Film: O menino e o mundo

Vraag het de verrukte toeschouwers die O menino e o mundo (De jongen en de wereld) hebben gezien tijdens het Anima-festival of Filem’on: deze Braziliaanse tekenfilm zonder dialogen is een kleinood voor jong en oud.

Niet door het verhaal. Dat is al vaak verteld. Een nieuwsgierig jongetje gaat op zoek naar zijn vader en ontdekt de wondere wereld. Hij komt ook op weinig idyllische plaatsen als de katoenplantage, de fabrieken en de favela’s. Zelfs al ziet het jongetje eruit als een pingpongbal met vier, vijf haren op, je ervaart zijn verwondering diep vanbinnen.

Cineast Alê Abreu profiteert ten volle van de ongebreidelde vrijheid die een tekenaar heeft en tovert die wondere wereld tevoorschijn met krijtlijnen, kleurpotloden, stiften, waterverf, balpennen, schaar en papier en een heleboel lumineuze vondsten. Soms is de wereld maagdelijk wit en minimalistisch, soms een carnaval van kleuren en indrukken. De rijke, enthousiasmerende muziek maakt het helemaal onmogelijk om aan O menino e o mundo te weerstaan.