De nieuwe dansgarde volgens P.A.R.T.S.

P.A.R.T.S., de vermaarde dansschool van Anne Teresa De Keersmaeker, zendt haar zonen en dochters uit: 22 laatstejaarsstudenten uit 14 verschillende landen veroveren deze maand enkele binnen- en buitenlandse podia met hun afstudeerprojecten. De keuze bestond uit een eigen creatie, of meewerken aan ‘Another Song’, re-make van ‘The Song’, een scharnierchoreografie (uit 2009) van De Keersmaeker zelf.

We spraken met drie net-niet-gegradueerden in de hedendaagse dans. Eerst nog cum laude die publieke vuurproef doorstaan!

Ben Van Buren

Verenigde Staten - The Eternity Ship Question

In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden komt de 25-jarige Van Buren uit Vermont in de V.S. “Ik studeerde in New York dans en filosofie. Toen ik daar voor een podiumkunsten-festival werkte als vrijwilliger, kreeg ik toevallig een flyer van P.A.R.T.S. in handen. Ze organiseerden op dat moment een auditie voor de Research-cyclus (de opleiding van P.A.R.T.S) bestaat uit een training-cyclus waarin danstechniek centraal staat, en een researchprogramma, waar de nadruk ligt op creatief onderzoek, red.)."

"Het leek me de juiste opleiding op het juiste moment, want ik wist het in mijn leven toen even niet zo goed. Het feit dat ik hier in Brussel tijd, ruimte, en middelen kreeg om mijn eigen creativiteit te kunnen exploreren - want dat is wat ik de afgelopen twee jaar heb gedaan - ervaar ik als een ongelooflijk privilege”.

“Voor ons eindwerk zijn we met z’n drieën begonnen met elk afzonderlijk ultrakorte fragmenten van zo’n vijf minuten te schrijven. En dit gedurende uren en dagen, maar met telkens andere parameters. Zo hebben we een enorm archief aangelegd, Uiteindelijk hebben we samen met onze coach, regisseur Jan Ritsema, een compilatie gemaakt van die honderdtal teksten.”

“Theater pur sang is het niet, nee. We doen zowat vanalles in dit stuk: gitaar spelen, dansen op Prince, we gooien met sla naar mekaar... er zit zelfs een fragmentje Johnny Cash in maar dan vertolkt door onze technisch vervormde stemmen. Ik was zelf verrast door onze creatie, had nooit gedacht dat ik zou geïnteresseerd geraken in een soort assemblage van populaire cultuur. Het is ook niet ironisch bedoeld, in die flarden van populaire cultuur klinkt onvermijdelijk iets door van ons diepere zelf”.

“In hoeverre kan je invloed uitoefenen op de loop der geschiedenis, op een intelligente en waardige manier?”, dat was één van de vragen die ons bezighielden tijdens het maken. De titel “The Eternity Ship Question” die we weliswaar associatief hebben gevonden, zou je in dat licht kunnen interpreteren.”

End of Studies A, op di 24 & vr 27 juni- Kaaitheaterstudio’s

Thomas Vantuycom

België - Another Song

“Een kwaliteitsslager om de hoek”, zo beschrijft de uit Halle afkomstige Thomas Vantuycom (25) dansschool P.A.R.T.S . Vantuycom had er net zijn bachelor Handelsingenieur op zitten toen hij auditie deed. “De dansmicrobe had me iets te stevig te grazen”, zo vertelt hij. “Ik was begonnen met hedendaagse dans op mijn 17de, onder meer bij Fabuleus in Leuven. Daar hoorde ik ook voor het eerst over P.A.R.T.S.”

“Ik ben hier gestart puur vanuit de behoefte om een technisch goeie danser te worden. Dat is na vier jaar toch behoorlijk bijgestuurd, in die zin dat we hier ook heel sterk leren nadenken en praten over dans. En door er over een bepaalde manier over te denken, ga je ook meer in dans ontdekken, je leert beter kijken. Je zou P.A.R.T.S. kunnen zien als een perfecte match tussen dans zelf, de meer ambachtelijke kant dus, en meta-dans, het filosofische niveau.

