Veilingzaal herrijst na 20 jaar leegstand in glorie

Met de veiling van een Russische ruimtecapsule voor 1,26 miljoen euro in mei dit jaar, haalde veilingmeester Lempertz de internationale pers. Minder belauwerd is zijn investering in de originele art-nouveauroepzaal Leroy Frères: maar liefst 4 miljoen euro. Daarmee heeft een Duitser de laatste veilingzaal in Brussel van die charme nieuw leven ingeblazen. Hij herintroduceert er ook de Brusselse fotografe en videokunstenares Marie-Jo Lafontaine.

H et art-nouveaupand in de Grotehertstraat 6, met naam Galerie Leroy Frères - zoals nog op een gevelsgraffito te zien is, dateert van 1900-1901 en staat geboekstaafd als het kroonjuweel van architect Jules Barbier (1865-1910). Barbier bouwde ingenieuze constructies voor Brussel-Kermis op de Wereldtentoonstelling 1910. In deze roepzaal werd ooit de hele erfenis Stoclet geveild. Het gebouw met een sierlijke sgraffito van Adolphe Crespin (1859-1944), nu nog in restauratie, was volledig geconcipieerd als veilinghuis.

Het pand heeft vooraan kantoren en is ruim onderkelderd voor de stockering van meubels en kunst. De trapdoorgang links in de gevel bleef volledig functioneel. Dankzij lichtdallen zijn alle kelders helder bij dag. En in de grote tentoonstellings- en roepzaal achteraan (16,6 bij 11 meter, en 9 meter hoog) zitten twee grote luiken waardoor alles naar boven kan worden gehesen. De veilingzaal baadt in een zee van zenitaal licht dankzij het glazen dakraam (foto rechts). Ruim twintig jaar lang was die lichtkoepel ingestort, en de regen drong in de muren: de leegstand was schrijnend. Tot Henrik Hanstein van het Duitse veilinghuis Lempertz (1798), die sinds 1985 al op diverse adressen in de Wolstraat actief was, het huis in zijn oorspronkelijke staat liet restaureren en renoveren. De werken namen twee jaar in beslag, en hielden onder meer een intense samenwerking met Monumenten en Landschappen Brussel (M&L) in.

“Ik heb het huis ontdekt omdat de heer Coosemans, wiens familie de zaal decennia lang bezat, voorzitter was van de European Federation of Auctioneers-Appraisers (EFAA),” zegt Henrik Hanstein, managing partner van Lempertz (Hanstein volgde Coosemans recent op als voorzitter, JMB). Brussel zal zich mogen verwachten aan meer veilingen, door de gunstige erflaatreglementering voor private collecties. Een week nadat ik het huis kocht wou men het al van mij overkopen, met als reden dat ik ontmoedigd zou worden door de restauratieprocedures. Het ging er inderdaad hard aan toe, maar ik heb het me geen moment beklaagd. Boven mochten we een duplexappartement inrichten, en tegen het dak aan hebben we zelfs een supermodern appartement mogen aanbouwen dat wijds over het Egmontpark en de tuinen van de Wolstraat uitkijkt.”

Lafontaine
Voor de verbouwingen, restauraties en de aankoop van het gebouw samen had Lempertz ruim 4 miljoen euro veil. De daarbij gerealiseerde nieuwbouwuitbreiding moet wellicht een van de mooiste centrumappartementen zijn. “De hedendaagse witte uitbreiding op het dak straalt de signatuur van de Perzische architect Seyed Mohammad Oreyzi uit (Oreyzi bouwde ook het Max Ernstmuseum in Brühl, JMB). Hij dacht dat Monumenten en Landschappen zijn toevoegingen zou weigeren, maar de dienst ging akkoord.”

In het najaar volgen veilingexposities van oude meesters, Afrikaanse en moderne kunst, domeinen waarin Lempertz gespecialiseerd is. Maar eerst palmt Brussels kunstenares Marie-Jo Lafontaine tot 10 oktober de roepzaal in, met twee werken: Liquid crystals, haar oude reeks adolescentenportretten die ze uit haar depot opviste. En de video Victoria uit 1998 in een nieuwe spiraalinstallatie van zuilen, over twee mannen in een prikkelende dans. Lafontaine, op handen gedragen in Duitsland, wil de installatie achteraf schenken aan een museum. Al weet ze zelf nog niet aan welk precies.

Catalogus: www.lempertz.com