Film: The Missing Picture

Het is altijd een goed teken als een documentaire je woordeloos achterlaat. Net als The act of killing herinnert The missing picture aan de extreme gruwel die de Cambodjanen ondergingen in de tweede helft van de jaren 1970.

Met een genocide probeerden Pol Pot en zijn Rode Khmer toen de perfect egalitaire staat te installeren. Burgers kregen in werkkampen op grove wijze het communistische gedachtegoed ingestampt. Hongersnoden werden ontkend, tegenstanders en vermeende tegenstanders gemarteld, buren verplicht om elkaar te verraden en te vermoorden.

Zoals de Shoah of het gebruik van de atoombom kunnen we die geschiedenis maar beter in onze oren knopen. Dat er nauwelijks beelden van bestaan is een probleem, maar geen onoverkomelijk.

Documentairemaker Rithy Panh, die de rode terreur als dertienjarige meemaakte en als een van de weinigen in zijn familie overleefde, vond een artistiek antwoord op het ontbrekende beeld. Elk beeld zou trouwens toch te banaal zijn om de waanzin te vatten. Panhs levenslange zoektocht naar een manier om de herinnering levend te houden, is wel reëel. Dit keer gebruikt hij zijn bittere herinneringen, existentiële bepeinzing en historische kennis en beeldt het hopeloze lijden uit via niet-geanimeerde tableaus met honderden beschilderde kleifiguren die er allemaal anders uitzien. Individuen, stille getuigen.

De beelden worden gecombineerd met schaarse archiefbeelden en fragmenten uit de leugenachtige propagandafilms. Een verbijsterende film die je de ogen opent.