Film: Tokyo Anyway

Deze zonder noemenswaardig budget gedraaide debuutfilm ziet er beter uit dan sommige inlandse producties die wel op subsidies konden rekenen en presenteert vier frisse acteurs. Dat is niet niks. Laat je niet door de titel op het verkeerde been zetten, Brussel is het decor en misschien zelfs iets meer dan dat.

Het gaat een beetje over de eenzaamheid van de door een miljoen mensen omringde stedeling en al wat meer over vier weifelende dertigers die een mal de vivre niet langer kunnen ontkennen of alleszins beginnen te beseffen dat het tijd is om afscheid te nemen van vroeger. Toen ze nog onbezonnen waren en met vijf. Fotomodel Félix heeft eindelijk uitzicht op een doorbraak en kan naar Tokio. Zijn vriendin Camille verzet zich tegen het idee, maar houdt voor zich dat ze zwanger is. Faustine moet slikken dat twee lobbyisten met een pennenstreek haar dossier voor de Europese Commissie banaliseren. Armel, een vrijgezel die te veel smoort en zijn bierflesjes niet opruimt, wil de erfenis van zijn vader weigeren, een hoge pief uit de petrochemie. De beelden voor zich laten spreken en niet op de dialogen teren, is een goed idee – behalve als je daardoor begint te hameren op elk punt dat je wilt maken. Teleurstellend is ook dat er nauwelijks nog wat volgt eens de personages geschetst zijn en hun dilemma's duidelijk zijn.

zalen: Aventure