'Union heeft te lang geteerd op verleden en sympathie'

Royal Union Sint-Gillis herademt. In 2013 zat de voetbalclub nog in financiële moeilijkheden en dreigde zelfs degradatie naar vierde klasse. Maar sinds hoofdinvesteerder Jurgen Baatsch en voorzitter Alain Vander Borght de lakens uitdelen in de bestuurskamer, kijken ze terug naar boven. Er is opnieuw ambitie in het Dudenpark.

“Mijn eerste match als voorzitter was de match voor het behoud tegen Club Luik, die we met 1-0 wonnen,” vertelt voorzitter Vander Borght (40). “Dat herinner je je, hoor (lacht). Maar ik ben wel wat gewoon. Ik ben al van kinds af een trouwe supporter van Union. Mij krijg je niet in een ander stadion, behalve bij de bezoekers dan.”

Vander Borght maakte in 2012 de overstap van de volkstribunes naar de bestuurskamer. Eerst als commercieel assistent en in juni 2013 als voorzitter. Het was hoofdinvesteerder Jurgen Baatsch die hem voor die rol uitkoos, met als doel de club hogerop te helpen.
“Mijn eerste seizoen als voorzitter was op sportief vlak goed, op één goal na promoveerden we zelfs. Al was dat volgens mij te vroeg geweest. Tweede klasse vraagt toch een pak meer organisatie dan derde. Daar werken we nu aan. Er zijn nogal wat werkpunten, maar sinds twee jaar is Union goed bezig.”

“Ons imago is verbeterd door zaken als een nieuw scorebord, een duidelijkere aanwezigheid van de sponsors en een prominente aanwezigheid op de sociale media. We hebben meer dan drieduizend volgers op Facebook, hé. Dat alles toont dat er een dynamiek is rond de club en dat we stilaan een jonger imago krijgen.”

Dat wil uiteraard niet zeggen dat de rijke geschiedenis van de club verloochend wordt. Union is met zijn 117 jaar een grande dame van het Belgische voetbal en kan daarom op heel wat sympathie rekenen. Het is nu zaak dat om te zetten naar meer toeschouwers. “Wat betreft sympathie hebben we een enorm kapitaal, maar dat wil niet zeggen dat al die sympathisanten komen kijken of sponsoren. We willen daar meer uit halen. Je kunt ons zien als de oude nonkel die allerlei voetbalsupporters – ook van Anderlecht bijvoorbeeld – op zondag komen bezoeken. Wel, kom uw oude nonkel wat vaker bezoeken.”

“Union heeft te lang gerekend op zijn historisch verleden en de sympathie die men voor de club heeft. Er was geen visie op middellange termijn. We proberen dat mechanisme in gang te brengen, maar dat is niet gemakkelijk.”

Laatste der Mohikanen
Met vierhonderd abonnees en gemiddeld 1.400 à 1.500 supporters tijdens thuismatchen is de voorzitter een tevreden man. Hij beseft wel dat indien Union zijn ambitie waarmaakt en voor de titel speelt, het aantal supporters fors kan toenemen. Er zijn dan ook heel wat voetbalfans op de markt. “Verschillende supporters van RWDM hebben dit jaar een abonnement genomen bij ons. Het verdwijnen van zo’n traditierijke club is zeer spijtig. Ik denk dat die supporters bij ons de sfeer van het Brusselse voetbal willen terugvinden. We zijn op dat vlak ondertussen zowat de laatste der Mohikanen.”

“Behalve die supporters en wat jeugdspelers hebben we niet veel gemerkt van het verdwijnen van RWDM. De samenwerking met onze jeugdschool verloopt trouwens veel beter. De afgelopen jaren praatten de bestuurders van de club en de jeugdschool amper met elkaar. Waarom? Persoonlijke zaken waar ik verder niet op in wil gaan. Maar als je ziet dat een jeugdproduct als Dani Morais doorbreekt, dan kan ik daar alleen maar tevreden over zijn.”

Het voornaamste werkpunt van Union situeert zich op het financiële terrein. De club hangt voornamelijk af van hoofdinvesteerder Jurgen Baatsch en die situatie is niet al te lang leefbaar. Daarom zijn ze actief op zoek naar nieuwe medevennoten.
“Mijnheer Baatsch heeft 80 procent van de aandelen in handen. Hij is zeker geen alleenheerser, de verantwoordelijkheden worden door verschillende personen gedeeld. Maar hij zal het niet jarenlang alleen blijven doen. Hij staat open voor het verkopen van een deel van zijn aandelen. Daarom zijn we nu actief op zoek naar nieuwe sponsors om de club mee in handen te nemen en onze ambities waar te maken. Vandaag heeft Union geen schulden meer, maar het haalt niet genoeg inkomsten uit sponsoring. Dus moeten we er meer aantrekken.”

“Het is en blijft moeilijk op vlak van sponsoring. Anderlecht is een goliath die een zeer groot deel van de markt inneemt. We hebben dan wel een frisser imago, derde klasse is nu eenmaal niet zo sexy. Ons budget is verminderd omdat we vorig seizoen wat te veel hebben geïnvesteerd voor derde klasse. Het budget is nu realistischer, maar de ambities blijven.”

Oude machine
Die ambities houden een promotie naar tweede klasse in, ten laatste in 2016. Het moet dus dit of volgend seizoen gebeuren. Vander Borght heeft geen schrik om die ambities uit te spreken, maar de soms trage gang van zaken zorgt af en toe voor frustratie. “Union is en blijft een oude machine, sommige zaken nemen dus heel wat tijd in beslag. Geduld is absoluut nodig. Laat ons zeggen dat Union een brute diamant is die je moet polijsten. Dat gebeurt nu stilaan, maar het vraagt tijd.”

“Wat betreft palmares, geschiedenis en publiek zijn we de tweede club van Brussel. Op papier. Maar op het veld zijn we dat de afgelopen jaren niet geweest. Die omslag moeten we maken. Union is en blijft een club van waardes, een club met een identiteit. Nu moet het sportieve nog volgen.”