Hockey: Dorian Thiéry wil zich nestelen bij de Red Lions

De Belgische hockeyspelers verwennen ons. Ze leveren de ene topprestatie na de andere en dat zorgt voor hogere verwachtingen en dromen van blinkende medailles. Er worden dus nog straffere prestaties verwacht van de generatie waartoe Dorian Thiéry (20) behoort, maar daar heeft hij geen enkel probleem mee. Hij ziet het zelfs als een extra motivatiebron.

Het is tijdens de rust van Linkebeek Hockey Club dat de kleine Thiéry opgroeide. Zoals bij vele hockeyspelers is heel zijn gezin gebeten door de sport, hij begon er zelf op amper driejarige leeftijd mee. Bij de club uit tweede divisie (de derde hockeyklasse, red.) kon hij rustig groeien en op zijn veertiende maakte hij al zijn opwachting bij de eerste ploeg. Toen brak het moment aan om de onvermijdelijke stap naar het hoogste niveau te zetten.

“Michael Van Cutsem, de coach van Léopold, is mij komen halen,” vertelt Thiéry. “Er waren nog andere eredivisieclubs geïnteresseerd, maar het project van Léo sprak me het meeste aan. Die interesse was uiteraard flatterend. Ik heb altijd een grote competitiedrang gehad. Ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten sprong ik er al van jongs af wat uit.”

“Tijdens het eerste seizoen speelde ik zowel bij de junioren van Léopold als bij de eerste ploeg van Linkebeek. Dat was niet altijd evident. Bij Linkebeek was alles al verworven, het was misschien zelfs iets te gemakkelijk voor mij. Maar ik kende er wel iedereen. In Ukkel moest ik mijn plaats nog vinden, en omdat ze mij hadden gehaald, voelde ik ook een beetje druk op mijn schouders. Na dat eerste seizoen is alles veel vlotter beginnen lopen.”

De coach beloofde hem tijdens zijn tweede seizoen te belonen indien hij goed presteerde, en hield woord. “Hij gaf me heel wat vertrouwen en dropte me in de eerste ploeg. Op mijn zestiende werd ik dus titularis in de eredivisie. Daarvoor ben ik de coach nog steeds dankbaar.”

Stevige derde helften
Thiéry is sindsdien nooit echt meer uit de ploeg gegaan. Dat heeft hij uiteraard te danken aan zijn talent, maar ook aan zijn uitstekende mentaliteit. “Als je even een dipje hebt, moet je dat analyseren en er sterker uit komen. Bij Léopold word ik goed omkaderd en krijg ik veel feedback. Ik heb voor Léopold gekozen omwille van de goede infrastructuur en de fantastische mensen.”

“Als zestienjarige wil je uiteraard feesten, maar ik heb altijd voluit voor hockey gekozen. Uiteraard feest ik wel eens mee, maar ik overdrijf nooit. Er is op dat vlak een enorme mentaliteitsverandering. De sport is veel professioneler geworden. Er zijn nog steeds derde helften die stevig zijn, maar ik heb de indruk dat het ‘gezonder’ is dan vroeger. De eredivisie heeft echt enorme stappen vooruit gezet. Ik voel wel dat er nog een stap is tussen de eredivisie en de nationale ploeg. Daar is nog meer structuur, nog meer discipline.”

Ook bij zowat al de nationale jeugdploegen was Thiéry een vaste waarde. Hij behoort tot een generatie die zeer talentvol is en dus moet afrekenen met verwachtingen die een pak hoger zijn. “Ik ben met de U16 vice-Europees kampioen geworden, op de Jeugd Olympische Spelen in Singapore hebben we brons gehaald, met de U18 zijn we Europees kampioen geworden en met de U21 zijn we vierde geëindigd op de wereldbeker. Dat zijn resultaten die kunnen tellen, ja.”

