Lykke Li: 'Muziek maken gaat me beter af dan leven'

Tom Peeters
© Agenda Magazine
22/04/2014

Op haar vorige album deelde ze de wereld nog uitbundig mee dat ze hem overal zou volgen, haar "river running high", haar "deep sea baby", haar "dark doom honey". Dat het allemaal een illusie was komen we te weten op I never learn, de derde plaat van Lykke Li, waarop ze geconfronteerd wordt met de pijnlijke gevolgen van te hoge romantische idealen. "Ik leer het nooit."

I follow rivers' groeide met dank aan een remix van The Magician en de kop-en-theelepelversie van Triggerfinger niet alleen uit tot een universele hymne, het was ook een momentopname uit het leven van Li Lykke Timotej Svensson Zachrisson. Voor de Zweedse artieste, die na een leven als globetrotter en een recente liefdesbreuk in Los Angeles neerstreek voor de opnames van haar nieuwe plaat, is I never learn het derde deel van een trilogie. Over zichzelf, ondertussen een meisje van 28, haar gebroken hart en het leed van haar generatie. In de manier waarop ze aan de andere kant van de intercontinentale telefoonlijn haar "Yeah's", "I mean's", "You know's" en "I don't know's" intoneert, zit zowel verwondering als twijfel. Het is de kinderlijke verwondering van iemand die haar hoge idealen niet zomaar wil opgeven, en de existentiële twijfel van een jonge vrouw die meedogenloos werd geconfronteerd met praktische bezwaren tussen droom en daad.

Misschien wil je deze prille veertiger om te beginnen vertellen waar de huidige generatie twintigers het meest mee worstelt?
Lykke Li: Met de dromen en de verwachtingen die we hebben: om de ware te vinden, om onszelf te vinden ook. Voor sommige mensen lijkt dat allemaal vanzelf te gaan, voor anderen niet. In mij woedt er nog eens een oorlog om mezelf te aanvaarden. Voor ik dat kan, moet ik mezelf eerst kunnen vergeven, en dát vind ik het allerlastigste. Ik probeer het. Ik probeer het écht. Soms praat ik 's nachts op mezelf in en zeg ik: "Ik vergeef het mezelf. Ik deed alles wat ik kon. Sorry." Maar of het ooit lukt?

Ik vond het opmerkelijk te lezen dat je pas onlangs ontdekte dat je introvert was.
Lykke Li: Ja, en toch is het zo. Ik denk dat het komt omdat ik altijd zo hard geprobeerd heb het niet te zijn. Dat heeft me toegelaten om artieste te worden, op een podium te staan, model te zijn… En ook mijn gekke artistieke familie zei me de hele tijd dat ik misschien toch maar wat minder gevoelig moest proberen te zijn… Ik heb het geprobeerd, ook de dingen die al de anderen deden: mezelf bezatten, high worden, met de verkeerde mannen omgaan. Maar het kwetst me altijd zoveel meer dan al die anderen. Bovendien waren mijn ouders bijzonder extravert, en we verhuisden om de haverklap zodat ik me nergens echt thuis voelde. Ondertussen probeerde ik gewoon te overleven. Maar met al die tournees doe ik nu precies hetzelfde. Ik kom nergens echt tot rust, en toch maak ik mezelf altijd wijs: als dit achter de rug is, dan ga ik me settelen, en een echte thuis zoeken met een tuin. Het is een voortdurende tweestrijd, want anderzijds moet ik natuurlijk ook blijf weten met mijn creatieve energie. In LA had ik nu eindelijk wat tijd voor mezelf, maar het was een verschrikkelijke tijd: ik kwam net uit de beste relatie die ik ooit heb gehad… maar dat heb je ook zelf kunnen vaststellen op de nieuwe plaat.

Ik hoor vooral een donkerromantische ziel die zich blootgeeft en hunkert naar een "dark romantic" aan haar zijde: in 'Gunshot' zing je "I'm longing for your poison / Like a cancer for it's prey." En op 'Love me like I'm not made of stone' klinkt het "Even though it hurts, even though it scars / Love me when it storms, love me when I fall".
Lykke Li: Soms snak je nu eenmaal naar dingen die niet goed voor je zijn. Doet iedereen dat niet? En ik vermoed dat ik inderdaad op zoek ben naar een zielsverwant. Wil je niet altijd iemand aan je zij die bereid is tot even grote opofferingen?

