'Dringend nood aan coherente Brusselse aanpak rond vastgoed'

Als investeerder en handelaar in vastgoed in de negentien Brusselse gemeenten wordt Valérie Dereymaker geconfronteerd met de administratieve rompslomp bij de stedenbouwkundige diensten en het gebrek aan samenhang tussen de gemeenten onderling. Er is dringend nood aan een coherente aanpak van de verschillende Brusselse gemeenten, vindt ze.

Tegenwoordig vragen notarissen en andere professionals van de immobiliënsector om, nog voor de ondertekening van het compromis, bij de gemeentelijke stedenbouwkundige diensten informatie in te winnen over het goed in kwestie. Twee voorbeelden.

In Vorst is de Dienst Stedenbouw maar twee dagen per week voor het publiek toegankelijk. Als je er om 10 uur aankomt, duurt het tot 12 uur vooraleer alle personen die in de wachtzaal zitten, aan de beurt zijn geweest. Op het middaguur sluiten de kantoren. Je moet dus in de namiddag terugkomen.

Kortom, je verliest er een hele dag, waarna je het nieuws krijgt dat je je eerst tot de diensten van het kadaster in de Kruidtuinlaan moet wenden, waar je een kadastraal plan moet afhalen van het goed en zijn onmiddellijke omgeving. Zonder afspraak doe je er zo ongeveer een voormiddag over om dat document te bekomen (heen- en terugreis en een uur ter plaatse). Wanneer je je terug in je bureau bevindt, kan je eindelijk het aanvraagdocument samen met het kadastraal plan en het betalingsbewijs van 400 euro naar de stedenbouwkundige dienst van Vorst faxen. Je bent 411 euro armer en hebt een hele reeks administratieve beslommeringen achter de rug. Wanneer je na zeven dagen nog niets hebt ontvangen – ze kampen immers met een achterstand – neem je telefonisch contact met hen op. Ze laten je eerst 20 minuten wachten alvorens ze je te woord te staan met de boodschap… dat er geen informatie beschikbaar is.

In gemeenten als Sint-Gillis en Elsene krijg je onmiddellijk antwoord (5 euro in Sint-Gillis, gratis in Elsene). In Vorst is de dienstverlening dus tachtig keer duurder en acht keer trager. Is het in de eenentwintigste eeuw dan zo moeilijk om inlichtingen binnen een redelijke termijn te ontvangen?

Dakgoot
Schaarbeek. Ik neem zeer snel de beslissing om een gebouw te kopen. Het is een kraakpand. De eigenaar is een bejaarde man die noch het geld noch de kracht heeft om het goed te onderhouden. Hij werd door alle verzekeringsmaatschappijen geschrapt. Ik teken het compromis, verzeker het goed, laad vier containers vol met het vuil en de rommel die in het huis opgehoopt liggen. Ik beveilig het gebouw en vervang de rotte ramen, ik schilder de vuile gevel in gebroken wit. Bij de ondertekening van het compromis verzekert de notaris me dat hij geen kennis heeft van enige stedenbouwkundige overtreding.
Wanneer me ik een jaar later bij de gemeente Schaarbeek aandien, krijg ik een reeks overtredingen voorgeschoteld: eerst gaat het over de vorm van de ramen, vervolgens over de kleur van de gevel (die oorspronkelijk blijkbaar okergeel was…) en nu gaat het over de bekisting van de dakgoot. Terwijl de dakgoot er al tien jaar zo bij hangt! De bekisting van de dakgoot gold niet als een overtreding bij de aankoop van het goed, maar een jaar later is dat als bij toverslag wel het geval.

Coherente aanpak
Een dergelijke arbitraire, dictatoriale aanpak is schandalig. Begrijpen de gemeenten dan niet dat we hun bondgenoten zijn? Dankzij ons worden gebouwen - mits grote investeringen - gesaneerd en van de sloop gered, waarna ze aan jonge koppels worden verkocht, die ze naar eigen smaak renoveren en inrichten. Die jonge kopers zullen vervolgens deelnemen aan de verkiezingen en gemeentebelastingen betalen.

We helpen de gemeenten om huisvesting te creëren en om jonge gezinnen aan te trekken die hun kinderen in de gemeente naar school sturen.

Waarom niet samenwerken, met de neuzen in dezelfde richting? Te vaak wordt de investeerder in vastgoed gezien als een rijke speculant die in zijn streven moet worden geremd en waarvan men maar beter profiteert door hem een paar overtredingen te laten regulariseren…
Brussel heeft nood aan woningen. Om die woningen te leveren, moeten we administratieve rompslomp doorworstelen en schandalige, arbitraire en ongegronde boetes betalen. Kortom, er is dringend nood aan een duidelijke, transparante en coherente aanpak vanwege de verschillende Brusselse gemeenten!

Valérie Dereymaeker
Vastgoedhandelaar, Vorst