Katia Segers (SP.A) breekt lans voor Randkrant: 'Wij-zij-denken overstijgen'

Door de Randkrant te kortwieken, kiest de Vlaamse Regering een weg waarvan de impact ongetwijfeld groter is dan een symbolisch evenement als het Gordelfestival, meent Vlaams Parlementslid en deelstaatsenator Katia Segers (SP.A). Door de heterogeniteit van de bevolking te benaderen vanuit de wij-zij-visie, doe je volgens Segers alle inwoners onrecht aan.

T rek uw plan, als onze rekening maar klopt. Dat is de kernboodschap van deze Vlaamse regering. Deze mantra is niet enkel voelbaar voor de gezinnen die elke week een nieuwe factuur in de bus krijgen, maar ook voor talloze vzw’s die via hun werking onze samenleving vooruit helpen. Zo ook in Vlaams-Brabant en de Rand rond Brussel. Deze regio moet een antwoord geven op de uitdagingen van het proces van verstedelijking én van ontnederlandsing en wordt hierin geholpen door onder andere de vzw De Rand.

De vzw De Rand is een belangrijke actor voor het beleid in de Vlaamse Rand rond Brussel. De Rand dient echter 40 procent te besparen op vaste kosten van de Randkrant, het vehikel bij uitstek in de Rand voor de promotie van het Nederlands en de integratie. Om ontslagen te vermijden zal één editie per jaar worden geschrapt. Er werd gekozen voor het januari-nummer. Verder zullen voortaan de overige negen nummers enkel in de helft van de regio in de bussen vallen. De maand erna wordt de andere helft bedeeld.

Verbindingsfactor
De Vlaamse overheid richtte De Rand op om het Nederlandstalige karakter van de Vlaamse Rand rond Brussel te ondersteunen. In de missietekst staat: “Vzw De Rand draagt bij tot de groei van een open en verdraagzame leefgemeenschap, die het Vlaamse karakter van de Vlaamse Rand respecteert, uitstraalt en dus versterkt. Met het oog daarop wil de vzw vanuit een Nederlandstalige profilering de leefkwaliteit voor de hele bevolking in de Vlaamse Rand bevorderen.” Uit de recente studie Instroom in De Rand blijkt dat het beleid rond taalpromotie trouwens goede resultaten oplevert: de vele nieuwkomers - volgens de Taalbarometer vaak twee- of meertalige gezinnen - staan massaal te popelen om Nederlands te leren. Het is een goede zaak dat het Nederlands in deze taaltrijke en diverse omgeving als lingua franca gestimuleerd wordt. Die grote bereidheid van de diverse en meertalige bevolking om met z’n allen Nederlands te leren kunnen we alleen toejuichen. Inzetten op taal als motor voor insluiting, groeiende werkgelegenheid en sociale mobiliteit houdt dan ook andere keuzes in dan grofweg te snoeien op zaken die de Rand hechter maken. Dat betekent durven te investeren in een verhoogde differentiatie van de cursussen volgens niveau, een verhoogde geografische spreiding van het aanbod en meer cursussen Nederlands op het werk in plaats.

Behalve de promotie van het Nederlands springen bij de Randkrant ook kernwoorden als ‘open’, ‘verdraagzaam’ en ‘voor de hele bevolking’ in het oog. Om die opdracht in te vullen, speelt de Randkrant een cruciale rol: als informatieverstrekker, maar bovenal als verbindingsfactor. Wat dat verbinden betreft, was De Randkrant niet te beroerd om in te spelen op een veranderende context: in verkorte vorm biedt ze nu ook artikels aan in het Frans, Engels en Duits. Een visie die getuigt van moed en durf. Als geen ander begrijpt De Randkrant dat de realiteit van de Vlaamse Rand er immers fundamenteel anders uitziet dan 20 jaar geleden. Meteen is ze het levende bewijs dat een politiek voor de Vlaamse Rand zich niet kan laten reduceren tot taal alleen.

Gordelfestival
Aan diezelfde moed en durf ontbreekt het de Vlaamse regering. Door de heterogeniteit van de bevolking enkel te benaderen vanuit een achterhaalde ‘wij-zij-visie’ - die letterlijk spreekt uit de beleidsnota van Minister Ben Weyts (N-VA) - doe je alle inwoners immers onrecht aan. We lossen geen files op of werken de achterstand in ons onderwijs en zorg niet weg door er alleen voor te zorgen dat iedereen Nederlands spreekt. De nabijheid van Brussel maakt dat de uitdagingen van de Rand de taal al een hele tijd overstegen heeft. Het is nu zaak om op de juiste manier om te gaan met de toenemende verstedelijking en de gevolgen daarvan. Dat vergt een sterk integraal beleid dat veel verder gaat dan een taal- of inburgeringsbeleid of erger nog, het ‘wij-zij-denken’.

In de Vlaamse Rand van morgen kan en moet Brussel een cruciale rol spelen. Het zijn bondgenoten. Hun lot is immers verbonden. Als het goed gaat met Brussel, gaat het ook goed met de Rand. Zo simpel is het. Het is hoog tijd dat Vlaanderen dat inziet en dat potentieel voluit benut. De Randkrant heeft die boodschap allang begrepen, zonder haar eigenheid te verliezen. Door haar te kortwieken kiest de Vlaamse regering een andere weg, waarvan de impact ongetwijfeld groter is dan een – laat ons eerlijk zijn – intussen symbolisch evenement als het Gordelfestival.