Molenbeekse leraar is wereldkampioen Arabisch boksen

De ene dag krijgt hij in Dubai de riem van wereldkampioen Arabisch boksen (een variante van kickboksen) overhandigd door een prins, nog geen week later staat hij terug les te geven op een secundaire school. Maak kennis met Mohamed Benyaich (33).

“Ik ben opgegroeid in een Molenbeekse volkswijk en daar was het voetbal of vechtsporten,” vertelt Benyaich. “Aangezien ik niet zo goed tegen een bal kan trappen, ben ik al van kleins af met vechtsporten bezig. Mijn generatie is opgegroeid met de films van Bruce Lee, Jackie Chan en Jean-Claude Van Damme. Ik herinner me mijn eerste film in de cinema: Bloodsport, met Van Damme in de hoofdrol. Mijn mond viel ervan open. Die gasten hebben duizenden jongeren beïnvloed.”

Bij de Molenbeekenaar was er geen sprake van acteren. Hij lanceerde zich in karate shudokan, maar experimenteerde graag en ging later onder meer thai- en kickboksen. Het is in die laatste discipline dat hij als zestienjarige met competitie begon. “De adrenalinekick, het gevoel jezelf te overtreffen, dat zijn zaken die ik opzocht en het zijn de redenen waarom ik ermee ben begonnen. Ik wou nagaan tot wat mijn lichaam in staat was. Trainen is leuk, ja. Maar je zoekt een doel en competitie is toch de voltooiing van training.”

“Op mijn zestiende was ik nogal groot en woog ik al 81 kilogram. Daardoor kwam ik uit tegen mannen van 28, 29, 30 jaar oud. Gespierde beren die tonnen ervaring hadden. Ik kan je verzekeren dat je achteraf geen schrik meer hebt, van niemand. Je bent zowel op fysiek als mentaal vlak veel sterker. Zeker omdat ik het er zeker niet slecht vanaf bracht.”

De opmars van Benyaich werd een paar jaar onderbroken toen hij voor hogere studies koos. Hij is ervan overtuigd dat zijn carrière nog mooier had kunnen zijn indien hij in competitie was gebleven, maar door de afwezigheid van ondersteuning was dat niet mogelijk. Op school moest hij afrekenen met een nieuwe tegenstander.

“Tijdens mijn studies rechten voelde ik bij momenten discriminatie, ik moest me meer bewijzen dan anderen. Dankzij de vechtsporten heb ik de juiste houding kunnen aannemen, ben ik blijven werken, ben ik rustig gebleven en heb ik me nooit laten meeslepen. Vechten doe je in de ring, daarbuiten mag je de waarden die je hebt meegekregen niet vergeten.”

“Het is jammer dat zo’n zaken gebeuren, ook in het dagelijkse leven. Men geeft je het gevoel dat je niet een ‘echte’ Belg bent, je afkomst wordt altijd onderlijnd. Maar ik ben fier op mijn stad, ook ik ben een ket van Brussel.”

Glitter en glamour
Met zijn diploma en heel wat levenservaring op zak trok de Brusselse ket terug de zaal in. Tijdens zijn studies was hij zijn conditie en vaardigheden wel blijven onderhouden. De interessante uren die hij dankzij zijn job in het onderwijs had, lieten hem toe om zijn trainingsintensiteit op te voeren.

“Ik kwam onder de vleugels van de Antwerpse trainer Omar terecht en voelde me klaar om terug te keren naar de competitie. Na een dertigtal wedstrijden, waarin ik me bewezen heb, kreeg ik de mogelijkheid om in professionele wedstrijden aan te treden. Zowel in thai– als in kickboksen. Dat betekent dat ik naar landen reis als Rusland, Japan, de Verenigde Staten, het Oostblok, etc. om er te vechten.”

“Ik word voor die wedstrijden uitgenodigd en al mijn kosten zijn voor de rekening van de organisatoren. In België is de sport kleinschalig, maar in het buitenland is ze wel populair en mede dankzij de nodige media-aandacht zijn er heel wat middelen. Uitgenodigd worden voor dergelijke wedstrijden zie ik toch als een bewijs dat ik een zeker niveau heb gehaald, maar het heeft wel als gevolg dat ik tegen gasten moet vechten die alleen maar dat doen. Ik vecht op zaterdag en moet maandag terug voor de klas staan.”

Dat vraagt heel wat doorzettingsvermogen, een sterke mentaliteit en goede planning. Benyaich vecht dan ook op hoog niveau. Na verschillende Belgische titels, veroverde hij op 7 maart de wereldtitel bij de FIBA federatie in het Arabisch boksen. “Het was een ongelooflijke ervaring. De wedstrijd vond plaats in het luxueuze Dubai, waar alles tot in de puntjes geregeld was, het was echte glamour en glitter. Het evenement was dan ook een organisatie van een prins.”

“Ik heb wel de volledige twaalf ronden moeten boksen, die Fransman wou maar niet KO gaan (lacht). Het was het zwaarste gevecht uit mijn carrière. Uiteraard ben ik daarmee in de wolken, maar een paar dagen later stond ik terug voor de klas. Tijd om te zweven is er niet. Ik moet de titel mogelijk eind mei verdedigen in Qatar, maar daar is nog geen duidelijkheid over. Ik sukkel ook wat met mijn knie en laat sowieso mijn gezondheid voorgaan.”

Ketten moeten het waarmaken
Benyaich beseft dat hij met zijn 33 jaar eerder naar het einde van zijn carrière toe gaat en denkt dan ook stilaan aan uitbollen. Al wil dat niet zeggen dat hij zomaar zal stoppen. Hij zal vechtsporten blijven beoefenen en wil zich nog meer inzetten om jongeren te begeleiden. “Drie jaar geleden heb ik Naito Gym opgericht. We bieden zeven dagen op zeven trainingen kickboksen, thaiboksen, MMA en Engels boksen aan. Mijn partner Hicham Belmahjoubi is vroeger ook wereldkampioen geweest en heeft als psycholoog de nodige intellectuele basis. We hebben echt een mooie structuur met zeer competente mensen neergezet om kampioenen te kunnen vormen. Maar het is aan de ketten om het waar te maken.”

“Het is altijd een strijd om de nodige middelen en steun te vinden. In België zitten onze sporten nog in een schemerzone qua erkenning. Als je hier kampioen wordt, dan weet je dat je alles zelf hebt gedaan. Met hulp van je team, uiteraard. Op andere steun moet je niet rekenen en dat is jammer, maar het stopt me niet af. Misschien laat ik het onderwijs wel even los om voltijds met die jongeren bezig te zijn. Je boterham verdienen met iets dat je veel plezier oplevert, mooier kan toch niet.”