Was het makkelijk om zo open en naakt te schrijven over enkele van de donkerste momenten uit je leven?
Lykke Li: Het schrijven was makkelijk. Het meemaken: dat was de opgave! Muziek maken gaat me veel beter af dan leven.

Is dat de reden waarom je muziek maakt, op tournee gaat…
Lykke Li: … en dan instort? Já, en ik krijg het maar niet afgeleerd… De opnames van de plaat zijn wat uitgelopen omdat ik op zoek was naar de juiste manier om een kloppend hart vast te leggen. Het mocht niet te gelikt klinken. Het moest leven, rijk en dromerig zijn, en tegelijk rauw en eerlijk. We hebben veel live opgenomen en soms hebben we gewoon de demoversies laten staan. Ik heb me echt moeten forceren om niet nog wat meer reverb op mijn stem te zetten. En je weet dat ik die haat, dus ook dat was een zeer zware opgave.

Die donkere gevoelens waren er al langer dan je recente liefdesbreuk. Waar denk je dat ze vandaan komen?
Lykke Li: Ik denk dat ik ermee geboren ben. Onlangs vond ik enkele van mijn oude dagboeken terug, en mán: zelfs op mijn tiende was ik al zo'n donkerromantisch meisje. De weirdste dingen schreef ik op. Een waarzegger vertelde me ooit dat ik geboren werd met een gebroken hart. Ik vermoed dat het klopt.

Met als gevolg dat je wanhopig op zoek bent naar iets of iemand om dat hart te repareren?
Lykke Li: Ja, en ik denk dat ik niet meer in leven zou zijn als ik mijn muziek niet zou hebben gehad. Het verwondert me keer op keer hoe anderen dit leven volhouden zonder zich uit te kunnen drukken.

Overleven in de soms nogal artificiële wereld van de mode en de popmuziek moet op die manier een enorme uitdaging zijn.
Lykke Li: Ja, maar ook interessant, want des te dieper ik erin zit, des te oprechter ik word, en des te belangrijker het voor mij is om altijd eerlijk en open te zijn, en me nog kwetsbaarder op te stellen. Ik wil helemaal geen boodschap van perfectie de wereld insturen. Ik zoek ook alleen de mensen op die ik graag heb en die ik vertrouw. Samen met hen wil ik iets creëren dat anderen helpt, in plaats van hen nog slechter in hun vel te doen voelen.

Vorig jaar werkte je samen met David Lynch voor een track die uiteindelijk verscheen op zijn album The big dream. Hoe was dat?
Lykke Li: Geweldig, alsof ik hem al jaren kende. Ik begreep hem, en hij mij. Raar hoor, maar ook heel mooi. Zelden ontmoet je iemand die én zo cool én gelukkig is! Hij was het die me via de David Lynch Foundation liet kennismaken met transcendentale meditatietechnieken. Tegenwoordig zeg ik twee keer per dag gedurende twintig minuten mijn mantra's op. Het helpt me tot rust te komen én ik word er creatief van.

Blij te horen dat het goed komt. "Let everything happen to you / Beauty and terror / Just keep going / No feeling is final": deze quote van de dichter Rainer Maria Rilke prijkte vorig jaar al op je Facebook-pagina. Nog iets om je aan op te trekken?
Lykke Li: Jaaa, fantastische quote, niet? Hij heeft me echt geholpen. Ik ontdekte hem op mijn 19e en was verbluft dat hij antwoorden had op zoveel van mijn vragen. Als je de pijn van het leven voelt, dan ga je op zoek naar waarheden. Ik vind ze wel vaker in mooi verwoorde quotes – ik ben nu eenmaal een dromer. Ze geven me de illusie mijn antwoorden even vast te kunnen houden. Heel eventjes, en dan laat ik ze domweg weer uit mijn handen glippen.

Lykke Li

data: 27/4, 20.00

tickets: €30/33

waar: Ancienne Belgique

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni