Béatrice Meulemans schepen in heetst van de strijd

Sinds kort doet de naam Béatrice Meulemans in Brussel en ver daarbuiten een belletje rinkelen: Meulemans stond de Nederlandstalige nationale media te woord over de rellen in haar gemeente. Als SP.A-schepen voor Sociale Samenhang vindt ze het haar taak de opgehitste jongeren te bedaren. Veel schepenen zouden passen. "Ik niet, ik ben niet het soort schepen die achter zijn bureautje alles regelt. Als publiek persoon is dit mijn plicht."

Met 193 stemmen schepen worden, en naast de klassieke Vlaamse Aangelegenheden ook Sociale Cohesie, Gelijke Kansen en Erediensten als bevoegdheden toegeschoven krijgen, dat kan alleen in de kleinste gemeente van het land: Sint-Joost-ten-Node. Béatrice Meulemans (57) woont er al sinds 1978 en leeft er na een mariage bruxellois samen met een Franstalige. "Het oorspronkelijke plan was om hier tijdelijk te wonen en daarna een huisje te kopen in Vlaams-Brabant." Maar Meulemans had het zo naar haar zin dat ze paste voor het Pajottenland.

Meulemans is veeleer toevallig in de politiek gerold. Ze is nog altijd aan de slag bij de VRT als tv-producer, waar ze zich toespitst op wereldmuziek en jazz. Ze komt in de jazzgemeente dan ook volop aan haar trekken. Maar ook het sociaal engagement zat er al van jongs af in. Bij de VRT was ze afgevaardigde van het socialistische ACOD, en in Sint-Joost was ze actief in wijkcomités. Het monument Jules Spooren overtuigde haar ervan in de politiek te stappen. Met de voormalige schepen (nu gemeenteraadslid), die worstelt met zijn gezondheid, heeft ze een heel goede band: "Het is zo'n vriendelijke man en hij heeft ontzettend veel ervaring als politicus. Ik ga hem nog regelmatig opzoeken en om raad vragen."

Toen ze schepen kon worden, stelde ze enkele voorwaarden: "Ik wilde geen gettoschepen worden voor een heel kleine minderheid." En dat ze geen tweede viool speelt in het college, heeft ze afgelopen week afdoende bewezen. Ze stond de Nederlandstalige nationale media te woord over de rellen die ontstaan waren tijdens een Turkse betoging. "Niet elke gemeente geeft haar Vlaamse schepen zo'n forum, maar in Sint-Joost-ten-Node is dat geen probleem."

Niet iedereen apprecieert haar linkse profiel. Zo wordt ze voor haar democratische standpunten regelmatig in de pers en op websites op de korrel genomen. Dat het in Sint-Joost soms tot rellen komt, is volgens haar niet abnormaal: "Een kleine gemeente met honderd vijftig verschillende nationaliteiten en zoveel armoede, dat leidt vroeg of laat tot problemen. Maar toch is het fantastisch om hier te wonen. Als je buiten wandelt, kom je met heel wat culturen in aanraking. Je bent net op vakantie. Van die culturen kunnen we veel opsteken: hun gastvrijheid, de zorg voor ouderen, of de autoriteit van de Afrikaanse mama's."

Meer wijkpolitie
Tijdens de vele interviews die ze afgelopen week gaf, trok ze openlijk de efficiëntie van de federale politie in vraag. "De manschappen deden natuurlijk hun best, en je kunt ze niets verwijten, maar ik merk wel dat de buurtpolitie van vroeger de problemen veel beter kende en gerichter kon ingrijpen. Ze wisten meteen waar het tot rellen kon komen. Het zou daarom geen slecht idee zijn om terug te gaan naar de buurtpolitie van vroeger, in plaats van de grote politiezones van na de politiehervormingen. Ik onderstreep ook het grote belang van buurtwerkers. Zij staan veel dichter bij de bevolkingsgroepen en hebben er ook een nauwere band mee. Wat je in buurtwerk investeert, win je in veelvoud terug."

De illegale betoging werd bijna unaniem veroordeeld. De Turks-Koerdische kwestie zou niet in België uitgevochten moeten worden. Meulemans: "We kunnen de rellen natuurlijk niet goedpraten. Maar we moeten wel rea­listisch zijn. We kunnen niet vragen om alle banden met het moederland door te knippen."
En dan zijn er nog al die jonge relschoppers voor wie de buitenlandse kwestie maar een excuus was. "Zonder namen te noemen: sommige media dragen een grote verantwoordelijkheid, door de jongeren op te hitsen. Bovendien mag je de achtergrond van die relschoppers niet vergeten. Ze hebben sociaal een heel onzeker vooruitzicht. Agressie is hun manier om zich te verzetten tegen de maatschappij. Daar moeten we iets aan doen, en dat is een werk van lange adem. Ik zie een belangrijke rol weggelegd voor vrouwenverenigingen door moeders de democratische beginselen mee te geven, die ze dan kunnen doorgeven aan hun kinderen."

Grensstraat
Dat Meulemans ook Nederlandstalige Cultuur en Onderwijs in haar portefeuille heeft, zou je met alle heisa haast vergeten. Toch staat er een aantal projecten op stapel. In 2008 is er de eerstesteenlegging van een Nederlandstalige bibliotheek. Die komt net boven de Franstalige bieb, in de Grensstraat 2.
Meulemans wil ook de basisschool Sint-Joost-aan-Zee uitbreiden. "De Vlaamse gemeenschap stelt hier niet veel voor, maar daar gaat het mij niet om. Het belangrijkste is dat die gemeenschap zoveel mogelijk mensen kansen biedt en dat ze bijdraagt tot de maatschappij."