Evan Bird uit Maps to the Stars: met het hoofd in de sterren

Cannes gaf dit jaar de prijs voor de beste actrice aan de onvolprezen Julianne Moore. Toch is niet zij de revelatie van Maps to the stars. De show in deze bijtende Hollywood-satire van David Cronenberg wordt gestolen door de veertienjarige Canadees Evan Bird. Hij speelt een monsterlijk kindsterretje akelig goed. "Sommige mensen staren me aan alsof ik een alien ben."

Shirley Temple, Judy Garland, Jackie Coogan: kindsterren zijn van alle tijden. Maar a) deze tijden lijken ze te kweken en b) vandaag worden ze niet meer uitgebuit, ze zijn zelf de uitbuiters. Stinkend rijk en oppermachtig menen Justin Bieber en Miley Cyrus overal mee weg te komen. David Cronenberg, altijd op vinkenslag als er aberraties te spotten zijn die iets zeggen over de samenleving, voert in Maps to the stars zo'n creatuur op. Het rotjoch met divastreken en een schrijnend gebrek aan manieren wordt met verve gespeeld door Evan Bird. Gespeeld!

Was je vertrouwd met het werk van David Cronenberg? Hij heeft een paar films gemaakt waar je als kijker niet goed van bent.
Evan Bird: Mijn vader keek vreemd op toen ik een script van David Cronenberg aan het doornemen was. Ik wist niet wie dat was. Ik was niet vertrouwd met bekende regisseurs, ik kende alleen bekende acteurs. Ik ben zijn films beginnen te bekijken: Naked lunch, A history of violence, Spider, Eastern promises, The fly. Ik schrok ervan hoe goed en bizar Cronenberg wel is. Ik houd van films die kunst durven te zijn. David Cronenberg lijkt op geen enkele andere regisseur. Hij ziet de film in zijn hoofd en weet precies waar hij de camera wil en wat hij van de acteurs verlangt. Dat maakt de samenwerking heel gemakkelijk. Hij is ook niet te verlegen om het je te laten weten als hij niet tevreden is over je spel.

Had jij geen zin om je personage de oorvijgen te geven die hij dubbel en dik verdient? Hoe zie jij kindster Benjie Weiss?
Bird: Benjie verdient veel meer geld dan goed voor hem is. Hij besteedt het deels aan drugs en is net terug uit de ontwenningskliniek wanneer hij gevraagd wordt voor Bad babysitter 2. Het verwende rotjoch is een mix van Macaulay Culkin, die jongen uit Home alone die door zijn ouders bestolen werd, en Justin Bieber. Zonder Bieber te willen schofferen: zijn fortuin veranderde hem in een eikel. (Lacht) Het was heel leuk om zo'n personage neer te zetten.

Waar loopt het mis voor Benjie?
Bird: Hij heeft geen gids. Zijn ouders leren hem niet wat kan en niet kan. Hij hoeft zich aan geen enkele regel te houden. Justin Bieber overkwam hetzelfde. Een probleem zijn ook de enorme bedragen die hij verdient. Geld is macht. Je ouders kunnen niet dreigen dat ze je zullen buitengooien als je geld genoeg hebt om zelf een huis te kopen. Benjies ouders profiteren van zijn geld en zijn daardoor verplicht om al zijn grillen te dulden. Tragisch.

Je hebt best al wat setervaring. Heb je ooit kindsterren of Hollywood-diva's van dichtbij aan het werk gezien?
Bird: Een Benjie ben ik nog nooit tegengekomen en ik ben helemaal niet vertrouwd met de celebritycultuur. Eigenlijk word ik er hier in Cannes voor het eerst aan blootgesteld. Heb je gezien hoeveel volk er voor de deur van het hotel staat in de hoop een glimp op te vangen van een bekende acteur? Ik vind het raar om degene te zijn naar wie gekeken wordt. Sommige mensen staren me aan alsof ik een alien ben. Een zeer vreemde ervaring. Volgens John Cusack is het ook de bedoeling dat het gek overkomt.

Je stond op de set met Julianne Moore, John Cusack, Robert Pattinson, Olivia Williams en Mia Wasikowska. Geen klein grut. Was je daar niet van onder de indruk?
Bird: Ik ben nog nooit starstruck geweest. Filmsterren zijn geen goden. Het zijn uiteindelijk ook maar mensen als jij en ik. Het viel me op dat alle acteurs op de set met beide voeten op de grond stonden. Het waren goede, makkelijk aanspreekbare, lieve mensen. We zijn totaal tegenovergesteld aan de personages die we vertolken.

Zelf stam je niet uit een Hollywood-dynastie.
Bird: Ik kom zelfs niet uit een rijke familie. Ik woon met mijn ouders en mijn zus in een appartement in Vancouver met maar twee slaapkamers. Ik heb gezien hoe hard ze moesten werken om te zorgen voor een dak boven ons hoofd en eten in de koelkast.

Wat motiveert jou? Geld? Roem?
Bird: Ik zou ook acteren als er geen stuiver mee te verdienen viel. Ik geniet van dit werk.

Hoe ben je eigenlijk in de filmsector gerold?
Bird: "Is dat allemaal echt?" vroeg ik mijn moeder toen ik een jaar of vier, vijf was en Star wars had gezien. "Waar komen al die aliens vandaan?" Mama vertelde dat het allemaal acteurs waren. Ik besloot daar en toen om ook filmacteur te worden. Volgens mijn moeder viel dat nog te bezien, maar ze schreef me wel in voor acteerlessen. Op mijn achtste zei ik dat het me menens was en werd ernstig genomen. Mijn eerste opdracht was figureren voor de tv-serie Caprica. Ik herinner me alles nog haarscherp. Ik moest wenen bij een doodskist. Ik vond het zalig om iedereen in de weer te zien op de set en deel uit te maken van de ploeg die achter de gordijnen werkt. Ik denk niet dat ik die dag ooit zal vergeten. Een grote uitdaging was mijn rol in de Amerikaanse versie van The killing niet, maar ik stak er wel veel van op. Mijn eerste film was Chained van Jennifer Lynch. De volgende reuzenstap was Maps to the stars. Nooit eerder was ik een van de hoofdpersonages.

De kans bestaat dat het even duurt voor je nog eens zo'n mooie rol krijgt.
Bird: Goede scenario's met interessante rollen zijn niet dik gezaaid, maar ze bestaan wel. Vroeg of laat duikt er wel iets op. Hoop ik. Misschien opent Maps to the stars een paar deuren. Gebeurt dat niet, dan doe ik gewoon verder zoals voorheen. Tenslotte heeft die werkwijze me wel in Cannes gebracht. Ik zou het vooral zalig vinden als ik nog eens zou mogen samenwerken met David Cronenberg.