Brusselse Duivels (slot): Adnan Januzaj

Als verstand en verantwoordelijkheidszin het ook in de toekomst niet halen, dan mogen we voor het WK van 2026 een vergeefse poging doen om ons te kwalificeren met een Wallo-Brussels en een Vlaams nationaal voetbalteam. Of groeit Brussel ooit uit tot een zelfstandige voetbalstadstaat?

Een simulatie op basis van de Belgische kern die Brazilië haalde, levert een Vlaamse ploeg op van elf spelers (plus twee reservekeepers), en een Franstalige ploeg van tien (zes Walen en vier Brusselaars) waar dan voor de volledigheid de herstelde Christian Benteke aan toegevoegd kan worden. Die Franstalige ploeg heeft dan geen keeper, maar wel de bondscoach.

De derby’s tussen de twee voormalige landsdelen zullen ongetwijfeld voor de nodige spanning zorgen. Maar hoe kan je als voetballiefhebber nu in godsnaam kiezen tussen een team met Kompany en Hazard in de rangen aan de ene kant, en een team dat kan rekenen op de flitsen van Courtois en Mertens aan de andere? En zouden de Brusselse spelers trouwens wel willen kiezen tussen noord en zuid? Misschien is er binnen tien jaar wel genoeg spelersmateriaal voor handen voor een Brusselse nationale ploeg.

Voor drie van de huidige Brusselse duivels komt 2026 in ieder geval sowieso te laat. Vincent Kompany (geboren in 1986 in Ukkel, op zijn achtste op de pleintjes in de Noordwijk ontdekt door Anderlecht, en in 2004 op zeventienjarige leeftijd gedebuteerd bij de Rode Duivels) is tegen dan eigenaar van een resem Europese clubs waaronder Anderlecht zelf. Marouane Fellaini (geboren in 1987 in Etterbeek, van zijn zevende tot zijn tiende speler van Anderlecht en in 2007 op negentienjarige leeftijd gedebuteerd als Rode Duivel) is tegen dan een welbespraakte voetbalanalist op de Engelse televisie. Anthony Vanden Borre (geboren in 1987 in het Congolese Likasi, op zijn achtste naar Anderlecht, en in 2004 op zijn zestienjarige leeftijd gedebuteerd als de op een na jongste Rode Duivel ooit) is binnen twaalf jaar de coach die uitpakt met een revolutionaire veldbezetting met maar twee verdedigers.

Maar er is wel nog Adnan Januzaj. Die zal in 2026 nog ‘maar’ 31 jaar zijn, en al een tijdje kapitein van zowel de Belgsiche Rode Duivels als de Red Devils uit Manchester. Komt de Kosovaarse ket dan voor de tweede keer in zijn leven voor de moeilijke opdracht te staan om voor een bepaalde nationale ploeg te kiezen? Want het verhaal van Januzaj’s choice is ondertussen bekend. Adnan werd in 1995 in Brussel geboren maar is het kind van een Kosovaarse vader en een Albanese moeder. Door het feit dat Kosovo nog lang een afhankelijk onderdeel bleef van Servië, en het feit dat de Albanese familie van zijn moeder ooit naar Turkije werd gedeporteerd, kon Januzaj behalve voor België nog voor vier andere nationale ploegen kiezen.

Zuid-Korea
Adnans trotse Kosovaarse vader Abedin maakte het lang spannend, maar op een gegeven moment doken er beelden op van de Belgische vlag op Adnans scheenbeschermers, en ik weet nog precies waar ik was op 23 april van dit jaar, toen ik op de radio hoorde dat Januzaj had laten weten voor de Rode Duivels te kiezen.

Het enthousiasme dat Januzaj losmaakt, is gebaseerd op de aantrekkingskracht die uitgaat van puur talent. Januzaj kan alles. Alle mensen die met hem te maken hebben gehad, van de sportleraar op het Koninklijk Atheneum van Jette tot Sir Alex Ferguson, komen superlatieven te kort. Januzaj voetbalde vaak in het Elisabethpark - hij woonde vlakbij metrostation Simonis - en belandde al snel bij RWDM waar hij iedereen het nakijken gaf. Hij mocht meteen een leeftijdscategorie hoger, bezorgde zijn team vaak monsterscores, papa kreeg voortdurend aanbiedingen van makelaars en clubs. Bij Anderlecht was hij opnieuw de beste, en toen hij op zijn zestiende naar Manchester United trok duurde het niet lang of hij werd daar ‘Reserve team player of the year’ en nadien de grootste belofte van het eerste elftal.

Het ziet er niet naar uit dat Januzaj nog veel speelminuten zal krijgen op dit WK. Hij mocht zestig minuten spelen tegen Zuid-Korea, op een moment dat er door de vele wissels weinig lijn zat in het Belgische spel en de Rode Duivels na de rode kaart van Defour met tien verder moesten. Maar de toekomst is aan hem. Hij kan op verschillende posities uit de voeten. Hopelijk krijgt hij daarvoor in de nabije toekomst voldoende kansen. Anders kiest hij alsnog voor Kosovo, of houdt hij er al op zijn 31ste mee op.