Alix Eynaudi. Dansen op een strak koord

Voor Monique zocht en vond choreografe Alix Eynaudi inspiratie bij bondage. Werk, zorgzaamheid, spanning, humor en verbeelding zijn de verbindingstekens in een choreografie waarin ook kostuums en muziek een hoofdrol spelen.

Choreografe en danseres Alix Eynaudi woont sinds een jaar in Wenen, maar verbleef daarvoor achttien jaar in Brussel. Ze volgde in haar jeugd een balletopleiding aan de Opéra de Paris, maar hoorde nadien tot de eerste lichting van de P.A.R.T.S.-dansschool, en danste van 1996 tot 2002 bij Rosas. Tussen haar performances voor Superamas en Kris Verdonck door maakte ze ook eigen werk - zoals Supernaturel (2007), Long long short long short (2008) en nu dus Monique. Alix Eynaudi: "Ik wilde dit keer een duet maken met een man. Dat werd Mark Lorimer (Rosas, ZOO). Samen onderzochten we manieren en praktijken waarmee koppels met elkaar interageren. Ik wilde op een heel intense manier met Mark dansen. Zo kwamen we bij bondage terecht."

Ervaringsdeskundige?
Alix Eynaudi: We waren absolute amateurs, dus moesten we onderzoek doen. Eerst hebben we ons zelfs met een fake e-mailadres op sm-websites begeven. We schreven dan op het forum dat we kunstenaars waren die research deden. "Jaja, dat zal wel," was het antwoord. "Wij zijn ook allemaal kunstenaars." Uiteindelijk hebben we met een experte gepraat en een demonstratie gekregen. Daaruit bleek snel dat mensen die aan bondage doen geen toneeltje spelen. Ze willen het graag, en ze doen het met veel toewijding.

Wat zou de relatie tussen dans en bondage kunnen zijn?
Eynaudi: Volgens mij heeft iedereen wel op de een of andere onbewuste manier een relatie met bondage. Voor mij had het zelfs iets autobiografisch. Als je als negenjarige aan de Opéra de Paris de hele dag met je lichaam bezig bent, dan heeft die intense fysieke praktijk een impact. Natuurlijk doen we op het podium niet aan bondage, we gebruiken elementen. Maar we maken er ook geen volledige abstractie van. Het blijft een sensuele performance. Spanning is er altijd als een man en een vrouw op de scène dansen.

De twee sleutelwoorden die tijdens de repetities belangrijk bleven, zijn 'werk' en 'zorg'. Op de scène lijkt het alsof we routiniers zijn, omdat we zoals in bondage toegewijd ons werk doen. Bij bondage komt heel veel zorgzaamheid kijken.

In het stuk zit ook humor. Onvermijdelijk?
Eynaudi: We spelen met de machtsverhoudingen die bij bondage aan de orde zijn. In al mijn creaties behandel ik onderwerpen die me echt interesseren, maar dan op een wat oneerbiedige manier. Er wordt mee gelachen, maar ik toon ook dat ik ervan hou. Theater creëert een ruimte waarin je dingen gelooft waarin je anders niet zou geloven. Om de 'joyful state' van dat spel is het me te doen.

Bondage heeft een fetisjistisch aspect dat we doortrekken in de kostuums van An Breugelmans. Je kunt je liefde zelfs richten op zaken die zo immaterieel zijn als de opeenvolging van noten in de muziek van Brahms of van Conlon Nancarrow die we in de voorstelling gebruiken.

Monique
wanneer: 26 & 27 september 2013, 20.30 uur
tickets: €8/12/16
----------------