Uitgelicht: homoseksualiteit en euthanasie verdelen

Danny Vileyn
© Brussel Deze Week
20/05/2015

Het inkomen van een pak Belgen van Turkse en Marokkaanse origine is de jongste jaren flink gestegen. Dat blijkt uit een studie van de Koning Boudewijnstichting naar het (zelf)portret van de Turkse en Marokkaanse Belgen in de drie gewesten. Maar er is niet alleen goed nieuws, er is ook een grote groep achterblijvers. Ook bij de allochtonen slaat de dualisering toe.

Meer dan negen op tien van de 700 ondervraagden heeft de Belgische nationaliteit, wat veel meer is dan uit studies uit 2007 en 2009 is gebleken. De meerderheid voelt zich evenzeer Belg als Turk of Marokkaan, maar één op de twee voelt zich niet als Belg erkend door de Belgo-Belgen. Dat is vooral het geval voor de tweede generatie Belgo-Marokkanen. Dat heeft volgens VUB-onderzoekster Ilke Adam te maken met de verwachtingen van die tweede generatie die wil behandeld worden zoals de Belgo-Belgen en niet zoals immigranten. Dat gevoelen van discriminatie is er niet bij de Belgo-Turken van de tweede generatie. De verklaring hiervoor is niet eenduidig. De resultaten kunnen aan de steekproef liggen. Maar ook: niet iedere gemeenschap volgt hetzelfde traject, een van de verklaringen zou kunnen zijn dat de Turkse gemeenschap meer kansen biedt om binnen de groep carrière te maken.

Het goede nieuws is dat de Belgo-Turken en de Belgo-Marokkanen er financieel-economisch flink op vooruitgegaan zijn sinds 2007-2009. Hun inkomen is verhoogd en ze zijn vaker huiseigenaar en hoogopgeleid. Er is met andere woorden een groeiende middenklasse. Goed 20 procent van de Marokkaanse Belgen heeft een gezinsinkomen van meer dan 3.000 euro per maand, in 2009 was dat slechts 2,2 procent. Het aandeel van gezinnen die het met minder dan 1.500 euro moeten doen is in dezelfde periode – met een financiële crisis er bovenop – gedaald van 46 naar 25 procent. Het aantal inactieven blijft hoog, zeker in Brussel en Wallonië.

De vrouwen van Marokkaanse oorsprong hebben vaker een diploma hoger onderwijs dan de mannen, toch zijn ze minder actief op de arbeidsmarkt. In die zin verschillen ze niet van de Belgo-Belgische vrouwen. Dat meisjes succesvoller zijn op school, heeft volgens de onderzoekers te maken met het schoolmilieu dat meisjes beter ligt. Maar er is ook ongelijke behandeling op school van jongens en meisjes. Bij meisjes wordt grensoverschrijdend gedrag vaker positief geëvalueerd, bij jongens negatief. “Meisjes zijn in de perceptie van de leerkrachten de onderdrukten die moeten gered worden, jongens moeten behoed worden om niet op het slechte pad te geraken.”

Racisme
Maar de studie peilt niet alleen naar inkomen en opleiding. De ondervraagden worden nog altijd geplaagd door discriminatie en racisme, al worden armoede en werkloosheid als erger aangevoeld. De drie samen treffen 80 procent van de ondervraagden. Herkomst en huidskleur worden veel meer dan geloof en kledij als oorzaken van discriminatie en racisme aangevoeld. “Dat is verrassend, zeker als je de maatschappelijke debatten volgt,” zegt ULB-onderzoekster Corinne Torrekens. Het debat gaat inderdaad meer over islamofobie dan over etnie.

De Belgo-Marokkanen en Belgo-Turken staan op hun moslim-identiteit, maar die heeft weinig of geen invloed op de activiteiten op de arbeidsmarkt, het behalen van een diploma of het zich meer of minder Belg voelen en het aanhangen van democratische waarden. Volgens de onderzoekers duidt dat erop dat de religieuze praktijk zich aan de Belgische context aanpast, de godsdienstbeleving speelt zich in de privésfeer af. De onderzoekers zien er een aanzet tot secularisering in. De religieuze identiteit is de voorbije tien jaar bij de helft van de ondervraagden versterkt, bij de andere kleine helft gelijk gebleven. Ze is bij minder dan tien procent verzwakt. Overigens blijkt ook dat de invloed van de moskee en de islam erop achteruitgaan. Ouders, boeken en collega’s – vrienden zijn belangrijker. Dat zorgt voor een grote verscheidenheid aan gebruiken en praktijken.

Tot slot: de grote clash tussen Belgo-Belgen en Belgen van Marokkaanse en Turkse afkomst gaat niet over waarden als scheiding kerk-staat, democratie en vrije meningsuiting, maar over homoseksualiteit en euthanasie. Niet minder dan 60 procent vindt homoseksualiteit onaanvaardbaar. Vergelijkbare cijfers zijn er voor euthanasie.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni