Natalia Tomaszewska strijdt met Barbar Girls voor behoud in eerste

Vanuit het niets als een pijl omhoogschieten, zo kunnen we het lopende seizoen van Barbar Girls samenvatten. Die beschrijving past ook bij de carrière van kapitein Natalia Tomaszewska (28). Ze ruilde de tweede Poolse divisie voor de Verenigde Staten om uiteindelijk in Brussel te belanden. Van dag tot dag leven heeft zo zijn voordelen, maar nu moet ze wel knopen beginnen door te hakken.

“Ik? Volleybal spelen? Nee, ik ben een basketbalspeelster,” reageerde Tomaszewska toen een trainer interesse toonde in haar volleybalkwaliteiten. “Mijn grote zus speelde basketbal in de eerste Poolse divisie en was mijn grote voorbeeld. Ik was minder getalenteerd. De trainer had mij tijdens een scholencompetitie aan het werk gezien. Ik had een goede speelster afgeblokt, maar wist eigenlijk niet goed wat ik deed.”

De trainer wist niet van ophouden. Toen Tomaszewska een week later het bureau van de directeur binnenstapte, probeerde hij haar nogmaals te overtuigen. En het lukte. Ze begon ermee, kreeg de smaak te pakken en sloot zich als vijftienjarige aan bij haar eerste volleybalclub.

“Die heb ik moeten verlaten toen ik naar de universiteit ging. Ik woonde in een dorp dicht bij de Tsjechische grens, te ver van mijn campus om regelmatig over en weer te rijden. Dus ben ik overgestapt naar een andere club uit de tweede divisie, waar ik ben opgemerkt door een Amerikaanse scout. Hij stelde me voor om mijn studies Lichamelijke Opvoeding aan een Amerikaanse universiteit te combineren met volleybal. Na een paar maanden bedenktijd heb ik toegehapt.”

“Het profiel dat de scout van mij had overgemaakt aan de Amerikaanse coaches moet zeer positief geweest zijn, want mijn telefoon stond roodgloeiend. In die tijd werd er nog niet echt met filmpjes gewerkt, het was dus enkel geschreven tekst. Ik speelde op dat moment nochtans niet zo fantastisch. Ik heb het geluk gehad dat die scout me gesteund heeft. Eigenlijk heb ik heel mijn carrière lang veel geluk gehad.”

Tomaszewska had wel duidelijke eisen gesteld: het moest een goede maar geen te grote universiteit zijn en het volleybal mocht niet op het allerhoogste niveau gespeeld worden. Ze wilde namelijk spelen, niet op de bank zitten. Uiteindelijk werd het de University of the Pacific in het Californische Stockton. “Wist ik veel dat de stad uitgeroepen was tot een van de meest miserabele in de Verenigde Staten. Ik droomde al van kleins af om ooit San Francisco te bezoeken en dacht dat het er eindelijk van zou komen. Toen bleek dat ik er anderhalf uur rijden van was verwijderd… (lacht)”

Meisje met één wenkbrauw
Uiteindelijk was het er niet zo dramatisch. De universiteit viel goed mee, ze kreeg de kans heel wat rond te reizen en bouwde uiteindelijk een leuke vriendengroep op. Al was de beginperiode best lastig. “Het eerste jaar wou ik terug naar huis. Mijn Engels was goed omdat mijn ouders me extra taallessen hadden betaald, maar ik had schrik om het te spreken. Dus zat ik in mijn hoekje. De meisjes waren dat eerste jaar ook niet aardig. Ik was de enige buitenlandse studente. Naarmate er meer buitenlanders kwamen en ik meer volk leerde kennen, is het allemaal losgelopen.”

“Mijn ploegmaats vertelden me dat ze een forse, gespierde vrouw met een wenkbrauw in één stuk verwachtten toen werd aangekondigd dat er een Poolse bijkwam. En toen kwam ik, een smal en eerder schuw meisje (lacht).”

University of the Pacific plaatst zich meestal in de middenmoot van de competitie aan de Amerikaanse West Coast, waarin aan een redelijk hoog niveau wordt gespeeld. Alles liep dus lekker op sportief gebied, maar ook op academisch gebied onderscheidde Tomaszewska zich door gemakkelijk haar bachelor en master Lichamelijke Opvoeding te behalen. Na vier jaar zwaaide ze met succes af.

“Ik kreeg achteraf een visum waarmee ik enkel in mijn studiegebied mocht werken en ben les beginnen geven aan Colby College in Kansas. Ik gaf er ook volleyballes, maar speelde zelf niet meer. Na een jaar besloot ik er te vertrekken omdat ik opnieuw wou spelen. Ik miste volleybal veel te hard. Dus gaf ik opdracht aan mijn Amerikaanse manager om geïnteresseerde teams te vinden.”

“Aangezien ik anderhalf jaar niet meer in teamverband had gespeeld, was dat niet gemakkelijk. Er kwamen voorstellen uit lagere Franse en Duitse divisies, maar ik wou toch op een iets hoger niveau presteren. Toen viel de naam van Barbar Girls. Spelen ze volleybal in België? Dat was mijn eerste reactie (lacht). Maar toen ik verder keek en zag dat ze in eerste speelden, in een grote stad als Brussel, ben ik in het project gestapt.”

Einde contract
Tomaszewska kwam opnieuw in een situatie terecht waarin ze zich moest aanpassen. De voertaal was namelijk Frans, waardoor het aanvankelijk wat zoeken was op vlak van communicatie. Op het veld verliep de integratie vrij goed, al kon ze niet voorkomen dat Barbar naar de tweede divisie zakte. “Ik was eigenlijk van plan om terug van ploeg te veranderen, maar ben uiteindelijk gebleven. Waarom weet ik niet goed meer. Misschien omdat ik me goed bij de club en in de stad voelde.”

“Het seizoen na de degradatie hebben we de promotie net niet kunnen afdwingen. Daar zijn we vorig seizoen wel in geslaagd. Het was mijn eerste titel, zeer leuk om dat mee te maken.”

Tomaszewska werd dit seizoen aangewezen als kapitein. Haar ervaring speelt hierin een belangrijke rol, net als de positieve energie die ze uitstraalt. Ze motiveert haar ploegmaats en pusht hen om zich te overtreffen. Daar slagen ze in 2015 ook in, nadat het eerste deel van het seizoen geen hoogvlieger was.

“We hebben heel wat nieuwe buitenlandse speelsters moeten inpassen en er waren heel wat blessures. Eind 2014 wonnen we de matchen die we moesten winnen, zonder meer. Maar sinds nieuwjaar draait het echt goed. Het klikt. We stapelen de overwinningen op en behaalden ei zo na de play-offs. We moeten nu de play-downs spelen, maar zitten dankzij die zeges in een goede positie. En onze goede vorm is niet verdwenen.”

“In april eindigt mijn contract bij Barbar Girls. Ik moet nog rond de tafel zitten met de club en zelf ook beslissen waar mijn toekomst ligt. Vroeger was ik van plan om terug te keren naar de Verenigde Staten en daar trainer te worden. Maar dat is nu enigszins anders. Ik ben hier ook actief als trainer. Ik heb veel denkwerk voor de boeg. Maar mijn uitgangspunt is: wat moet gebeuren, zal gebeuren.”

-------------------------------

Speuren naar talent

Natalia Tomaszewska is niet de enige link tussen de Barbar Girls en de Verenigde Staten. Vorig jaar ruilde de Brusselse Coline Coessens onze hoofdstad voor de Universiteit van Texas. En dat was geen toeval. “Een vriend van mij is een agent die naar goede atleten speurt om hen naar de Verenigde Staten te sturen,” aldus de kapitein van Barbar. “Ik help hem op het vlak van volleybal en ben zo bij Coline terecht gekomen. Ze is jong, een goede atlete en droomde van de VS. Waarom de stap dan niet zetten? Ze vertelt me dat ze er de tijd van haar leven beleeft, de ster van de ploeg is en volgend jaar kapitein wordt. Een goede keuze!”