© Vimeo

Michel Geluykens, muzikant en regisseur, werd eind 2013 neergeschoten ter hoogte van de Ninoofsepoort in Molenbeek. "Voor mij is dit nog steeds de stad waar ik graag woon. Maar wie in Brussel woont weet ook: de verschillende gemeenschappen leven hier vaker naast dan met elkaar", zegt hij vandaag.

Geluykens werd vorig jaar tijdens een fietstocht naar huis neergeschoten aan de Ninoofsepoort. Hij overleefde de aanval en hield er niets aan over, de daders werden nooit gevonden. Het incident was vorig jaar de aanleiding voor verschillende artikels en opiniestukken over het gevaar op straat in Brussel.

"Ik heb toen zelf niet gereageerd: voor mij was het belangrijker om te herstellen, tot rust te komen en tijd door te brengen met vrienden en familie", schrijft hij dinsdag in een opiniestuk op de website van De Morgen.

Bewuster
“Mijn kijk op Brussel is dit jaar niet veel veranderd: voor mij is dit nog steeds de stad waar ik graag woon,” schrijft Geluykens.

Het voorval heeft hem wel bewuster gemaakt van de problemen in de stad. “Er heerst in Brussel een grote tegenstelling tussen rijk en arm, tussen verschillende gemeenschappen en culturen. Ik zie jongeren die zich geen volwaardig deel van de maatschappij voelen, gefrustreerd toekijken hoe anderen alles hebben wat zij niet kunnen krijgen. De verscheidenheid aan mensen is een van de redenen waarom ik van deze stad hou, maar wie in Brussel woont weet ook: de verschillende gemeenschappen leven hier vaker naast dan met elkaar.”

Geluykens bewondert lokale initiatieven die jongeren proberen te motiveren en dialogen tussen gemeenschappen pogen op te starten. Die initiatieven zijn echter niet voldoende. “Volgens mij schort er iets aan de structurele aanpak van bovenaf. De clash tussen verschillende werelden is een maatschappelijk probleem van deze tijd dat Brussel overstijgt, een probleem waar geen makkelijke oplossing voor is.”

Verder stelt Geluykens dat de organisatie van Brussel “met zijn verschillende burgemeesters en politiezones,” een grote zwakte is van de stad.

Gevoel van straffeloosheid
Geluykens schrijft ook over geweld en gevaar in Brussel. “Ik besef maar al te goed dat ik de uitzondering ben: een mens krijgt hier normaal geen kogels in de rug. Maar iedereen die hier woont kent wel iemand die overvallen en bestolen, of zonder reden in elkaar geslagen werd. (...) Niemand kan ontkennen dat in Brussel nog altijd een gevoel van straffeloosheid heerst.”

“In combinatie met de frustraties die hier leven bij een grote groep mensen leidt dit tot een gevaarlijke situatie: iets dat langzaam aan het overkoken is en waar we niet van mogen wegkijken. Brussel is een geweldige stad met een enorm potentieel, een stad waar ik van hou en waar ik blijf wonen. Een grootstad met ontzettend veel mooie, maar ook een paar minder mooie kanten. Het is nooit te laat om daar iets aan te willen veranderen,” besluit Geluykens.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving, Opinie

Lees ook

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni