Op stap met de nachtwacht van Brussel Bad

Brussel Bad: overdag een geliefkoosde trekpleister voor wie de zomer in Brussel doorbrengt, ‘s nachts een verlaten kade waar de wind vrij spel heeft. Bewakingsagenten Yassin en Jonathan nemen ons mee de nacht in.

21.30 uur: Zondagavond, Brussel Bad. De Braziliaanse gemeenschap sluit de avond af. De avondzon kleurt de gezichten oranje. Yassin en Jonathan arriveren op hun post. Op hun borst prijkt HS Security. Statige robuuste lijven die met de glimlach de nacht tegemoet gaan.
23.00 uur: De gemeenschapswachten call it a night. De commerçanten verzamelen het zand voor hun kiosk, ordenen de toog en maken zich op voor een dagje rust. Aan de overkant van het kanaal dreunen de bassen van K-nal. Yassin en Jonathan beginnen aan hun ronde.

De stevige ruggen gerecht. De sfeer ontspannen. Samen speuren ze het terrein af, op zoek naar de verdachte dingen. Vanavond zijn dat vooral achtergelaten kledingstukken en een verdwaalde truckchauffeur. De twee keuvelen erop los. Ze hebben elkaar net ontmoet. “In dit vak word je snel vrienden. Als er iets fout gaat, moet je snel reageren en elkaar kunnen vertrouwen.” Iedere agent heeft zijn specificiteit. Jonathan is bemiddelaar. Kordaat met woorden. “Hier in België blijven mensen meestal heel schappelijk. En ook wij willen het liever amicaal houden. Er zijn nog steeds meer mensen avec un bon coeur qu’avec un coeur noir.”

Yassin is de observator. Hij ziet de kleinste veranderingen, hoort elk geluid. Het éne moment gaat het over slecht verfilmde boeken. Het volgende moment schiet hij recht en spurt weg. Vals alarm. De nacht is lang, de premie navenant. “Om een werk te doen als dit, moet je van de nacht houden, dat spreekt voor zich. Maar nog belangrijker is van mensen houden. Als bewakingsagent moet je in de eerste plaats een bemiddelaar zijn, kunnen praten met mensen en hen op andere gedachten brengen.”

Stevig ontbijt
Op het zomerse Brussel Bad zijn er wel eens kleine akkefietjes, maar incidenten zijn er amper. “Ik hou van het ritme van de nacht. Mijn ochtend begint om 21 uur ‘s avonds. Met een koffie en een stevig ontbijt. Klaar om de nacht in te duiken. Meestal gebeurt er helemaal niks. Dan lees ik mijn boek. Of geef ik mijn ogen de kost op het lege Brussel Bad.” Overdag vervoegen de gemeenschapswachten van Bravvo de bewakingsagenten. Het eerste deel van de nacht zijn ze met twee. Twee camera’s houden mee een oogje in het zeil. Halverwege de nacht gaat Jonathan naar huis.

Verdwaalde zielen
Yassin, gebronsd en gespierd, zet alleen zijn nachtelijke routine voort. “De nacht kan lang zijn, maar minstens om de drie kwartier doe ik mijn ronde.” Tussen de verlaten kraampjes en de opgeplooide stoelen is er amper een ziel te bespeuren, af en toe een kat. “Die mag van mij vaker langskomen. Dan gebeurt er nog iets. Wij zijn een beetje zoals vogelverschrikkers. Het is vooral belangrijk dat mensen weten dat wij hier zijn. Bovendien: hoe meer we bewegen, hoe minder ze proberen. Verdwaalde zielen maken snel rechtsomkeer als ze zien dat er bewaking is.”

Yassin wandelt de zoveelste keer het terrein af. “In slaap vallen doe je niet. Daar zorgt de frisse buitenlucht wel voor.”

5.30 uur: De lucht klaart op. De nacht zit erop. “De zon zien opkomen, daar word je blij van. Dan is het grootste deel voorbij. Straks komt de kuisploeg, even later komen de commerçanten opnieuw en rond 10 uur lost mijn collega mij af.” De nacht ligt achter ons.