Standpunt BDW: Burgemeesters baas

De soap rond het gewestelijk parkeerplan en het gewestelijk parkeeragentschap toont volgens Danny Vileyn aan dat de schaduw van de Brusselse burgemeesters boven elke beslissing blijft hangen.

Minister van Mobiliteit en Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) doet de ronde van de negentien baronieën. De burgemeesters hebben nog een extra massagebeurt nodig vooraleer ze het parkeerbeleidsplan willen invoeren. Smet sluit zelfs een aanpassing van de parkeerordonnantie (2009) niet uit als de burgemeesters daar de noodzaak van kunnen aantonen en de doelstelling – een coherent parkeerbeleid voor heel het gewest – niet wordt afgezwakt. Smet houdt er vandaag duidelijk een andere stijl op na dan vlak na zijn aantreden als minister van Mobiliteit en Openbare Werken in 2004. Dat heeft misschien met het verstrijken der jaren te maken, maar zeker ook met de weerbarstige werkelijkheid.

In Brussel heeft die weerbarstige werkelijkheid ook een naam en een gezicht: De Conferentie van Burgemeesters. De Conferentie van Burgemeesters is een besloten organisatie die in 1872 werd opgericht door de Brusselse burgemeester Jules Anspach. Ze is niet verkozen, wordt door niemand gecontroleerd en moet aan niemand verantwoording afleggen, tenzij aan zichzelf. De enige leden zijn de burgemeesters die allemaal in het bestuur zitten. De niet-verkozen Conferentie van Burgemeesters dwarsboomt al jaren de Brusselse mobiliteit – de parkeerordonnantie werd al in 2009 democratisch gestemd in het parlement, maar vijf jaar later liggen onderdelen nog altijd ter discussie. Het Brussels Gewest bestaat 25 jaar maar de schaduw van de Conferentie van Burgemeesters – die vaak ook parlementslid zijn – hangt maar al te vaak boven het beslissingsproces. Dat is niet normaal.

Iedere minister van Mobiliteit en Openbare Werken in Brussel krijgt te maken met vertragingsmanoeuvres en boycotacties. Allicht is dat een van de verklaringen waarom een Nederlandstalige zo gemakkelijk de portefeuille Mobiliteit krijgt in de regering. Wat niet betekent dat een Franstalige minister niet zou tegengewerkt worden. Wijlen Jean-Louis Thys (PSC), de eerste minister van Openbare Werken in Brussel, een zeer ambitieuze man, kon erover meespreken. Een parlementslid met veel kilometers op de teller zei me vorig jaar nog: “Trap als Nederlandstalig minister van Mobiliteit de burgemeesters niet op hun tenen, ze zijn in staat nog maar eens een tram tegen te houden.”

Dat Smet na al die jaren geen zin meer heeft in nog een robbertje vechten, is pijnlijk maar begrijpelijk. Allicht verstandig. Hij gaat er wel moeten voor zorgen dat de autodruk in 2018 met 20 procent verminderd is. En daar is een coherent parkeerbeleid een zeer geschikt instrument voor.