Black Cassette op Out Loud!: 'Ik ben Iggy Pop niet'

De Beursschouwburg gaat deze maand weer door het dak met Out Loud!, een festival met een uitroepteken voor muziek(film)freaks. Zo voert Wattstax de soul power op en klimt professionele sidekick Sjoerd Bruil omhoog met zijn eigen kwartet Black Cassette.

U kunt Sjoerd Bruil kennen van groepen als Dez Mona, Gruppo di Pawlowski, Hitsville Drunks, Magnus, (het helaas ter ziele gegane) Sukilove en van Liesa Van der Aa, waar hij gitaar en soms ook toetsen een eigen cachet geeft. Maar ook van zijn eigen groep Black Cassette, waarmee hij zonet tweede worp Circo uitbracht. "Ik kan mijn ego makkelijk opzijzetten," zegt Bruil. "Ik denk dat ik goed kan samenspelen met anderen omdat ik iets kan toevoegen aan een idee, het beter kan maken. Of er een lijn zit in al die groepen weet ik niet, buiten dat het allemaal muziek is die niet op het hoofdpodium van Werchter gaat staan."

Black Cassette debuteerde met een plaat vol smerige gitaren. Op Circo lijk je ze te hebben ingeruild voor een keytar.
Sjoerd Bruil: Helaas niet, maar ik heb wel een zwak voor oude synthesizers. Ondertussen heb ik er een stuk of vier verzameld. Op gitaar ken ik onderhand wel de trucjes en de riffs, bij die synths ben ik een kind dat een nieuw speelgoedje ontdekt. Ik ben de voeling met gitaarmuziek ook kwijtgeraakt, ik hou veel meer van synth-bands uit de jaren 1970 en '80. Voor ik het wist, had ik meer nummers op toetsen geschreven dan op gitaar. Micha (Volders), onze producer, heeft me verder in die richting geduwd. Onze eerste demo's waren nog gebouwd rond gitaarriffs, maar hij vond dat we die overboord moesten kieperen. Te cliché. We hebben die dan vertaald naar toetsen, een interessant experiment. 'Under the blossom tree' spelen we al jaren als een soort swamp blues, heel PJ Harvey-achtig. In zijn nieuwe huid is het veel kaler maar frisser en ook een stuk dreigender.

Klopt het dat je je binnen hebt geluld bij Mauro door te pochen dat je bedreven was op toetsen?
Bruil: Dat was een leugentje om bestwil, ja. Toen ik in 2002 vanuit Nederland in Antwerpen belandde, was ik Mauro al na twee weken tegen het lijf gelopen. Ik was fan van Evil Superstars – in Hengelo heeft de plaatselijke platenboer me ooit het singletje 'Satan is in my ass' cadeau gedaan omdat hij het aan niemand gesleten kreeg – en ik wilde wat graag met Mauro in een band zitten. Toen hij me een paar jaar later op café vroeg of ik toetsen speelde, heb ik meteen ja gezegd. Drie weken later stonden we op het podium als Pawlowski.

In de clip van 'Distant call', een fraaie popsingle, draag je een masker van Michael Jackson uit zijn Bad-periode. Eerbetoon of grap?
Bruil: Eerbetoon. Ik ben al fan sinds mijn vierde. Dat masker heb ik ooit van mijn moeder gekregen. Dan zette ik het op en imiteerde zijn danspassen op mijn kamer. Maar eigenlijk ziet het er een beetje creepy uit, met die nekmat. Michael Jackson blijft voor mij de grootste popster aller tijden. Als hij ergens gedraaid wordt, verandert de sfeer. Thriller en Off the wall, dat zijn klassieke popplaten, die word ik niet beu. Die nieuwe single en die shit met dat hologram vind ik dan weer lijkenpikkerij.

Je bent ook fan van Ennio Morricone...
Bruil: (Snel) ... Prachtige componist! Zijn muzikale output is erg omvangrijk maar vooral heel divers. Hij wisselt tussen funk en fuzz-gitaren, orkestrale interventies en Moog, atonale dingen, soms agressief en dan weer sacraal. Die uitersten maken hem erg interessant. John Zorn en Mike Patton zijn overigens ook grote fan.

In de documentaire Cracked actor, die geprogrammeerd staat op Out Loud!, zie je David Bowie zijn cut-up-techniek demonstreren. Hoe werk jij aan teksten?
Bruil: Die volgen meestal pas laat na de muziek. Eerst vormt zich een zanglijn, die ik dan invul met mama appelsap-Engels, zoals een vijfjarige met de radio meezingt. Daarna kan het maanden duren vooraleer ik een definitieve tekst heb. Circo is een dubbele break-upplaat. Ik ben lang samengeweest met Martha Maieu van Blackie & the Oohoos, en die relatie is stukgelopen tijdens het maken van het album. Daarna had ik snel iemand anders, maar na een maand ben ik gedumpt. Dat was hard. Goed, niet iedereen luistert naar de teksten, zelfs muzikanten niet, maar ik ben wel transparanter geworden.

Je bent de eeuwige sidekick, maar met Black Cassette sta je zelf in de spotlights. Blij toe?
Bruil: Ik moet daar nog in groeien. Een Tim Vanhamel of Mauro, die zijn geboren om vooraan te staan. Ik niet, maar je kunt dat ook niet forceren, mensen doorprikken dat meteen. Rondspringen en op je borst kloppen, dat vind ik superchic, maar helaas, ik heb dat Iggy Pop-gen niet.

Black Cassette op Out Loud!

datum: 7/6, 22.00

tickets: gratis

waar: Beursschouwburg, Brussel

--------------

Out Loud!

data: 4 > 28/6, 22.00 (concert) / 22.30 (film)