Casu Daklozen in winter
© Ivan Put

Standpunt BDW: Ommekeer

Danny Vileyn
© Brussel Deze Week
01/04/2015

De daklozenopvang blijft niet langer beperkt tot de winterperiode. Het jaar rond blijven er 356 plaatsen beschikbaar, voor gezinnen met kinderen en voor alleenstaanden. Bovendien komen er 47 plaatsen volgens de formule Housing First, huisvesting als re-integratie. De plannen van de ministers Pascal Smet (SP.A) en Céline Fremault (CDH) kunnen alleen maar toegejuicht worden.

Menselijkerwijze moet er iets gebeuren. Ook al hebben instellingen als Samusocial al bergen werk verzet, in vaak zeer ondankbare omstandigheden, met noodopvang in gebouwen die er niet voor gemaakt zijn. Met de soms terechte, soms onterechte kritiek die ze over zich heen krijgen. De daklozenopvang heeft de voorbije winter 3.300 daklozen opgevangen. Dat zijn 3.300 mensen die om één of andere reden in Brussel opvang zoeken, het zijn Brusselaars – ook Vlaamse Brusselaars – Walen en Vlamingen die naar hier gestuurd zijn of zelf kiezen voor de anonimiteit van de grootstad. Het zijn ook Roemenen en Bulgaren en Poolse en andere buitenlandse arbeiders op zoek naar gratis logement.

Maar bevoorrecht worden zij in Brussel allerminst. Zoals die ene vrouw, die ik vaak zie als ik in het centrum kom. Vorige week vrijdag omstreeks kwart voor twee lag ze uitgeteld in metrostation De Brouckère. Een lotgenoot probeerde haar recht te helpen, maar werd bedankt met een scheldpartij en gestamp. Minder dan tien minuten later lag ze op de weg, op de hoek van de Grétrystraat en de Anspachlaan. Dezelfde man probeerde haar te overtuigen op te staan, bijgestaan door twee politieagenten die begrip leken te hebben. Ik wandelde verder, in de trieste overtuiging dat het iedereen kan overkomen.

En het kan iedereen overkomen, zoals een klasgenoot uit de lager middelbare school. Altijd de eerste van de klas. Later succesvol journalist. Twee jaar geleden als dakloze gestorven in Brussel. Het verleden van de vrouw in de Grétrystraat ken ik niet. Misschien lijkt het op dat van mijn overleden klasgenoot, waarschijnlijk niet. Maar zoals Pascal Smet zei op de persconferentie: uit menselijkheid heeft de daklozenopvang niemand geweigerd, ook niet de Roemeense en Bulgaarse illegalen die er eigenlijk niet thuishoren.

Smet wil samen met de federale regering een oplossing zoeken: ofwel moeten Roemenen en Bulgaren terugkeren naar hun land – lidstaten van de Europese Unie – ofwel moeten ze een verblijfsdocument krijgen. Smet heeft gelijk, want hij wil ook een individueel begeleidingstraject uittekenen voor iedere dakloze. En dat kan uiteraard alleen als die mensen verblijfsdocumenten hebben. De filosofie is duidelijk: Smet en zijn collega’s willen de daklozen ook perspectief bieden op beterschap. Dat is lovenswaardig, maar ook een risico. Het is een ambitieus project dat mensen op het terrein dag na dag zullen moeten waarmaken. Mensen met een loodzware baan die goed betaald moeten worden. Maken Smet en Fremault hier voldoende geld voor vrij? Als Smet en Fremault geen resultaten boeken zijn de daklozen het grote slachtoffer, en zijn de plannen niets meer dan aankondigingen van een ommekeer die uitblijft.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Opinie

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni