salon dimmoblier Alyah Israel 2
© Elke Vanoost

Beurs voor migratie naar Israël: 'We zijn allemaal anders'

Marie Rutsaert
© Brussel Deze Week
04/03/2015

Het is druk op zondagmiddag in het hotel Bristol Stephanie aan de Louizalaan. Op de tafels in de conferentieruimte liggen kleurrijke folders, gratis balpennen en sleutelhangers. Verkopers bieden hun gasten koekjes aan alvorens ze hun verkooppraatje beginnen.

Dit lijkt niet zo heel anders dan Batibouw. Maar het zit hem in details. De affiches promoten nieuwbouw in Jeruzalem en Tel Aviv, op de balpennen en koekjes staan Hebreeuwse slogans en verschillende standhouders dragen een keppeltje. Op deze beurs vindt de Belgische Jood alle informatie over de Aliyah, de terugkeer naar Israël.

“Velen zijn er al in geslaagd. Nu is het aan u, veel succes.” Zo sluit een verkoper zijn praatje af. Op zijn stand promoot hij een nieuw appartementencomplex in de Israëlische kuststad Netanya. Naast hem deelt een jonge vrouw folders uit over drie nieuwe woontorens in Giv’at Shmuel, “vlak bij de zee, niet ver van een goede lagere school en de Bar-Ilan universiteit is ook goed bereikbaar, mevrouw.” Nog wat verder worden luxevilla’s “op korte afstand van Tel Aviv” aangeprezen. Maar de conferentie draait niet alleen rond immobiliën. De bezoekers kunnen er ook terecht om meer te weten te komen over de levensmogelijkheden in Israël. Er zijn standjes over fiscaliteit, werkmogelijkheden en sociale zekerheid.

Informatiebureau
De bezoekers worden met een brede glimlach onthaald door Myriam Fuks. “Er is elk jaar veel volk, maar dit jaar zijn het er meer. Ik denk omdat we nu twee salons houden. Een om huizen en appartementen te kopen en een voor de Aliyah, de terugkeer naar Israël. Er zijn mensen van alle leeftijden. Ik heb al veel ouderen gezien, maar ook heel veel jonge mensen. De aankoop van een appartement is nog niet aan de orde voor de jeugd, maar zij willen informatie over de Aliyah.”

De meeste twintigers en dertigers op de beurs willen niet gefotografeerd of gefilmd worden, maar een jonge vrouw die een kinderwagen voortduwt, wil wel anoniem spreken over haar ervaringen. “Ik voel me niet meer veilig in België. Ik wil niet dat mijn kinderen zich zo voelen. Ik denk niet dat ik naar Israël zal gaan. Ik spreek de taal niet. Ik ken er niemand. Mijn familie woont vooral in de Verenigde Staten. Ik denk dat Amerika haalbaarder is.”

Ze is niet de enige die er zo over denkt. Betty Dan is een van de organisatoren van de beurs. “Niet iedereen die weggaat, gaat naar Israël. De Verenigde Staten, Australië en Canada beschouwt men ook als opties. Israël is geen gemakkelijke keuze. Je kiest voor een andere taal en een totaal andere omgeving. Toch gaan de meesten naar Israël.” De immobiliënbeurs wordt al tien jaar georganiseerd. Het is de eerste keer dat er ook een aparte Aliyahbeurs bij staat. “Tot vier jaar geleden was er een informatiebureau voor Aliyah in Brussel. Maar er kwamen niet genoeg mensen info vragen over de terugkeer, dus werd het gesloten. De laatste drie jaar vragen steeds meer mensen informatie om weg te gaan uit België en dus leek het ons interessant om de twee te combineren. En terecht, het succes is enorm.”

Plan B
De standen over het leven in Israël en de procedures voor de migratie zijn drukbezocht. In een rij staan oude mannen met een lange baard en een keppeltje op hun kruin te wachten naast twintigers in jeans en jonge vaders met hun kindjes. Dit valt ook op bij Dan: “Vroeger waren de meeste geïnteresseerden gepensioneerd of waren het idealisten die deel wilden zijn van het land van de Joden. Maar nu zijn er families met jonge kinderen bij. Zij denken dat de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen niet meer in België ligt. Israël is voor hen een plan B, dat ze nu uitvoeren.”

Een dertiger met een keppeltje en een kind op zijn arm beaamt dit. “Mijn familie en ik denken er serieus aan om België te verlaten. De toekomst van Brusselse Joden ligt niet meer in Brussel. Wij doen dit voor onszelf, maar vooral voor haar,” zegt hij met een blik naar zijn dochter. “Mijn vrouw en ik spreken Hebreeuws en hebben de dubbele nationaliteit. Mijn moeder woonde in Israël, maar ze woont nu allang in België. Zij wil niet terugkeren. Zij heeft het hier goed. Weet u, niet alle Joden willen naar Israël gaan. De ene vindt het hier ideaal, de andere wilt hier echt weg, nog anderen willen er een vakantiehuis voor de zomers. We zijn geen homogene massa, we zijn allemaal anders.”

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving

Lees ook

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni