Volkin'Ro: Frank Vander linden

Met Alles wat ze doet breit Frank Vander linden na de twintigste verjaardagstournee van De Mens een vervolg aan zijn eerste soloplaat uit 2009. Maar ook in zijn uppie is hij goed Volkin'Ro.

Al in 1995 kwam Frank Vander linden solo bij u thuis. Althans zo heette de tournee die de voormalige rockjournalist begon na eerst met De Mens zijn huis te hebben voorgesteld. Maar pas in 2009 maakte hij zijn eerste soloplaat – u herinnert zich misschien de single 'In de walszaal' – en nu, vijf jaar later, is er een ep met vijf nieuwe nummers. De mens Frank Vander linden is dus al bij al zuinig geweest met solo-uitstapjes. Maar na de uitgebreide 20e verjaardagstournee van De Mens en in afwachting van de elfde plaat van dat rocktrio in januari 2015 (titel: Nooit genoeg), was er opnieuw wat ruimte en goesting om zonder rugdekking verse sololiedjes uit te brengen "die anders misschien te lang zouden blijven liggen".

Frank Vander linden: "Na de wat langere solotournees in 2009 en 2010 ben ik tot de conclusie gekomen dat er wel degelijk ruimte is voor beide. Ik waak er daarbij over dat het verschil tussen solo en groep groot blijft. Voor deze solo-ep had ik in zee kunnen gaan met andere muzikanten, maar dat doe ik bewust niet." De nieuwe, ingetogen nummers houden met hun less is more-aanpak bewust afstand van de meer gespierde powerrock van De Mens. "Zelfs al bevatten al onze cd's wel een paar introspectieve tracks, met zijn drieën hebben we na ruim 20 jaar toch een heel specifiek DNA. Ik zeg altijd dat het niet mijn groep is, maar die van bassist Michel De Coster. Zijn karakter – heel gedreven, op het agressieve af – leunt veel sterker aan bij de gevoelswereld van De Mens. Mijn karakter zit in mijn solowerk."

Aan de pillen
In dat solowerk hoor je ook onverbloemd Vander lindens idolen, bands als Japan ('Alles wat ze doet'), singer-songwriters als Leonard Cohen en Nick Cave, of oude folk- en bluesknarren ('Suikerpot'). "Toen ik vijftien was, luisterde ik niet naar punk of ABBA, zoals mijn klasgenoten, maar naar Mississippi John Hurt en Doc Watson. Dat was mijn manier om speciaal te doen. Eigenlijk heb ik hun gitaarwerk pas op latere leeftijd goed onder de knie gekregen, maar het spreekt dat ik daar bij De Mens niet mee moet afkomen. De nieuwe ep heet Alles wat ze doet, maar ik had hem net zo goed 'Dingen waarmee ik bij De Mens niet moet afkomen' kunnen noemen." (Lacht)

Het is wel een ander metier, moederziel alleen op een podium staan. "Na die uitgebreidere solotournees begreep ik plots waarom veel stand-upcomedians die ik ken allemaal aan de pillen zitten: je komt jezelf tegen, zowel op persoonlijk als op muzikaal vlak. Je gitaarspel moet goed ontwikkeld zijn, want je hebt geen groep achter je die je er tijdens een slechte dag doorheen sleurt."

Voor volwassenen
"Niet dat ik er echt mee gezeten heb," geeft de 52-jarige zanger toe. "Maar ik heb wel nagedacht over wat ik nog ging schrijven als ik de 50 voorbij was. Niet iets als 'Maandag', want dat ging over achter de meisjes aan zitten. Het illustreerde een geilheid die ik nu een beetje vies vind. Wat dan wel? Dat blijft een uitdaging. 'In de walszaal' ging over de al dan niet succesvolle pogingen om de vonk te doen blijven overslaan. (Lacht) In de pure rock-'n-roll en blues kan ik nog wel inspiratie vinden voor nummers voor volwassen mannen."

Ondanks de nieuwe ep blijft Vander linden spaarzaam met solo-optredens. "De muzikant in mij vindt dat spijtig, zeker na de cd-voorstelling in De Minard, een van mijn beste optredens ooit. Maar ik vind het wel tof dat veel mensen het jammer vinden dat er niet meer optredens volgen." Die moeten dan maar naar Volkin'Ro. "Wanneer was dat nu weer precies? 9 augustus? Ai, hopelijk haal ik het, want op 12 augustus bevalt mijn vrouw van ons tweede kind. Ik had het aangenomen omdat het niet te ver uit de buurt is, want ik kan op elk moment weggeroepen worden." Spannend!