“Ik heb gekozen om te participeren aan ‘Another Song’, de remake van ‘The Song’. Het is zeker geen copie van die voorstelling, maar we hebben het dansmateriaal wel volgens dezelfde principes van het origineel gemaakt. Dat betekent dat we onder meer hebben gewerkt vanuit drie verschillende bewegingscentra, zijnde voeten, heupen en hoofd om zo het vocabularium te genereren.

Omdat we dat via improvisaties deden, zit het dansmateriaal behoorlijk dicht op onszelf, ook al hebben we een paar bewegingsfrases uit de oorspronkelijke choreografie letterlijk overgenomen. Het is dus een nieuwe versie maar met veel respect voor de signatuur van De Keersmaeker."

“We zijn met elf dansers en iedereen is continu zichtbaar op scène, ook als je zelf niet aan het dansen bent. Dat vraagt veel betrokkenheid van wie aan de zijkant staat te kijken en luisteren. Een groot deel van het werk voor deze voorstelling zat in dat alert blijven, ook als je niet zelf op het voorplan staat. Dat creëert ook een heel bijzondere groepssfeer, we dragen dit stuk echt volledig samen. Fijn om mee te maken!”

Another Song (avondvullende voorstelling) op 19 juni, Kaaitheater

Rosa Omarsdottir

IJsland - Scheme Arrangements

Rosa Omarsdottir (26), geboren in Reykjavik, begon te dansen op haar achtste. “Maar toen ik twaalf werd, ben ik gestopt. Ik had geen zin meer in dat te formalistische van het klassieke ballet. Op mijn zestiende deed ik uit nieuwsgierigheid mee aan een workshop hedendaagse dans en dat beviel me zo dat ik me opnieuw heb ingeschreven aan een dansacademie, voor hedendaagse dans ditmaal. P.A.R.T.S. leek me een logisch vervolg, en kende ik via enkele IJslandse vrienden, én van reputatie, natuurlijk.”

“Hier studeren heeft mijn visie op dans veranderd, zeer zeker. Leven in IJsland is behoorlijk geïsoleerd, nieuwe tendenzen of belangrijke performances komen meestal pas laat tot bij ons. In Brussel is alles veel toegankelijker en directer. En daarnaast kregen we in P.A.R.T.S een heel grote variatie aan technische benaderingen en workshops. Ik heb het gevoel dat ik een veel breder palet aan tools bezit nu, om daar zelf en bewuster mee aan de slag te gaan.”

“Voor onze voorstelling ‘Scheme Arrangements’ zijn we vertrokken vanuit een fascinatie voor objecten.. Als dansers werken we bijna altijd in een compleet lege ruimte, de dansstudio en ons lichaam, dat is het. Eigenlijk is dat vreemd, als je nagaat dat je in het ‘gewone’ leven bijna altijd omringd bent door voorwerpen.

We wilden onderzoeken in hoeverre allerlei voorwerpen - een stoel, aluminiumfolie, een kokosnoot - onze manier van bewegen konden beïnvloeden. Voor het maken van het bewegingsmateriaal hebben we in het begin thuis bestudeerd welke handelingen we vaak automatisch uitvoeren, bijvoorbeeld als we orde willen scheppen. In de studio hebben we diezelfde bewegingen dan uitgeprobeerd zonder objecten, of in relatie tot compleet andere voorwerpen. Wat dan weer nieuwe bewegingen teweeg bracht. Geleidelijk aan ontstond een choreografie, die soms iets machinaals, zelfs maniakaals heeft. Het neigt in die zin wel eens naar OCD, Obsessive Compulsive Disorder (lacht).”

End of Studies B, op wo. 25 & do 26 juni, Kaaitheaterstudio’s