Film: Far from the madding crowd

Verkijk u niet op de bucoliek en de mooie plaatjes. Thomas Vinterbergs adaptatie van de klassieke roman van Thomas Hardy is fijn werk. niels ruëll

Toegegeven, we hadden van de regisseur van Festen en Jagten een stoutere film verwacht. Prangender, minder gepolijst. We missen het eigentijdse en woeste van Wuthering heights van Andrea Arnold. Maar daarom is Thomas Vinterbergs bewerking van de bekende naturalistische roman van Thomas Hardy nog geen teleurstelling.

Lang niet elk Brits kostuumdrama met idyllische landschappen en noodlottige, romantische verwikkelingen is even mooi, verfijnd en inhoudelijk gestut. Met bucolische taferelen is kwistig omgesprongen en de muziek van Craig Armstrong legt het er soms te dik op, maar dat trekken de acteurs recht. Zij passen voor pathos en laten de innerlijke turbulentie van hun personages subtiel zien. Zelfs wanneer ze niet veel tijd hebben omdat er zoveel bladzijden te vertellen zijn.

Matthias Schoenaerts vertrouwt op zijn viriele présence en geeft de onfortuinlijke, smachtende herder Gabriel Oak meer emotionele diepgang dan medespelers Michael Sheen en Tom Sturridge hun personages: de steenrijke weduwnaar William Boldwood en de gemene sergeant Francis Troy. De mannen dingen alle drie naar de hand van Bathsheba Everdene. Maar eerst staat haar hoofd niet naar trouwen. De voorafspiegeling van de moderne vrouw wil niemands bezit zijn en is vastberaden om de geërfde boerderij te laten heropleven onder haar bewind. Later maakt ze verkeerde keuzes.

Carey Mulligan had in onder meer Drive en The great Gatsby al getoond dat geen jonge actrice beter overweg kan met close-ups. Hier overtuigt ze met pure speelkunst. Far from the madding crowd had weerbarstiger mogen zijn, maar genereert royaal veel kijkplezier. Achter de gladheid verbergt zich finesse.

zalen: Kinepolis, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies/Toison d'Or