“Er wordt meer van ons verwacht en dat vind ik niet erg. Ik vind het zelfs aantrekkelijk omdat het wil zeggen dat men geïnteresseerd is in ons. Het geeft ons nog meer de drang om ons te bewijzen en te tonen dat hockey een echte Belgische discipline wordt.”

Het is met de U21 dat Thiéry eind vorig jaar naar de wereldbeker in India trok. Marc Lammers, de toenmalige coach van de Red Lions, was er samen met zijn trainersstaf aanwezig om potentiële versterkingen voor de eerste ploeg te zoeken. En die vond hij. “Dat de coach van de eerste ploeg aanwezig was, maakte me niet nerveuzer. Ik ga altijd voluit en wil altijd winnen.”

“Toen de coach na het tornooi op me afstapte en me vroeg om met de Red Lions deel te nemen aan de World League (die in januari doorging in India, red.), was ik eerst wat verrast. Maar ik heb uiteraard meteen toegehapt! Ik was wat argwanend over hoe de groep me zou ontvangen, maar dat is zeer vlot gegaan. Het is een hechte ploeg die spelers vlot opneemt en zeer sportief is, ondanks de zware concurrentie.”

In de luwte
Een speler die veel loopt en een groot uithoudingsvermogen heeft, die veel ballen recupereert en dankzij een uitstekend spelinzicht de ballen goed en snel inspeelt: dat is Dorian Thiéry. Hij is het soort speler dat eerder in de luwte opereert en niet altijd opvalt, maar o zo belangrijk is voor een ploeg. Hij kreeg dan ook heel wat speelminuten tijdens zijn eerste tornooi met de Red Lions.

“Ik had toch een gemiddelde van veertig à vijftig minuten per match. Ik ben tevreden over het tornooi dat ik heb gespeeld. De coach wou zien wat mijn waarde was in zo’n grote competitie en die heb ik getoond. We hebben een vijfde plaats behaald en dat kon misschien beter, maar ik was zeker niet ontgoocheld.”

“Sindsdien maak ik echt deel uit van de Red Lions. Dat betekent maandagnamiddag trainen, op hotel overnachten en dinsdag twee trainingssessies afwerken, aangevuld met af en toe individuele trainingen. En dat heel het jaar door, met het doel goed te presteren op grote tornooien en op termijn top te zijn op de Olympische Spelen.”

Dat bondscoach Lammers vervangen werd door Jeroen Delmee heeft geen zware inpakt aangezien hij al actief was als assistent. De werking is en blijft zeer professioneel en er wordt nog steeds veel van de spelers verwacht. Daar heeft Thiéry geen problemen mee. “Dit nieuwe regime betekent dat ik nog meer hockey speel: zeker vijftien uur per week. Maar ik doe het met plezier. Dat de leden van de trainersstaf regelmatig je wedstrijden komen bekijken en veel feedback geven, is motiverend.”

“Ik studeer Lichamelijke Opvoeding aan Parnas in Sint-Lambrechts-Woluwe, en zou het wel zien zitten om later een professioneler statuut te hebben. Maar dat zie ik na mijn studies wel. Nu wil ik met Léopold zo veel mogelijk winnen en ik hoop in december met de Red Lions naar de Hockey Champions Trophy in India te gaan. Al ben je met deze sterke spelersgroep nooit zeker van je plaats.”

Waar eindigt dit?

De inbreng van nieuwe coaches en nieuwe hockeyculturen verrijkt onze hockeyscène. De sport kent een ongelooflijke evolutie in België, maar waar gaat dit eindigen? "Dat hangt volgens mij voor een deel af van de bereidheid van de spelers om zich in te zetten", aldus Thièry. "Ik geef alvast gehoor aan de eisen die er zijn en wil me volledig inzetten. Dat hockey gaat blijven evolueren, dat denk ik wel, maar misschien iets minder snel dan de afgelopen jaren. Het hangt af of de nodige investeringen worden gedaan, zowel van de overheden, de clubs als de spelers."