Toine Thys Trio 2014
© Lara Herbinia

Toine Thys focust op groove: ‘Vastroesten is niets voor mij’

Georges Tonla Briquet
© Brussel Deze Week
25/02/2015

Een nieuwe drummer en een lichtjes gewijzigde sound zijn de twee troeven waarmee de Brusselse saxofonist Toine Thys de fans van zijn internationaal Hammond-trio deze keer weet te verrassen.

In 2010 verscheen The End Of Certainty, de debuut-cd van het Toine Thys Trio met Arno Krijger (Hammond) en Joost van Schaik (drums). Ondertussen is deze laatste vervangen door de jonge drummer Antoine Pierre, die eveneens de vaste sidekick van Philip Catherine is. Andere vernieuwing is dat de focus nu wat scherper gesteld werd op groove.

Toine Thys: “Er verliepen vier jaar tussen beide platen, dan is het normaal dat er iets verandert. Vastroesten is niets voor mij. Dan zou mijn eigen interesse verzwakken en dat kan je als muzikant niet maken. Ook het publiek pikt dat niet. Met Antoine ontstond er een nieuwe energie-impuls. Zijn jeugdige speelhonger werkt erg aanstekelijk. Door zijn specifieke ritmische aanpak is de sound verschoven naar soul en Hammond-groove, iets wat ik op de eerste cd net afhield. Het accent komt meteen meer te liggen op het feestelijke aspect.”

Je kiest graag filmische titels. Voor ‘Grizzly’ is dat ook zo.
Thys: “Ik ben een hevige fan van Werner Herzog. Vooral de manier waarop hij fictie en documentaire in elkaar laat overlopen, vind ik grandioos. Ook de wijze waarop hij muziek in zijn films gebruikt, is heel apart. Met Grizzly brengt hij het verhaal van een gek en tegelijk dramatisch personage. Het gaat over een man die gefascineerd is door grizzlyberen. Hij drijft het zo ver dat hij tussen die vleeseters gaat kamperen. Dat hij er uiteindelijk ook het leven bij laat, is het minder gelukkige einde. Het onderwerp boeide mij en het is meteen een korte en krachtige cd-titel. Opgelet, ook al sta ik op de hoes, ik beschouw mezelf niet als een grizzly (lacht).”

Moet een jazzmuzikant ook niet wat gek zijn zoals het hoofdpersonage uit die film?
Thys: “Wat mezelf betreft, vind ik van wel. Ik heb de indruk dat het er soms te serieus aan toegaat in jazz. Maar gelukkig heb je dan iemand als drummer Han Bennink die met dennentakken speelt en volop gaat schreeuwen. Je kan ook op een meer discrete wijze buiten de lijntjes kleuren. Door een rare wending in akkoorden, bijvoorbeeld. Artiesten en jazzmuzikanten hebben in elk geval veel fantasie en dat ontbreekt in de wereld. Ik probeer dat op mijn manier aan te vullen.”

De jonge generatie is zich daar duidelijk meer en meer bewust van, in tegenstelling tot heel wat van jouw leeftijdsgenoten.
Thys: “Daar heb je ergens wel een punt, al denk ik dat het vooral hun houding op het podium is en niet zozeer de muziek zelf. Als het publiek merkt dat muzikanten zich onderling op het podium amuseren en goed communiceren, heeft dat een rechtstreekse invloed op de sfeer in de zaal.”

Een van de composities heeft als titel ‘Twin Lotus’. Refereer je hiermee aan Flying Lotus?
Thys: “Toen ik dit nummer uitwerkte, liet iemand mij diens recente plaat You’re Dead! beluisteren. Jazz zit bij hem in het bloed, want er is een verre familieband met John Coltrane. Ook al werkt hij gefragmenteerd, toch kan ik zeker heel wat dingen appreciëren. Maar als je wil weten hoe ik die rechtstreekse link verwerk, verwijs ik naar mijn ander trio dERVISH, waar ik mij net toeleg op de kruisbestuiving tussen jazz, beats en electro.”


Toine Thys Trio, 27/03, 21.00 uur, Marni (cd-voorstelling ‘Grizzly’).
Meer info op www.theatremarni.com

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni