Standpunt BDW: Gesimuleerde wereld

Geen rondslingerend vuilnis of slordige tags, het gras is groener dan groen en mensen bewegen zich te voet of met de fiets. Simulatiebeelden schoten ons al te vaak een irreëel harmonieuze wereld voor, stelt Anne Brumagne.

Simulatietekeningen van toekomstige bouw- of infrastructuurprojecten, we proberen er in BDW spaarzaam mee om te springen, ook al worden ze ons voortdurend toegestuurd. En als we er dan toch eentje publiceren omdat het beeld een grote informatieve waarde heeft, dan liefst in combinatie met een foto van de huidige toestand. Want op zo’n simulatietekening schotelen overheden, bouwpromotoren of architectenbureaus altijd een irreëel harmonieuze wereld voor.

Je ziet steevast straatbeelden vol groen maar zonder rondslingerend vuilnis of slordige tags op de gebouwen. De gesimuleerde mensen ogen blij en gelukkig en bewegen zich bij voorkeur voort met de fiets of te voet, maar zelden met de wagen. Kinderen hebben in de gesimuleerde werkelijkheid ruimte zat om te spelen.

De beelden die we u presenteren van het project Divercity aan de Luttrebrug in Vorst, zijn eigenlijk ook in dat bedje ziek. Er is geen spoor van de wanordelijke huizengroep die een kant van het terrein omzoomt. Om die te zien moet u naar de foto kijken die we ernaast afgedrukt hebben. De Luttrebrug is op de simulatie niet grauw meer, maar witter dan wit, het grasveld is groener dan groen.

Misschien moet u de ideale wereld van de simulatiebeelden even vergeten en eens de echte buurt van Luttrebrug en Vroege Groenten gaan verkennen. Hoe ze ingeklemd ligt tussen spoorlijnen en wegen! De gevels van vele woonhuizen zijn troosteloos. Maar gelukkig verandert er stilaan iets. De renovatie van de verschillende gebouwen van de oude brouwerij Wielemans-Ceuppens en het succes van de instellingen die er zich hebben gevestigd, Wiels en cultuurcentrum Brass, zijn een eerste teken geweest van een voorzichtige heropleving. Tegenwoordig maken bouwpromotoren er al reclame mee dat je vanuit hun appartementen een fantastisch zicht hebt op de gerenoveerde brouwerijgebouwen. Er wordt moeite gedaan om de straten extra kleur te geven: klimplanten aan de gevels in de ene straat, gekleurde paaltjes in de andere. Het ambitieuze Divercity-project achter Wiels, in het kader van het wijkcontract, zal die langzame evolutie hopelijk versterken.

Hopelijk. Want wat ook hier weer niet op de simulatie stond, maar in het echt de hele buurt naar adem doet happen, is de chaotische, gevaarlijke autodrukte. Als die niet kan worden verminderd, dreigen de inspanningen om de wijk te doen opleven een maat voor niets te worden. En blijft het stemmige plaatje van Divercity een haast onbereikbare plek voor wie zich te voet op de Luttrebruglaan waagt.