Antoine Jehanne doet zijn eigen ding met basket- en tennisbal

Brussel heeft heel wat freestyletalent rondlopen. Onze straatvoetballers krijgen stilaan meer aandacht, maar ook Antoine Jehanne (36) kan er wat van. Hij geeft freestyleshows waarin hij op een creatieve manier omgaat met een basket- en tennisbal. En dat wordt gesmaakt, van de Verenigde Staten tot in Qatar.

“The Pistol, een film over de Amerikaanse basketballer Pete Maravich, heeft bij mij voor een klik gezorgd,” vertelt Jehanne. “Ik was toen een jaar of tien en speelde basketbal op een correct niveau. Na het zien van die film ging ik al dribbelend en met de bal draaiend op mijn vingers naar school. Op mijn club werd dat niet echt geapprecieerd, daar draaide het eerder om nuttig zijn in het spel. Niet te gek doen.”

Dat ‘gek’ doen verwaterde wat tijdens de verdere jeugd van Jehanne, maar toen hij in Brussel terechtkwam, sloeg de vonk opnieuw over. Hij had Normandië op zijn 23ste verlaten om zijn vrouw te volgen naar haar geboortestad en ging in Molenbeek aan de slag als sportanimator bij CLES-Sport. Daar herontdekte hij het straatbasketbal. “In Frankrijk had ik al zowel bij een volleybalclub gewerkt als in moeilijkere wijken. Ik werk graag met jongeren die van sport houden.”

“Met de gasten speelden we basketbal op de pleintjes en we zorgden ervoor dat er ambiance was door onder meer muziek te spelen. We waren eigenlijk de pioniers van Brussel op vlak van basketbal. De freestylemode was er toen al in het voetbal, maar wij hebben het toegepast op basketbal. Door met die ketten te werken, is mijn eigen freestylecarrière terug helemaal van start gegaan.”

Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan, en Jehanne ging thuis aan de slag met zijn basketbal en zijn goed ontwikkelde zin voor creativiteit. Hij ontplooide een eigen stijl waarmee hij zich vandaag nog steeds onderscheidt. “Ik trainde in mijn garage, op mijn binnenplaats, zelfs in de kamer van mijn zoontje (lacht). Uren en uren lang, creëren, helemaal alleen. Ik heb niemand anders nodig om mijn ideeën uit te werken.”

“Ik hou van mise en scène, af en toe een grappige noot toevoegen aan mijn show. Het is dus niet puur trucjes uithalen met een bal. De basketbalshows hebben een begin, een midden en in het slot verwerk ik graag wat poëzie. Het is een verhaal. Ik heb nogal wat verbeelding en creativiteit, soms te veel zelfs (lacht). Met mijn artistieke show bied ik iets anders aan dan wat men gewend is.”

Met racket en bal
De zoektocht naar een plek om te performen bracht Jehanne langs verschillende plekken. Een van zijn eerste shows gaf hij tijdens de pauze van een wedstrijd van basketbalclub Excelsior, in 2009. De shows sloegen aan en snel maakte het buitenland er kennis mee. “Via video’s op het internet won ik aan bekendheid en kon ik regelmatig optreden. Gasten die een bal op hun vingers doen draaien vind je genoeg, maar ik bied iets anders aan. Ik heb onder meer deelgenomen aan de Franstalige variant van Belgium’s Got Talent. Binnenkort neem ik trouwens deel aan de Vlaamse versie met mijn tennisshow.”

“Ik heb al verschillende keren kunnen reizen om mijn show te tonen, maar de mooiste blijft die naar de Verenigde Staten. De show in het stadion van de Chicago Bulls (zie kaderstuk) zal ik nooit vergeten.”

Ondanks het succes van zijn basketbalshows, wou Jehanne diversifiëren. Zo kwam hij in 2012 bij tennis terecht, een sport die haast onontgonnen gebied was op vlak van freestyle. “Elke week zijn er in heel de wereld tornooien en behalve gasten die met tennisballen jongleren, wordt er amper iets mee gedaan. Ik ben dus beginnen trainen met racket en bal, heb een show in elkaar gestoken en heb toen terug mijn mailtjes rondgestuurd.”

“Aanvankelijk was men niet echt geïnteresseerd. Maar stilaan ben ik gegroeid en ondertussen heb ik in Qatar opgetreden, in Barcelona, etcetera. Ik heb zelfs al drie jaar op een rij op Roland Garros gestaan. Allemaal op uitnodiging, je mag dus wel zeggen dat het een droom is die uitkomt.”

Doorgewinterde voetballers
Met zijn 36 jaar is de ingeweken Brusselaar naar eigen zeggen eerder dichter bij het einde van zijn carrière dan aan het begin. Momenteel gaat zijn voornaamste focus naar straattennis, een discipline die hij volop ontwikkelt in de straten van Molenbeek. Het resultaat: Molem Street Tennis Tour.

“Tijdens de grote tornooien waar ik mijn show opvoer, kijk ik graag naar wat er allemaal wordt georganiseerd. Daar groeide mijn interesse om er ook in Molenbeek iets mee te doen. Ik probeerde straattennis eens uit op een van onze evenementen en het sloeg meteen aan.”

“In april zijn we met Molem Street Tennis Tour begonnen: een leuk evenement waar iedereen die het wil kan straattennissen. Je moet het niet als een echt tornooi zien, eerder een leuk moment met muziek en een goede ambiance, waar men de sport kan uitproberen. Iedereen was meteen geïnteresseerd, zelfs de doorgewinterde voetballers.”

Komende zondag vindt de laatste manche plaats met een groots feest op het gemeenteplein. Er zullen genoeg terreinen aangelegd worden zodat iedereen straattennis eens kan uitproberen, maar er staat nog meer op het programma. “Er zullen verschillende stands zijn, er komen rappers langs, dansers, etcetera. Show zal er zeker zijn, net als een top ambiance. Het wordt een groot feest van het straattennis.”

“We willen vanaf nu tijdens elke schoolvakantie dergelijke straattennisevenementen organiseren. In de herfstvakantie zouden we dat graag in een zaal doen, bijvoorbeeld. Momenteel is het nog enkel in Molenbeek, maar wie weet kunnen we later uitbreiden.”

Jehanne kan met zijn verwezenlijkingen een voorbeeld zijn voor de jongeren waar hij dagelijks mee werkt, maar hij wil niet te veel eer opstrijken. Die ketjes hebben volgens hem inspiratie genoeg, alleen wordt daar te weinig mee gedaan. “Er is zoveel talent in de straten van Brussel. Voor het straattennisfeest bereiden we bijvoorbeeld panelen voor waar de jongeren tekeningen op aanbrengen. Wel, die zijn gewoon fantastisch. Het zijn die talenten die ik in het daglicht wil stellen.”