Resto: La brasserie de la patinoire

Was het vroeger echt beter? Velen denken van wel. Het bewijs: de adressen die vandaag inzetten op die gastronomische nostalgie zijn niet meer te tellen. Het meest recente van die plekken, La Brasserie de la Patinoire, doet geen half werk.

Obers gekleed in zwart en wit, met leder beklede banken, Schots tapijt… hier onderneem je een enkele reis naar het België van papa. De ligging, in het Ter Kamerenbos, waar heel wat Brusselaars een deel van hun jeugd hebben gesleten, is geknipt voor zo’n trip terug in de tijd.

En het eten? Wel, de garnalenkroketten (€16) waren weliswaar niet de beste die we ooit kregen voorgeschoteld, maar waren evenmin gierig op diepgang. Dat had veel te danken aan een beslag dat spaarzaam was met de bloem, maar genereus met de garnalen. En de peterselie was gefrituurd, zoals het hoort.

Voor het hoofdgerecht bleven we in het traditionele register met kalfsniertjes à la dijonnaise (€20) die niet teleurstelden. Ondanks de frieten, die naar onze mening een tikje aan de slappe kant waren, een pittige bereiding. Achter de duidelijke mosterdsmaak gisten we een reductie die ongetwijfeld op smaak was gebracht met armagnac, of zelfs maderawijn. We gingen verder op hetzelfde elan met een assortiment kazen van de opmerkelijke kaasrijper Julien Hazard (€11), een heuse lekkernij die we afsloten met een Colonel (€10), waarvan de huisgemaakte citroensorbet zich meer dan uit de slag trok.

Wat de wijnen betrof, was de keuze enorm, maar wat te klassiek naar onze smaak, zelfs al vonden we er een onverwachte Silex 2011 van Didier Dagueneau op de kaart – helaas niet op maat van ons budget (€150). De enige bedenking die we hadden bij deze ervaring was eerder filosofisch dan culinair van aard en kunnen we samenvatten in één vraag: zou het niet beter zijn om je energie te steken in de gastronomie van morgen dan onophoudelijk die van gisteren te blijven herkauwen?

open: di > za van 12 > 14.30 & 18.30 > 23.30, zo & ma van 12 > 14.30 & 18.30 > 22.30