BDW1514 Shigeo Sugimoto
© Saskia Vanderstichele

Shigeo Sugimoto: Brusselser dan de Brusselaars

Jasmijn Post
© Brussel Deze Week
16/03/2016

Zijn vader is een Japanner, zijn moeder was Italiaans. Hij is geboren in Chiryu en soms mist hij de gezelligheid van de Japanse izakayas (eetcafés).Toch hoort Shigeo Sugimoto hier thuis. Ontmoet de Japanner die van de Ancienne Belgique en Cinematek houdt, het jammer vindt dat cinema Styx gesloten is, en met weemoed terugdenkt aan het Sint-Gillis zonder hippe koffiebarretjes.

Sugimoto verhuist in 2000 voor zijn werk naar Brussel. Naast de namen van een paar muzieklabels en dj’s, weet hij dan nog niets van België. “Ik keek op de kaart van Europa en zag dat het tussen Frankrijk, Nederland en Duitsland ligt.” Sugimoto had een verantwoordelijke functie in een bedrijf binnen de Japanse automobielindustrie, met het eveneens in Brussel gevestigde Toyota als belangrijkste klant. Werken in België was wel even wennen: “Japanners doen op een ander manier zaken. De werkdagen hier zijn kort. In Japan zijn deadlines veel belangrijker; mensen leggen zich toe op een taak, en gaan pas weg als het af is.” Ook de bedrijfsorganisatie verschilt in de twee landen: “In Japan is er geen twijfel mogelijk: je doet wat je baas zegt. In België moet je de mensen overtuigen van wat je doet, soms zelfs je baas. Ergens mis ik die discipline wel, dat verantwoordelijkheidsgevoel van de mensen. Vanwege die discipline hebben we zo’n sterke economie. Tegelijkertijd is het ook belangrijk om een flexibele geest te hebben.”

Na vijf jaar vraagt Sugimoto’s baas hem om terug te komen naar Japan. Hij weigert, begint in plaats daarvan een master Internationale Betrekkingen aan de ULB, maar staat altijd met één been buiten de universiteit. “Ik kon uren door de stad wandelen en foto’s maken van straten waar ik nog nooit was geweest.” Hij overweegt fotograaf te worden, werkt in cafés en leert vloeiend Frans. “

Nu staat de carrière van Sugimoto weer op de rails: Hij werkt bij Mitsui, een Japans handel- en investeringsbedrijf dat wereldwijd in meer dan zestig landen een kantoor heeft. “Ik onderzoek macropolitiek en economie, bestudeer vooral EU-zaken. Als er een nieuw beleid of idee is, dan probeer ik voor Japan de impact daarvan te voorzien.”

Vijftien jaar werkt Sugimoto nu in Brussel. “Al die tijd gaat de helft van mijn salaris naar de staat. Toch mag ik, als niet-Belg, geen federale stem uitbrengen. Ik mag niet meebepalen waar dat geld aan wordt besteed.” Dat knaagt, want openbare voorzieningen kunnen volgens hem beter. “Er zou echt meer aandacht moeten komen voor mensen die zonder auto naar hun werk gaan. Ik kom vaak te laat doordat het openbaar vervoer niet meewerkt. Dan staat er op de Waterloosesteenweg een automobilist die zijn portier opengooit, en loopt de tram vertraging op.”

Toch is Sugimoto ervan overtuigd dat Brussel een fantastische stad is. Hij houdt van de manier waarop Brussel zich cuisines uit allerlei landen heeft toegeëigend en de arthousefilms die een inzicht bieden in culturen van over de hele wereld. Brussel is volgens hem geen typische hoofdstad als Londen en Parijs. Het is een verborgen stad, en dat is juist de charme. “Tien, vijftien jaar geleden kwamen er nauwelijks toeristen in Sint-Gillis. Toen kon ik alleen op café gaan, met een boek. Ik raakte aan de praat met kunstenaars en alcoholisten. Nu komen er Amerikanen, Italianen en Fransen en opent er elke maand een nieuwe koffiebar. Er zijn meer mensen, maar het komt de sfeer niet ten goede.”

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni