Afstudeerprojecten Rits: afscheid met een knal

De studenten van de masteropleidingen spel en regie aan het RITS zwaaien af met theatervoorstellingen die als afstudeerproject gelden. De acteurs en actrices staan samen in een stuk van Bernard-Marie Koltès, de makers geven een eerste proeve van eigen werk. Maak kennis met vier nieuwe podiumkunstenaars.

TOMAS PEVENAGE: Algiers, Metz, Brussel

Tomas Pevenage (1990) werd geboren in Ukkel en is honderd procent Brusselaar. Waarschijnlijk is hij ook honderd procent acteur. "Ik ben begonnen met theater toen ik 14 was en in de kunsthumaniora zat. Voor ik daar belandde was ik een moeilijke leerling die alleen met de hakken over de sloot of net niet over de sloot verder raakte. Dankzij het acteren heb ik mijn plaats gevonden."

Tomas liep tijdens zijn masterjaar stage bij regisseur Bart Meuleman toen die voor Toneelhuis De verwondering van Hugo Claus ensceneerde, en nam deel aan een project rond Ivanov van Tsjechov, met Peter Van den Begin.

Zoals zowat alle masterstudenten spel treedt hij nu aan in een afstudeervoorstelling die wordt geregisseerd door Johan Dehollander. De keuze viel op Terug in de woestijn, een stuk uit 1988 van de Franse auteur Bernard-Marie Koltès. "Een stuk met veel tekst en veel rollen. De cast van zeven studenten wordt nog aangevuld met Willy Thomas, Zouzou Ben Chikha en Jovial Mbenga. Ik speel de rol van Adrien, een industrieel die met zijn vrouw en personeel in een bourgeois huis in Metz woont. Als op een dag zijn zus Mathilde terugkomt uit Algerije, dat net onafhankelijk is geworden, beginnen de discussies en ruzies uit hun jeugd opnieuw. Het is een familiedrama maar gaat over nog veel meer: de Tweede Wereldoorlog, de relaties tussen Algerije en Frankrijk... Maar je kunt de situatie ook betrekken op Vlamingen en Franstaligen, Brussel of België. Wat ik erin lees, kom je ook in Brussel tegen."

Info: Terug in de woestijn - 11 > 14/6, 20.30, KVS_BOX

JULIE DELRUE: Waar nu naartoe?

Julie Delrue (1989) komt uit het verre Gullegem en had al een diploma Nederlands en theater-, film- en literatuurwetenschappen op zak voor ze aan het RITS kwam studeren. Tijdens haar masterjaar spel, waarin elke student zowat zijn eigen programma kan vastleggen, liep ze stage bij Studio Orka en speelde ze mee in Lizzie Borden, een project van het RITS en Abattoir Fermé.

Op kot in Brussel is ze room-mate van Remah Jabr, en het zijn ook die vele ontmoetingen met de studenten, gastdocenten en regisseurs die de studies volgens haar zo verrijken. "Dat en het feit dat de school je ook heel erg steunt in je eigenheid. Als je hier binnenkomt, kijken ze naar jou: wie ben jij, waarin ben je geïnteresseerd? Dat is een andere aanpak dan in sommige andere scholen, waar ze je vragen te vergeten wat je al weet om een acteur van je te maken."

Julie speelt in Terug in de woestijn de vrouw van Adrien en is het met Tomas eens dat het stuk vandaag nog heel wat te bieden heeft. "Er zitten ook veel talen in. Arabisch, Frans, Nederlands. Adrien vindt de Franse taal de mooiste die er is, maar de andere talen en culturen breken zijn huis binnen. Het gaat echt over botsende culturen en hoe je daarmee omgaat. Het is ook een stuk over migratie en identiteit, bijvoorbeeld als het gaat over de Algerijnen die in de onafhankelijkheidsoorlog aan de kant van de Fransen stonden. Verschillende mensen in de voorstelling stellen zich de vraag waar ze thuishoren en waar ze nu naartoe moeten. Ook dat is herkenbaar."

Info: Terug in de woestijn - 11 > 14/6, 20.30, KVS_BOX

REMAH JABR: tragicynisch Palestina

Remah Jabr (1980) is een Palestijnse die twee jaar in België verblijft voor haar master in de regieopleiding van het RITS. "Ik ben laat begonnen met theater, ik was vooral schrijfster van kortverhalen. Via de Palestijnse A.M. Qattan Foundation kwam ik in contact met de KVS. Toen ik meespeelde in Keffiyeh/Made in China ontmoette ik twee mensen die aan het RITS studeerden en zo ben ik hier beland."

Welke visie op theater heeft ze van haar thuisland meegenomen? "Mijn stukken en teksten hebben vaak een surrealistisch kantje dat te maken heeft met de situatie in Palestina. In de ene wijk wordt iemand neergeschoten terwijl er in de andere een trouwfeest aan de gang is." Alles wat Jabr schrijft, is gebaseerd op waargebeurde verhalen.

Haar tragicynische afstudeerproject The apartment gaat terug op feiten die zich afspeelden op de Westelijke Jordaanoever tijdens de tweede intifada. "Revolutionairen die gezocht worden door de bezetter duiken soms onder in appartementsgebouwen. Als de Israëli's vermoeden dat er in een gebouw een rebel zit, omsingelen ze het en roepen de bewoners naar buiten. Daarna onderhandelen ze met de rebel. Ofwel komt die naar buiten ofwel niet, maar in beide gevallen laat men het gebouw instorten. Mijn verhaal gaat terug op dat van een rebel die terechtkwam bij een gezin waarvan alle leden mentale en gehoorproblemen hadden. Zij hadden het bevelom naar buiten te komen niet gehoord en waren pas op het laatste nippertje geëvacueerd. De rebel kon met hen ontsnappen."

Info: The apartment - 4 > 6/6, 20.30, Kaaistudio's

GORGES OCLOO: Medea meets Ghanese Anansi

Gorges Ocloo (1988) is vanuit Genk in Brussel beland, nadat hij op zijn twaalfde met zijn Ghanese ouders al de lange reis van West-Afrika naar hier had gemaakt. "Ik kom uit de Volta-regio, die vroeger tot het Duitse protectoraat behoorde en grenst aan Togo en Benin: de voodoostreek dus. In mijn familie zitten allemaal flinke studenten, ik ben de enige 'rare' die iets wil vertellen op een scène. Op een fysieke manier en zonder iets te verbloemen. Ik ben een multimens: ik wil zowel muzikant, percussionist, danser als acteur zijn. Ik ben eigenlijk meer een performer dan een theatermaker, en de masteropleiding regie aan het RITS is zowat de enige die me toelaat om die dingen te combineren. Acteren voor iemand anders wilde ik niet. Daarvoor is mijn culturele achtergrond en het universum in mijn hoofd te anders. Op een stoel aan een tafel gaan zitten en vertellen dat de hond dood is, dat interesseert me echt niet. De verhalen van mijn cultuur zijn anders. Ze hebben een andere textuur en zitten vol metaforen."

In Scarlet-Anansi-Ocloo combineert Ocloo de stijl van de Anansi-verhalen met veel dierenmetaforen met een westers verhaal dat hij wel nog kon pruimen: de mythe van Medea die haar kinderen vermoordde. "Medea is dood en bloed. Het is voodoo, met offers en rituelen. Voor mij is Medea ook 'the godmother of genocide'. Zij doodt wat van haar is, wat zij heeft gemaakt, omdat ze niet wil dat Jason en de Grieken hun ideologie aan haar kinderen zouden opdringen. Dan vernietigt ze hen nog liever."

Info: Scarlet-Anansi-Ocloo (The red spider is not afraid of the dead) - 5 > 7/6, 21.30, Kaaistudio's

Rits Afstudeerprojecten Theater

data: 4 > 18/6

waar: Kaaistudio's en KVS_BOX, Brussel