aniepold musette is not dead 6
© Michel Loriaux

Tweede album van Anne Niepold: 'Zet die oogkleppen af!'

Benjamin Tollet
© Brussel Deze Week
01/10/2014

Tussen folk, jazz, swing en improvisatie. De muzikale avonturier Anne Niepold is niet te klasseren en zo heeft ze het graag. Vrijdag stelt de diatonische accordeoniste haar tweede album voor bij Muziekpublique. De titel spreekt voor zich: Musette is not dead. Van een statement gesproken.

Musette is bekend om het bal-musette, populaire muziek en dito bal uit het Parijs van de jaren 1880. Sindsdien zijn er verschillende subgenres ontstaan, maar het genre lijkt vooral afgeschreven als iets ouderwets, niet meer van deze tijd. Fout, zo blijkt uit het nieuwe album van Anne Niepold, Musette is not dead. “Het idee is spontaan ontstaan tijdens mijn carte blanche op het Festival d’Art de Huy. Ik heb besloten genres te spelen waar men vooroordelen over heeft: tango, klassiek, musette. Met als doel de clichés te doorbreken,” zegt Anne Niepold.

“Ik heb een T-shirt laten drukken voor de muzikanten met het statement: Musette is not dead. Als je enkel de initialen neemt, bekom je MIND. Ook sterk!” vertelt de diatonische accordeoniste. “Do you MIND musette? Mind the step. Mind the gap. Open your mind, geestverruimend, het staat ook voor een melting pot.”

Clichés doorbreken is de rode draad doorheen Niepolds carrière: ze speelt jazz op diatonische accordeon, een instrument dat eerder in de folk thuishoort. Ze was in 2008 de eerste accordeonist die de Toots Thielemans Award won, op diatonische accordeon dan nog. Ook op folkbals deed ze wenkbrauwen fronsen toen ze in haar beginjaren dingen speelde die de dansers wel eens in de war zouden kunnen brengen, een doodzonde.

Musette ontstond in Parijs toen de verpauperde inwijkelingen uit Auvergne en Italië, met respectievelijk hun doedelzak en hun (chromatische) accordeon, de swingende manouche-zigeuners ontmoetten. Het genre werd de soundtrack van de Franse hoofdstad. “Musette ligt me net omdat het put uit verschillende bronnen. Ik ben niet van hier maar voel me echt Brussels, en muzikaal ben ik noch jazz noch folk, iets tussenin.”

“Ik heb musette doorspekt met Amerikaanse swing, een cultuur die diametraal tegenover musette stond. Op bals-musette hingen er vaak borden met opschrift ‘Interdiction de jouer du swing’, want dat stond voor luide koperblazers en gevechten,” zegt Niepold. “Wel, dat is wat ik gedaan heb: samenbrengen wat vroeger onverenigbaar was. Swing met wals, blazers naast accordeon.”

Om tot die muzikale kruisbestuiving te komen, heeft Niepold zich omringd met klassemuzikanten, vooral uit de jazz. Stefan Bracaval op dwarsfluit, Nicolas Garnier op hobo, Jo Hermans op trompet en bugel, Frederik Heirman op trombone, Hendrik Vanattenhoven op contrabas en Etienne Plumer op drum. “Ze spelen de arrangementen die ik voor musette-klassiekers geschreven heb, al krijgen ze ook ruimte voor eigen inbreng tijdens de solo’s. Ze zullen erbij zijn tijdens de cd-presentatie bij Muziekpublique.”

Traditie in beweging
Op het album staan twee eigen composities van Anne Niepold, de rest zijn traditionals van onder meer Gus Viseur en Jo Privat waarvoor ze nieuwe arrangementen geschreven heeft. “Ik heb er soms iets heel anders van gemaakt, maar steeds met respect voor de traditie. Het resultaat is musette doorspekt met jazz en swing manouche. Het heeft iets weg van filmmuziek.”

Op de vraag of het voor haar belangrijk is om de traditie te vernieuwen, volgt een lange stilte. “Ik hou er niet van als men tracht bepaalde tradities te bevriezen in de tijd. Het is belangrijk dat er mensen zijn die de traditie door en door kennen, maar het is ook belangrijk dat muziek evolueert, anders sterft ze uit. Op folkbals mag niet geraakt worden aan de traditie en dan staat men verstomd dat jongeren afhaken... Voor mij moet muziek op natuurlijke wijze vloeien en organisch zijn, mét kennis van de traditie.”

Niepolds bril is Brussels. “Ik ben op zoek gegaan naar musette in Brussel. Gus Viseur is een van de grote namen, een naam die de Fransen zich graag toe-eigenen, hier moesten dus toch ook sporen van musette te vinden zijn? Ik heb me plekken ingebeeld waar de musette op zijn plaats geweest zou zijn: tussen de ouwe rommel en veelheid aan culturen op het Vossenplein, in de Hellemanswijk, voor het Justitiepaleis...” Op die plekken zijn de promofoto’s voor het album gemaakt.

CD-voorstelling

data: 3/10, 20.00

tickets: 8/12/14 €

waar: Muziekpublique, Elsene

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Elsene, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni