Ook op de Nederlandstalige scholen in het Brusselse moest je in de jaren tachtig kunnen meepraten over de laatste afleveringen van de Japanse tekenfilms die de Franse televisiezenders woensdagnamiddag of zondagochtend uitzonden. Dat Goldorak de favoriet was, toch op mijn rijksbasisschool, heb ik nooit begrepen. Dat was toch een duidelijk voorbeeld van een held die goed vechten kan maar eigenlijk een saaie piet is?
Mijn hart klopte voor Albator. Niet alleen had deze ruimtepiraat een echt luchtschip met imposante doodskoppen. Met zijn getormenteerde, aristocratische trekken (het litteken, de rood-zwarte cape), melancholische inborst en nobele pogingen om het op te nemen voor de voorbijgestreefde planeet aarde, sprak hij de romanticus in mij aan.
Drie decennia later duikt het personage van Leiji Matsumoto weer op in een lange animatiefilm. Maar wat valt het resultaat tegen.
Dat regisseur Shinji Aramaki - anime-liefhebbers kennen hem van Appleseed - opteert veel lawaai, actie en snelheid begrijpen we enigszins. In die oude Albator-afleveringen (dank u, youtube) zit veel te weinig beweging naar de normen van vandaag.
Maar waarom computeranimatie aanwenden om er hem te laten uitzien als een echte mens? Maak dan toch live action?
Deze pixel-Albator is zielloos. Niet alleen ziet hij er niet uit, ook zijn gedrag en persoonlijkheid zijn alles behalve romantisch of poëtisch. Een gemiste kans.
Lees meer over: Film
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.