Film: John Wick

We gaan geen telbureau inschakelen, maar volgens mij molt Keanu Reeves meer slechteriken in John Wick dan in The Matrix. In The Matrix lag het lot van de mensheid in zijn handen. In John Wick is hij boos omdat drie onverlaten zijn lievelingsauto gestolen hebben en zijn puppy door hun toedoen nooit meer zal kwispelen.

Hij soleert dan ook in een zogenaamde vigilante: een actiefilm waarin één stoere, gemene, zijn cool nooit verliezende geweldenaar zich wil wreken op één of twee door en door slechte personen die zich verschuilen achter een leger huurlingen. Dat leger heeft brute pech.

Het verhaal is voorspelbaarder dan stakingen en betogingen tegen een rechtse regering en de film staat stijf van de clichés. Uiteraard regent het pijpenstelen tijdens de begrafenis, uiteraard draagt de wreker een sexy, driedelig maatpak en is er een slachting in een nachtclub. Maar de actiescènes zijn af, Reeves wordt goed gebruikt (niet gemakkelijk) en de stilering is oké. De neon mag feeëriek opflikkeren in de nacht. Voor een broodnodig beetje humor zorgt het ideetje om Wick te laten razen in een subeconomie voor geciviliseerde huurmoordenaars met eigen regels, hotels en facilitaire bedrijven. Niet ernstig te nemen, wel plezant om naar te kijken als je van actiefilms houdt die met liefde gemaakt zijn, maar zonder de ambitie om het wiel opnieuw uit te vinden.

zalen: Kinepolis, UGC De Brouckère