Standpunt BDW: Calvinist

Uitzonderlijke omstandigheden of niet, aan de angst mogen we niet toegeven. De felle discussies in onze scholen vergen van leerkrachten en directies didactisch talent, empathie en kordaatheid, schrijft Danny Vileyn.

Uitzonderlijke omstandigheden vereisen uitzonderlijke maatregelen. Dat de moordpartij bij Charlie Hebdo en de joodse supermarkt in Parijs gevolgen zou hebben voor ons, was te verwachten. Er was de manifestatie voor de vrijheid van meningsuiting, en er zijn de bijwijlen heftige discussies over hetzelfde onderwerp in de klaslokalen. En er zijn de dreigingen, tegen krantenwinkels, tegen het Justitiepaleis, tegen het Koninklijk Conservatorium en tegen de synagoge in de Regentschapsstraat. In het Joods museum in de Miniemenstraat werden in de maand mei vier mensen koelbloedig afgemaakt. Eigenlijk was de dreiging al langer reëel.

Dat de federale regering een signaal wil geven en tijdelijk militairen inzet, stemt niet vrolijk, en of ze terroristen kunnen tegenhouden is ook al de vraag. Maar de maatregel is als signaal heel begrijpelijk. Tenminste als de opdracht welomschreven is, en beperkt in de tijd. En des te meer in een land als België, met al zeer veel agenten per inwoner.

Militairen in het straatbeeld zijn ook geen ‘rechtse’ maatregel. Eerder vroegen de socialistische burgemeesters Charles Picqué (Sint-Gillis), Marc-Jean Gysels (Vorst) en Eric Tomas (Anderlecht) ook al om militairen om de politie elders te kunnen inzetten. Yvan Mayeur van Brussel (PS) is niet tegen, maar verkiest wel meer geld voor ‘zijn’ politie. Dat kan hij deze week haarfijn uitleggen aan minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA). Mayeur en Jambon hebben na de grote betoging van 6 november elkaar nog altijd niet gesproken. Het rondje zwartepieten is inmiddels achter de rug. De heren gaan elkaar spreken. En dat moeten ze blijven doen, ook als de militairen uit het straatbeeld verdwenen zijn. En het dreigingsniveau afneemt. En de uitzonderlijke omstandigheden er niet meer zijn.

Uitzonderlijke omstandigheden of niet, aan de angst mogen we niet toegeven. We zijn het onszelf en onze democratie verplicht. Daarom ook zullen militairen nooit volstaan. De felle discussies in onze scholen vergen van leerkrachten en directies didactisch talent, empathie en kordaatheid. In een pluralistische democratie moet plaats zijn voor discussie en conflict. We mogen van mening verschillen, maar onze basiswaarden mogen we nooit opgeven. Dat is werk dat nooit af is, in de scholen en in de brede samenleving.

Voorwaarde is wel dat we er zelf van overtuigd zijn en onze overtuiging willen uitdragen. Met z’n allen de vinger in de dijk houden is de boodschap. Een snuifje calvinisme kan geen kwaad.