Sohn: 'Ik wil me niet meer forceren'

Met het album Tremors bevestigt SOHN de sobere, intense klasse die van eerdere ep's en zijn Pukkelpop-doortocht afstraalde. De zanger, muzikant en producer die Londen inruilde voor Wenen, en zijn gitaar voor zijn stem en spaarzame elektronica, moest eerst ervaren dat minder wel degelijk meer is.

Hij is eigenlijk altijd een zanger geweest, zo zegt hij, ook toen hij studeerde voor gitarist. Maar in zijn late tienerjaren had hij zo'n hoge stem dat hij zich liever achter zijn snaren verstopte. "Zelfs mijn spreekstem was heel hoog, en ik was zo'n typische emokid," lacht hij. "Zo'n jochie dat met Radioheads Kid A al zijn zekerheden de grond in geboord zag worden. Ze trokken daar een blik elektronische geluiden open die ik eerst haatte, maar daarna dierbaar ging beminnen."

Het startsein om alvast zelf te beginnen experimenteren, eerst met software, later ook met synths. Precies in die botsing, of noem het veeleer de uitgekiende balans, tussen elektronische hardware en dromerige, delicate vocalen ligt de kracht van SOHN. De muzikant, die behalve als songwriter ook als producer gehypet wordt, dankt daarvoor niet alleen Radiohead. "De vriendin die me zei dat ik opnieuw moest gaan zingen nadat ik haar een liedje voorzong, was een belangrijke motivator. Net als mijn huidige manager, die me met kritiek leerde omgaan. Hij deed me ook inzien dat ik me niet op mijn gemak voelde bij te veel woorden of te veel melodieën, dus begon ik te knippen in mijn overdaad, en zo heb ik uiteindelijk deze sterke vorm gevonden."

SOHN is geen getrainde zanger, en heeft al doende moeten ondervinden dat hij zich vocaal vooral niet mocht forceren. "Toen ik in de knoop lag met mezelf, forceerde ik alles. Ik was gewoon niet kalm genoeg om te overtuigen als muzikant." Pas toen hij naar Wenen verhuisde veranderde dat. "In Londen zat ik gekluisterd tussen twee levens: ik probeerde wel 'een muzikant' te zijn, maar was er geen, want ik had daarnaast ook nog een zogenaamde echte job, snap je? Toen ik me realiseerde dat ik het niet moest probéren te zijn, maar dat ik het gewoon voor de volle 100 procent moest zijn, kwam alles in een stroomversnelling."

Voor zijn intense, gevoelige debuutalbum Tremors schreef SOHN niet zozeer zijn gevoelens neer, maar overschouwt hij ze als een buitenstaander. "Het is allesbehalve een dagboek. Ook in mijn persoonlijke leven heb ik gemerkt dat je soms beter even uit je cocon stapt om van buitenaf vast te stellen dat al je zogenaamde grote problemen eigenlijk niets betekenen. Dus waarom zou je je druk maken?" Die zenboeddhistische gedachte lijkt alleen maar in tegenspraak met zijn wat somber ogende songs. Achter mijn seminihilistische songs schuilt eigenlijk een helder licht."

Die songs spreken je vooral aan op een instinctief gevoelsniveau. "Achter mijn teksten zit geen groter plan. Ze komen er fonetisch uit en ik geef er al zingend betekenis aan. Als mijn publiek één seconde de ogen sluit en hetzelfde voelt, ben ik gelukkig," besluit de man die de spaties tussen de letters van zijn pseudoniem ondertussen heeft laten vallen. "Meer zelfs, nu mijn carrière op de rails zit, mag je voor mijn part zelfs de kapitalen schrappen. Ik hecht minder en minder belang aan hoe je mijn naam schrijft!"

SOHN

data: 14/4, 20.00

tickets: €16/19

waar: Ancienne Belgique