1466 ToroWhatFor
© Andrew Paynter

Toro Y Moi: R&B-producer ruilt laptop in voor gitaar

Tom Peeters
© Agenda Magazine
24/03/2015

De Amerikaanse soulzanger en producer Toro y Moi was een van de voortrekkers van de chill wave. Op What For? ruilt hij die hipster sound in voor een persoonlijker indiepopgeluid. “Ik moest dieper kunnen graven.”

Voor de fans van zijn eigentijdse kruising tussen sixtiespop, R&B, hiphop en loungy elektronica zal het even wennen zijn. Maar eigenlijk heeft Chaz Bundick, zoals het op zijn paspoort staat, altijd een broertje dood gehad aan ter plaatse blijven trappelen.

“Ik wilde iets anders uitproberen,” klinkt het vanuit thuisstad Los Angeles. “Maar dat is ook niet zo ongewoon. Al mijn platen zijn anders.”

En de krullenbol met het nog altijd te grote hoornen brilmontuur voelt zich goed bij dat nieuwe geluid. “Ik kijk enorm uit naar de nieuwe tournee. Gewoon een gitaar omgorden om je songs te spelen verandert al meteen de vibe van de show. Ik wilde vooral iets creëren dat ik zelf wilde horen, iets dat eigentijds is, maar waar toch referenties uit het verleden in weerklinken. Sommige fans zullen misschien afhaken, anderen zullen aansluiting vinden. Maar ik moest dit in de eerste plaats voor mezelf doen.”

Heb je het in de aanstekelijke nieuwe single Empty Nesters ook over jezelf? Ben jij het die het nest verliet en terugblikt op de dromen die je had in high school?
Toro Y Moi:
Ja, waarschijnlijk wel. Ik doe nu wat ik toen hoopte te doen, en ik begin me meer en meer te realiseren dat ik daar erg gelukkig van word. Zodanig zelfs dat ik me af en toe afvraag hoe ik die muziekcarrière zo lang mogelijk kan blijven rekken. (lacht) Ik denk dat een goede werkethiek daarbij van pas komt, en op tijd en stond hoort daar een flinke koerswijziging bij.

Je draagt de luisteraar op: ‘Understand the purpose of making / Everything around you better’
Toro Y Moi:
Ja, begrijpen hoe iets in elkaar zit is belangrijk. Het maakt het leven makkelijker. Het helpt je in je interactie met andere mensen, zodat je je uiteindelijk minder zorgen hoeft te maken.

Thematisch gaan de nieuwe songs vooral over de liefde én over de natuur, zeg je. Is dat altijd zo geweest?
Toro Y Moi:
Nee, vroeger ging het haast alleen over de liefde, maar nu heb ik echt geprobeerd om het meer over de menselijke natuur te hebben, en ook over de natuur tout court. We zijn hier in Californië verwend met onze parken. Er is veel groen. Ik zoek ook vaak de buitenlucht op. Het helpt me mijn hoofd vrij te maken als ik vast zit met mijn muziek.

Op Half Dome verwijs je zelfs letterlijk naar een bekende rotsformatie in het Yosemite National Park. Helemaal naar boven gestapt?
Toro Y Moi:
Yep, gemiddeld ga ik één à twee keer per jaar trekken. Yosemite is op drie uurtjes rijden van waar ik woon, en zoals ik het ook zeg in het nummer: de trektocht zag er op voorhand behoorlijk zwaar uit, maar achteraf dacht ik: ‘Was het dat maar?’. In die zin is het een metafoor voor veel dingen in het leven: wat er moeilijk en vervaarlijk uitziet, blijkt achteraf gezien meestal enorm mee te vallen. Iedereen kan zich daar wel mee identificeren, denk ik. Het is persoonlijk en universeel tegelijk.

Was dat het lastigste aan deze plaat, persoonlijker durven zijn?
Toro Y Moi:
Nee, het schrijven van de songs zelf verliep bijzonder vlot. De productie was een veel grotere uitdaging. Ik moest een goede balans zien te vinden, die niet niet té lofi indie-pop was, maar ook niet té groots rockend. Daarom ben ik zo blij met het uiteindelijke resultaat dat zowel referenties naar de jaren zeventig als naar de jaren negentig heeft.

Ben je specifiek op zoek gegaan naar die vintage seventiesklanken?
Toro Y Moi:
Ik wilde gewoon een solide klinkende gitaarplaat maken, maar dan zonder de reverb die veel groepen er tegenwoordig bijleveren. Ik denk dat precies dat de plaat zo jaren zeventig doet klinken. Veel hedendaagse gitaarbands jagen allerhande effecten door hun geluid. Soms is het echt zoeken naar de liedjes eronder. Ik wilde die liedjes zonder omwegen laten horen. Dat geeft me ook de kans om het te hebben over onderwerpen die ik vroeger niet aanraakte.

Op What For? werk je onder andere samen met zanger-gitarist Ruban Nielson van het fantastische Unknown Mortal Orchestra. Is het makkelijk voor je om andere mensen in je universum toe te laten?
Toro Y Moi:
Ja hoor, en zeker als het iemand als Ruban betreft. Zijn band heeft echt een eigen sound, classic stuff. Daarnaast ben ik gewoon erg sociaal. Ik zeg de hele tijd goedendag tegen mensen die me herkennen op straat. Vaak staan ze dan versteld: ‘Je bent zo open en chill’. Dat hadden ze niet verswacht. Mensen hebben blijkbaar dat vooroordeel dat artiesten ofwel arrogant ofwel mensenschuw zijn, en dat ze gerust gelaten willen worden. Ik niet. (lacht) Precies omdat we dat label vaak opgeplakt krijgen doe ik extra vriendelijk. Ik hou van menselijke interactie. Dat sterrengedoe heb ik altijd bizar gevonden.

Welke band deed je eigenlijk naar een gitaar grijpen?
Toro Y Moi:
De blauwe van Weezer. Die plaat betekent veel meer voor me dan waar ze muzikaal voor staat. De band brak door toen grunge ontzettend populair was. Weezer had daar een aparte kijk op. Ik heb hen altijd leuker gevonden dan Nirvana.

Ze brachten humor in iets…
Toro Y Moi:
… dat donker en neerslachtig was. Dat heeft me fel beïnvloed. Weezer was toen al de underdog. En in plaats van te kiezen voor de mainstream zoals veel van zijn collega’s is (Weezer-frontman) Rivers Cuomo verder gaan graven, ook als producer. Hij werkt nog altijd liever samen met onbekend nieuw talent dan in zee te gaan met de hipste vogel van het moment. Ik vind dat meer muzikanten wat dieper zouden mogen graven. Vaak zie je hen na hun doorbraak steeds dezelfde plaat maken en met hetzelfde clubje van eliteproducers in zee gaan. Ze geven een deel van hun eigenheid op om trendy te zijn. Ik probeer open te staan voor artiesten uit alle mogelijke genres, en net als Rivers dieper te graven. Het is de enige manier om echt vooruitstrevend te zijn.

What’s next?
Toro Y Moi:
Ik weet het niet, man. Ik heb nu al zoveel verschillende ideeën over welke richtingen het allemaal uitkan. Misschien schuif ik nog iets meer op richting rock. Ik twijfel er zelfs aan of ik mijn volgende plaat nog zou uitbrengen als Toro (Y Moi).

Vaartkapoen

2/4, 19.30, €17/19

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sint-Jans-Molenbeek, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni