Jubelpark
© Kevin Trotman

Estafette: Een voxpop in het Jubelpark

© Brussel Deze Week
25/02/2015

Als jogger loop je al eens iemand tegen het lijf. Onze loper Bram Van de Velde overkwam het in het Jubelpark.

Om den brode gebeurt het al eens dat ik een onbekende aanspreek op straat. Een voxpop heet dat dan in het radiojargon. Van het Latijnse ‘vox populi’ dat ‘stem van het volk’ betekent. Vorige week nog peilde ik naar de mening van Jan met de pet over de staat van het station van Vilvoorde. Jan en zijn collega’s antwoordden met “afschuwelijk”, “gevaarlijk” of “decor voor een oorlogsfilm”.

In radiomilieus staat de voxpop bekend als een klote-opdrachtje. Voorbijgangers storen om een leuk antwoord los te peuteren op een vraag waar ze zich helemaal niet aan verwachten, daar heeft eigenlijk niemand zin in. Daarom – en dat is een publiek geheim – outsourcen we zulke opdrachten liefst aan stagiaires.

Ik heb een haat-liefdeverhouding met de voxpop. De haat zit hem in het onverwacht overvallen van mensen. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen tijd of geen zin. Sommige mensen hebben ook geen oren of ogen en lopen je klakkeloos voorbij. De liefde, want die is er weldegelijk, zit hem in het eindresultaat en de durf. Een polemische vraag kan een schat aan leuke en originele antwoorden opleveren. Mits wat montageskills kan iedere radiomaker daar een leuke minuut luisterplezier uit puren. En net zoals bij in de sport is het goed om zo nu en dan buiten je comfortzone te trainen. Alleen daar word je beter van.

Tijdens een trainingsrondje in het Jubelpark heb ik mijn microfoon doorgaans niet op zak. Maar onlangs viel het daar ook voor dat ik zomaar een onbekende aansprak. “Excusez-moi, est-ce que ça vous dérange si je cours un peu avec vous?” Ik liep al een paar honderd meter achter een jogster aan. Ze liep perfect. Niet te traag, niet te snel. Van nature versnel ik steeds. Terwijl er geen reden was om mijn hart een slag te veel te laten doen. Ik wilde mijn karretje aan het hare haken om zo in een goede cadans mijn training af te werken. Na wat twijfel – zou ik, zou ik niet – sprak ik haar aan. Ze stemde toe om samen te lopen.

We wikkelden rondje na rondje af. Ze kloeg over zwakke knieën. Ik gaf haar wat tips om knieversterkende oefeningen in haar training op te nemen. Ze vertelde over haar intellectueel beroep. Iets met hersenonderzoek. Ik vertelde over een winkel in Ukkel die gepersonaliseerde taarten verkoopt. Zij sloeg altijd de trapjes aan de musea over om steeds zo vlak mogelijk te blijven lopen. Ik deed dat voor de gezelligheid ook.

Gezellig was het zeker. Drie rondjes in het Jubelpark vlogen voorbij. En zo plots en anoniem als deze loopdate begonnen was, eindigde hij ook. Ik zwaaide af. Ik prevelde nog iets van radio en 98.8, maar zij zat alweer bij de trapjes aan de musea, die ze ook deze keer links zou laten liggen.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Estafette

In Estafette schrijven BRUZZ-journalisten Filip Van Der Elst, Bram Van de Velde en Ken Lambeets om beurten over sporten in Brussel.    

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sport, Column, Estafette

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni