Ouachen IMG 7537

Mohamed Ouachen: ‘De stad is altijd improviseren’

Tom Peeters
© Agenda Magazine
05/02/2014

“De spontane ontmoeting is de boodschap,” zegt Charles Loos, de ouderdomsdeken in de nieuwe meertalige voor­stelling van regisseur Mohamed Ouachen, die eens te meer op zoek gaat naar manieren om te communiceren met elkaar.

'Je cherche Jeanneke Pis… Jean-ne-ke Pis.” Een rugzaktoeriste, pas gearriveerd in Brussel, kijkt haar toevallige passant met grote, vragende ogen aan. Hij ziet er sympathiek uit, maar spreekt geen enkele taal die zij ook spreekt. “En toch zullen ze een manier moeten vinden om te communiceren,” zegt Mohamed Ouachen. De Brusselse acteur en regisseur staat op het podium van Gemeenschapscentrum De Maalbeek en geeft het team dat hij verzamelde voor de voorstelling BXL — Est en scène nog wat aanwijzingen mee. “Probeer eens een glimlach.”

De rugzaktoeriste is de 24-jarige Mathilde Monserray. Als actrice maakt ze deel uit van het Etterbeekse collectief BX Stand-Up Comedy Club. Daar ontdekte Ouachen haar. “Ik ben een beetje anders dan de anderen, want ik combineer stand-up met theater, én ik ben Waalse, praat ook wat Waals, wat goed uitkwam voor mijn personage en de voorstelling, waarin Engels, Frans, Nederlands en Arabisch de revue passeert. Zelf kwam ik dus ook ooit aan in Brussel, en trok ik grote ogen.”

Haar tegenspeler is Karim Kalonji, die al mee mocht doen in Ouachens eerste langspeelfilm Battle. De Gents-Brusselse hiphopdanser en straatartiest is het kleurrijkste personage op het podium. In een andere scène hadden we hem al acrobatische toeren zien uithalen rond de piano van de éminence grise van de voorstelling, de Elsense jazzpianist Charles Loos. Ook toen kon je moeilijk om het contrast heen: klassiek, in het zwart geklede, oudere man versus in bonte sportkleren uitgedoste jongeling. Maar improviseren moeten ze allebei in de verzameling van culturen en individuen die de grootstad is: de ene doet het met zijn vingers op de piano, de andere met zijn soepele ledematen, en onderweg vinden ze elkaar.

Ouachen maakte eerder al de voorstelling Bruxelles en scènes. Toen liet hij vooral artiesten uit de Brussels-Marokkaanse gemeenschap de eigenheid en de diversiteit van hun stad illustreren. Op vraag van De Maalbeek en De Pianofabriek breidt hij zijn actieradius nu uit naar Brusselaars van alle komaf. Dat brengt een nog bonter gezelschap op het podium, met naast de al genoemde artiesten ook nog jazz-zangeres Natacha Wuyts, de Amsterdams-Brusselse stand-upper Ramzi Zerqane en Manza, rapper en lid van het Brussels Dichterscollectief.

“Ik portretteer de stad op basis van de ervaringen van die zes artiesten, die elk met hun eigen verhaal en identiteit de Brusselse diversiteit tonen,” legt Ouachen uit, en daarin is klaarblijkelijk veel ruimte voor improvisatie. “Want ook de stad is altijd improviseren,” springt Loos, die als jazzmuzikant dol is op improviseren, zijn regisseur bij. “Het is dat niet altijd risicoloze improviseren dat we tonen op de scène. Ontmoetingen tussen verschillende culturen, generaties en percepties zijn altijd onvoorspelbaar. Maar als je ervoor openstaat, gebeurt er vaak iets dat je vooroordelen ontmijnt.”

Elke keer anders
“In de publieke ruimte is er steeds een zekere spanning,” zegt Monserray. “Zal je iets zeggen, of net niet, want misschien komt dat wel raar over? Durf je de sociale barrière te doorbreken?” Volgens Ouachen zit er iets heel menselijk in onze dagelijkse omgang. “Toen een vrouw viel in de metro, draaide iedereen zich in een natuurlijke reflex om om te helpen. Maar in de fractie van een seconde die volgde sloeg de twijfel toe. Stond je toch niet wat ver? Welke taal spreek je? Wordt ze misschien liever met rust gelaten? De neiging tot het geven van een helpende hand zit in iedere mens. Als iets er je van weerhoudt, dan heeft dat vaak met cultuur te maken, want mensen willen anderen ontmoeten en dus ook helpen. Wij wilden op het podium momenten mogelijk maken waarop dat helpen mogelijk werd.”

De zes acteurs ontmoetten elkaar voor het eerst in november en repeteerden daarna wekelijks. Toch hoedt Ouachen zich voor een voorstelling die er té gerepeteerd uit zou zien. “Het moet een beetje bruut blijven. We willen vooral gebruik maken van het moment en de lichtheid ervan. Het mag, zoals in de dagdagelijkse Brusselse realiteit, elke keer anders zijn.”

Bruxelles – Est en scène

data: 8/2, 20.00 + 9/2, 15.00

tickets: €5 (groepen: €2)

waar: GC De Maalbeek

reserveren: via demaalbeek@vgc.be of 02-734.84.43

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Podium

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni