tijdelijke slachtvloeren. Binnenkort is het namelijk offerfeest, en dan offeren moslims traditiegetrouw een schaap op rituele wijze. Kelen, dus, zonder verdoving, net zoals er in dit land eeuwenlang dieren zijn gedood op min of meer dezelfde manier.

Twee zaken. Eén: dierenleed is te vermijden in een verlichte samenleving, en onverdoofd slachten dus ook. Alleen: het is een illusie te denken dat het pakje vlees dat u in de supermarkt koopt nooit geleden heeft in gevangenschap, toen het nog een dier was en speciaal werd gekweekt voor consumptie. De productie van zulk vlees wordt kunstmatig hoog gehouden, wat ethisch gezien het lijden voor elk dier groter maakt, want de kans is bijgevolg groot dat het dier wordt gekweekt om niet gegeten te worden. De dood van het dier is dus nutteloos. Mensen die zich tegen dierenleed uitspreken zijn dus best ofwel volledig vegetariër, of houden de productie van vlees in eigen handen, bijvoorbeeld op hun eigen boerderij.

Twee: hoewel de maatregel om niet onverdoofd te slachten iedereen aanbelangt, viseert zij in de eerste plaats moslims, want zij zijn tezamen met de Joden - die minder moeilijk liggen in onze samenleving - de enigen die dit doen. Voeren we een debat over levensbeschouwingen, dan begeven we ons op glad ijs, want levensbeschouwingen zijn nooit rationeel. Er valt dus rekening mee te houden dat mensen, en bij uitbreiding bevolkingsgroepen, er andere keuzes op (willen) nahouden. Verbiedt men die wereldbeelden toch, of aspecten van die wereldbeelden, dan wordt in onze postmoderne samenleving zo’n verbod al gauw als een inbreuk op vrijheid gezien, en dus als een maatregel die vooral moslims treft in hun diepste wezen. Terwijl ze evengoed oprecht bedoeld kan zijn als een manier van de staat om slechte praktijken uit onze moderne samenleving te verbannen.

De geest is echter uit de fles. In een stad als Brussel wordt aangenomen dat moslims in 2030 ongeveer een derde van de bevolking zullen uitmaken. Vinden zij het recht op onverdoofd slachten een basisrecht, gezien hun wereldbeeld, dan zullen zij van hun demografische macht politiek gebruik maken om dit alsnog opnieuw in te voeren. Tenzij hun wereldbeeld in die tijd evolueert, of er alternatieven worden bedacht als offerande. De bal ligt met andere woorden ook in hun kamp.

Het zou tegelijkertijd goed zijn als niet-moslims eens klare wijn zouden schenken over welk soort samenleving ze zelf willen. Dat kan geen samenleving zijn die een loutere optelsom is van deze, die en andere wereldbeelden. Want wereldbeelden gaan aan een sociaal contract vooraf.

We wilden toch zo graag een multiculturele samenleving? Wel, we krijgen ze nu. Elke dag opnieuw.