1430 violent femmes

Violent Femmes: existentiële tienertwijfels en puberhormonen

Tom Peeters
© Agenda Magazine
10/06/2014

“Ik weet dat er in de verste verte geen schijn van kans bestaat dat jullie ooit weer zullen samenspelen, maar ik zou mijn job niet goed doen als ik jullie niets zou vertellen over dat geweldige aanbod om op Coachella op te treden”: dat schreef de manager in een e-mail gericht aan zanger-gitarist-songschrijver Gordon Gano (50) en bassist Brian Ritchie (53), de twee kernleden van Violent Femmes die na een gerechtelijke procedure niet meer door één deur konden.

Maar kijk, aangevuld met The Dresden Dolls-drummer Brian Viglione, staan ze na een aantal reünieconcerten op Amerikaanse festivals binnenkort in de AB gewoon hun ondertussen dertig jaar oude titelloze debuut te spelen. Die eersteling, een puistenkop vol existentiële tienertwijfels en puberhormonen, is met akoestische punkrocktracks als ‘Blister in the sun’, ‘Add it up’, ‘Kiss off’ en ‘Gone daddy gone’ uitgegroeid tot een klassieker.

Wat dacht je toen je die e-mail las?
Gordon Gano
: Ik was totaal verrast, gechoqueerd zelfs. We hadden geen contact meer, laat staan plannen om ooit nog samen te spelen. Ik woonde toen trouwens in New York, en Brian Ritchie in Tasmanië! Maar anderzijds dachten we ook: als we nu de draad niet opnieuw oppikken, komt het er nooit meer van.

Was het toch niet lastig? Ritchie had je in 2007 voor de rechter gesleept toen je toestond dat fastfoodketen Wendy’s ‘Blister in the sun’ gebruikte in een reclamespot, terwijl hij vond dat het nummer niet gemaakt was om “schadelijke producten” te verkopen.
Gano
: Ja, maar die hele zaak is achter de rug. Dit keer ging het opnieuw over de initiële betekenis van de muziek. We spraken elkaar ook pas voor het eerst in Los Angeles tijdens de repetities. Als we eerst een officiële vergadering hadden belegd over ‘de situatie’, dan zouden wij nu niet aan het praten zijn over een reünie. We begonnen meteen muziek te spelen en lieten de discussies achterwege.

De eerste reünieconcerten speelden jullie nog met Victor DeLorenzo, jullie originele drummer, maar dat heeft niet lang geduurd.
Gano
: Nee, een vijftal concerten. We zijn er niet in geslaagd om dat samen te houden. Maar van een initiële ontgoocheling is dat omgeslagen in iets heel vruchtbaars. Brian Viglione is gek op onze muziek, razend enthousiast en met zijn performance geeft hij de groep een energieboost. Ik vind dat we beter klinken dan ooit.

Hoe is je relatie met de songs die je uitbracht in 1983 en dus geschreven hebt in je tienerjaren?
Gano
: Goed, dank je. (Lacht) Ik speel ze ook nog héél graag, zelfs de songs die ik op mijn vijftiende en zestiende in elkaar draaide. Er zit iets in de teksten dat ze niet nostalgisch maakt, behalve dan misschien voor veertigers of vijftigers die terugblikken op de momenten dat ze onze muziek voor het eerst hoorden. Die songs waren in 1983 van toepassing op jonge, opgroeiende mensen, en dat zijn ze vandaag nog steeds.

Gaan jullie ook in de AB jullie debuut integraal spelen, in de originele volgorde?
Gano
: Ja, van start tot einde. Ik herinner me nog dat de volgorde waarop je je songs op een album zette vroeger ontzettend belangrijk was, voor de flow, het ritme, de energie van de plaat. Zelfs de seconden of halve seconden tussen de songs hadden een bepaalde functie. Je dacht na over de manier waarop je een nummer zou loslaten en wat dat betekende voor het volgende. Ik denk dat je brein zich ook automatisch gaat instellen op die volgorde, dat je na een bepaalde song vanzelf de volgende begint te horen. Dat maakt het voor de fans zo aantrekkelijk.

Kun je tot slot nog eens zeggen waarom je zo’n speciale band hebt met Brussel?
Gano
: Toen ik als vijftienjarige songs begon te schrijven, hadden we bij ons thuis een Belgische uitwisselingsstudente te gast, Sofie. Zij was toen degene waar ik het dichtst bij stond. Een paar jaar later, toen we met Violent Femmes op tournee gingen, zag ik haar opnieuw in Brussel, en door de jaren zijn we contact blijven houden, ook met haar echtgenoot en kinderen. Brussel staat voor mij dus altijd synoniem voor een warm welkom.

Violent femmes

data: 19/6, 20.00

tickets: €32/35

waar: Ancienne Belgique, Brussel

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni