1443 DEMON3 Yassin
© Danny Willems

Yassin Mrabtifi: een echte Molenbekenaar bij Vandekeybus

Patrick Jordens
© Agenda Magazine
23/09/2014

Liefst zevenhonderd kandidaten van over de hele wereld vochten voor een plaats in “Talk to the demon”, de jongste danstheaterproductie van Ultima Vez. Maar choreograaf Wim Vandekeybus koos voor ‘iemand van om de hoek’, de dertigjarige hiphopper Yassin Mrabtifi uit Molenbeek. 'Ik ben heel diep gegaan.'

Puur toeval was het, toen een directrice van een cultureel centrum een collega-danser van Mrabtifi liet weten dat Vandekeybus audities hield in thuishaven Molenbeek. “Ik ving dat op en dacht 'tiens, dat is in mijn buurt'. Dus ik kan net zo goed ook zelf eens gaan kijken”, grapt Mrabtifi ontwapenend eerlijk. “Het eerste wat me trof toen ik er binnenkwam waren die schitterende ruimtes waarin de dansers hier konden werken. En dat in Molenbeek! Terwijl wij ons jarenlang te pletter zochten naar een garage, of ons tevreden stelden met 10 vierkante meter in de metro.”

Mrabtifi alludeert op zijn ‘bewogen’ dansbestaan voor hij bij Ultima Vez terecht kwam. Hij verdiende zijn sporen in de hiphop & breakdance movement. Aanvankelijk samen met ‘les copains’ op straat, later in een klein gezelschap waarmee hij meerdere eigen hiphopproducties creëerde en rondtoerde.

Mrabtifi: “Mijn passie voor dans heb ik onder meer te danken aan de clips van MTV indertijd. Al op mijn dertiende kon ik uren naar die dansers kijken op TV, en ze imiteren. Ook mijn zussen en hun liefde voor oriëntaalse dans hebben een grote invloed gehad. Eigenlijk heb ik altijd graag de clown uitgehangen en de aandacht opgezocht. J’ai besoin qu’on m’aime (lacht)."

Je bent een autodidact?
Mrabtifi: "Compleet, ik heb nooit lessen gevolgd, de straat was de beste leerschool. Onder andere door ook te participeren aan breakdance-battles, die we vaak in de Ravensteingalerij of het Centraal Station hielden. Omdat ik nogal zwaar gebouwd ben, was dat niet zo evident. Maar ik wilde mezelf in het begin daardoor geen enkele beperking opleggen. Ik ben heel diep gegaan voor mijn passie. Te diep soms, want ruim vijf jaar geleden heb ik een zware rugblessure opgelopen, en kon ik meerdere maanden helemaal niet meer bewegen. Ik heb ook lang verzwegen waar ik mee bezig was. Ik wilde van dansen absoluut mijn beroep maken en in het milieu waarin ik ben opgegroeid, is zoiets ondenkbaar."

Is dat veranderd, nu je bij zo’n wereldvermaard professioneel dansgezelschap zit en binnenkort een week lang in je thuisstad optreedt?
Mrabtifi: "De reacties bij mijn vrienden zijn wisselend, maar bij mijn familie ligt het nog altijd gevoelig. Voor hen is en blijft de danswereld een wereld van zotten en dromers, ze zien er echt geen toekomst in. En cultureel gezien ligt het ook lastig. In de zin dat in mijn gemeenschap het culturele sterk vermengd is met het religieuze. Terwijl het met religie an sich eigenlijk niets te maken heeft, vind ik. Maar men zal het artistieke aspect snel gaan verwarren met decadentie, en het afkeuren. Tegelijk denk ik dat dat eigen is aan elk conservatief milieu, waar men de dingen vaak durft te veroordelen alvorens ze echt te (leren) kennen."

Weet je waarom Vandekeybus jou heeft gekozen uit zoveel kandidaten?
Mrabtifi: Mmm, hij heeft me meerdere keren gezegd dat hij hield van mijn podiumprésence, de uitstraling. Ik geloof dat ik dankzij het dansen van die battles een grote alertheid heb opgebouwd, om snel te reageren op het moment zelf, te kunnen improviseren. Op die audities zag ik veel goeie technische dansers maar ze dansten allemaal min of meer op eenzelfde manier. Heel veel opdrachten kon of wilde ik gewoon niet meedoen, omdat mijn fysiek dat niet toeliet. Ook daarom, omdat ik een uniek register heb opgebouwd met en dankzij dat lijf van mij, zit ik nu in de voorstelling, denk ik.

Kan je dat register beschrijven?
Mrabtifi: "Ik schakel graag van de ene energie naar de andere. Van het meer gracieuze, en vloeiende van hand- en armbewegingen, waarvoor ik me heb geïnspireerd op eerder traditionele oriëntaalse dans, naar een schokkerig ritme, dat schatplichtig is aan hiphop, krumping en Afrikaanse dans. Daarbij zal ik elk deel van mijn lichaam, elke spier apart isoleren en exploreren. Ik streef ernaar om verschillende soorten energieën met mekaar te vermengen. En dat doe ik ook voor Talk to the demon, mijn eigen signatuur versmelten met de lichaamstaal waar Wim naar zocht. Niet altijd makkelijk, maar ik heb weer enorm veel bij geleerd..."

Wie of wat is die ‘demon’ uit de titel voor jou?
Mrabtifi: "Volgens mij hebben we allemaal een soort demon in onszelf, daar gaat dit stuk voor mij over. Dat hoeft niet per se negatief te zijn. Het gaat meer om het instinctieve, iets dat nog ruw en redelijk onbewust is. Je zou demon evengoed kunnen vervangen door het woord ‘ziel’ bijvoorbeeld. Iets dat bestond voor de moraal kwam. Zoals kinderen dat vaak nog hebben, en daardoor heel impulsief kunnen zijn in hun reacties."

"Er spelen twee kinderen mee in dit stuk, en het zijn zij die de reacties van de volwassenen uitlokken, zij hebben de touwtjes in handen. Uiteindelijk worden wij, de volwassen spelers, onder invloed van hen allemaal een soort demon, elk met een eigen identiteit."

"Ik verword tot een soort clown, maar niet als grapjas, eerder als het scabreuze en bedrieglijke type. Alles is ook uitvergroot natuurlijk, we tonen extreme situaties om het publiek te confronteren met datgene wat meestal onbekend en verborgen blijft. Het gaat er soms heel heftig aan toe, ik moet nadien altijd zwaar afkicken. Maar het is geweldig spannend én bevrijdend om te doen."

Ultima Vez: talk to the demon

data: 2 > 4 + 8 > 11/10, 20.00

tickets: €13/18/22/25

waar: KVS Bol, Brussel

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Podium

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni