Art nouveau in beeld: Weelderig warenhuis

Het Guggenheim in New York, het Operagebouw van Sydney, het Stripmuseum in Brussel: de architectuur van sommige cultuurtempels spreekt zo tot de verbeelding dat de bouwsels ook volk zouden lokken als je er de collectie knuffels van prins Laurent in tentoonstelde. Om maar te zeggen: van 13 december tot 23 april 2006 stelt Het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal zichzelf tentoon en dat is geen erg geval van zelfzucht maar een goed idee.

De statuten van Het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal of Stripmuseum leggen een dubbele doelstelling vast. Dat de vzw het stripverhaal wil promoten als een cultureel waardevol medium zal niemand verbazen. De andere doelstelling van het Stripmuseum ligt minder voor de hand: het gebouw in ere houden. Moet elke huurder dat dan niet? Ja, maar het Stripmuseum is niet gevestigd in zomaar een gebouw. En de geschiedenis van gebouw en Stripmuseum zijn innig met elkaar verweven. Jongere generaties die bij een bezoek aan het museum overdonderd worden door de pracht van de monumentale inkomhal, zullen het amper geloven, maar nog geen twintig jaar geleden lag het voormalig warenhuis in puin. Het Waucquez-warenhuis is een ontwerp van Victor Horta uit 1903 op vraag van Charles Waucquez, een rijke Brusselse textielbaron. Drie jaar later, op 31 maart 1906, werd het Waucquez-warenhuis ingehuldigd. Verschillende decennia was nummer 20 van de Zandstraat een verplichte halte voor kleinhandelaars en privé-personen op zoek naar kwaliteitsstoffen. De komst van de Noord-Zuidverbinding betekende het einde van de levendige winkelstraat. Het Waucquez-warenhuis sloot in 1970 zijn deuren en verkommerde. In 1975 was het de architect Jean Delhaye, een leerling van Horta, wel al gelukt om de aandacht van de overheid te vestigen op de nakende teloorgang van de architectuurparel. Maar een geklasseerd gebouw is nog geen gered gebouw. De lijdensweg was nog niet voorbij.

Geslaagd huwelijk
In 1983 kocht de Belgische Minister van Openbare Werken het pand van de erfgenamen van het Waucquez-warenhuis met als doel de middelen te vinden om het op te dragen aan het stripverhaal. Redding van het gebouw én een museum voor het beeldverhaal waren één en hetzelfde project voor Guy Dessicy, een vriend van Hergé en Jean Breydel, een kunstliefhebber die als een van de eersten ijverde voor een herwaardering van het architecturaal erfgoed in Brussel. Na veel gelobby, met als mooiste etappe een lunch in het Koninklijk Paleis voor twintig grote striptekenaars, konden de restaurateurs in 1987 eindelijk aan de slag. Sinds de opening van het Stripmuseum op 6 oktober 1989, hebben al meer dan 3,5 miljoen bezoekers het museum bezocht. De striptentoonstellingen zijn de motor van het centrum, maar die andere doelstelling is evenmin uit het oog verloren. De gratis toegankelijke ruimte op het gelijkvloers, de permanent tentoongestelde de Victor Horta-ruimte, situeert het gebouw, Horta en de art nouveau in een algemene cultuur-historische context met extra aandacht voor andere Brusselse art-nouveaupareltjes. Ook de honderdste verjaardag van het gebouw, op 31 maart 2006, wordt aangewend. Een tijdelijke tentoonstelling van 13 december tot 23 april 2006 zet het warenhuis uit de belle époque in de kijker. Grappig genoeg zal een deel van de tentoonstelling toch wéér uit strips bestaan. Veel stripauteurs hebben hun bewondering voor het Stripmuseum (museum en gebouw) willen delen met hun lezers door de Hortatempel in hun strips te gebruiken als decor. Het huwelijk dat art nouveau en beeldverhaal in de Zandstraat sloten, draait goed.

:: Weelderig Warenhuis. Belgisch centrum van het beeldverhaal, Zandstraat 20, 1000 Brussel - 02-219.19.80
data: 20 december > 23 april
open: dinsdag > zondag: 10.00 > 18.00 uur
tickets: 2,5 > 6,2 euro