Snarky Puppy: de kunst van de cross-over

Volgens hun grootste fan, oerhippie David Crosby, zijn al de leden van het immer evoluerende jazzfunkcollectief Snarky Puppy afgestudeerd aan de University of Mars. Van orkestleider Michael League mocht hij prompt aanschuiven om hun cross-overboodschap nog wat aan te scherpen.

In werkelijkheid ontstond Snarky Puppy in 2004 aan de University of North Texas in Denton. In het begin was het een blank fusioncollectief. Pas toen de bandleden naar Dallas verhuisden en gingen samenwerken met zwarte muzikanten met een r&b- en gospelachtergrond begon de typische cross-oversound te rijpen die hen later een Grammy en wereldwijd applaus zou opleveren. "Meteen ging de band ook een pak funkyer klinken," zegt bassist, componist, producer en orkestleider Michael League. "Pas toen ook de white rock kids doordrongen waren van die r&b-traditie durfden we ons een funkband noemen."

Ging er, toen jullie muziek meer funky werd, ook iets verloren?
Michael League: Nee, dat geloof ik niet. Weet je wat het is? De blanken in de band speelden tijdens hun high school-jaren in rockbandjes, de zwarten gospel in de kerk. Ik ben een van de uitzonderingen omdat ik ook al in het middelbaar naar een zwarte kerk ging, maar de echte voeling met de muziek die daar gespeeld werd, kwam pas later. Eigenlijk wilden we altijd al klinken zoals nu, maar de bezetting liet dat niet toe. Hadden we ons van meet af aan een funkband genoemd, dan zouden we het gefaket hebben. Je hoort wel vaker bands die een funk- of pakweg een hiphopband willen zijn, maar de traditie niet begrijpen. Maar je ontwikkelen in een bepaalde stijl betekent dat je jezelf onderdompelt in die stijl of speelt met muzikanten die er vertrouwd mee zijn. Wij hadden het geluk die in Dallas te vinden.

Jullie hebben jullie nieuwe cd Sylva opgenomen met het Nederlandse Metropole Orkest. Dat moet drummen geweest zijn.
League: Ja, we waren zelf al met een dozijn, met een vijftigkoppig orkest gaf dat een helse drukte. Maar omdat we zelf met veel zijn pasten we ons makkelijk aan. We waren ook goed voorbereid, en zij hebben met Jules Buckley een efficiënte dirigent in hun rangen die geoefend is in het in goede banen leiden van een hoop muzikanten. Het grootste verschil was dat we nog wat meer dynamiek in ons spel moesten stoppen dan gewoonlijk.

Lukt het je als bassist eigenlijk om ook op melodieën te focussen?
League: Vreemd genoeg is het vinden van een goede melodie mijn eerste objectief. Ik vind altijd wel een interessante groove. Dus probeer ik me tijdens het schrijven toe te leggen op dingen waarin ik niet zo goed ben. Neem 'Sintra', de openingstune van Sylva: in veel van mijn songs gaat de melodie een interactie aan met de groove, of is ze er een onderdeel van, maar hier is ze duidelijk de drijvende kracht.

Het album verscheen op Impulse!, het toonaangevende jazzlabel dat onlangs nieuw leven werd ingeblazen. Een extra motivatie?
League: Natuurlijk, alleen al de naam van je band zien in die typische oranje en zwarte kleuren is supercool. Elk bandlid is ook vereerd om deel uit te mogen maken van de traditie die ons klassiekers opleverde als Coltranes A love supreme. Zelf ben ik vooral dol op hun latere releases. Albums zoals Tales from the Hudson en Two blocks from the edge van Michael Brecker klinken razend ambitieus, creatief en helemaal niet gedateerd.

Naast bassist en componist ben je ook bandleider. Dat vereist een doortastende aanpak.
League: Ja, je moet georganiseerd zijn, vertrouwen uitstralen en soms harde beslissingen nemen, maar tegelijk ook flexibel en open zijn. Het belangrijkste is dat je begrijpt wat je muzikanten gelukkig maakt zodat ze zich op hun gemak voelen.

Heb je al muzikanten moeten ontslaan?
League: Natuurlijk. Gelukkig maar twee op twaalf jaar. Iemand ontslaan is echt het allerlastigste bij het runnen van een band die toch een beetje je familie is geworden. Tijdens de vele uren on the road word je nu eenmaal closer met elkaar.

Nooit iemand vergeten on the road?
League: Nu je het zegt. (Lacht) Meer dan eens. Ooit lieten we een kerel achter in een toilet in Canada. Pas een kwartier later beseften we dat we iemand misten. Wij dan maar teruggekeerd naar de laatste stop. Daar zat hij doodgemoedereerd op ons te wachten, een beetje zoals een verloren gelopen hond. Zo ging dat toen er nog geen smartphones waren.

In januari verschijnt deel twee van jullie Family Dinner-reeks, waarin jullie zangers en muzikanten zoals Justin Timberlake en Erykah Badu uitnodigen aan de familietafel. Wie heeft jullie dit keer het meest verrast?
League: Eerst en vooral Knower, een elektronisch funkpopduo uit Los Angeles. Hun muziek is echt gortdroog, maar toch positief en vooral grappig. In de studio voegden ze daar nog tomeloze energie en een unieke stijl aan toe. Ze staken er echt bovenuit qua vibe. Daarnaast is er de New Yorkse singer-songwriter Becca Stevens. Haar aanpak is meer song- dan jazzgericht. We koppelden haar aan het instrumentale Zweedse folktrio Väsen en het klinkt alsof ze al jaren samenwerken.

Ook David Crosby, die in een van zijn tweets over de band stelde dat jullie wel afgestudeerd moesten zijn aan de University of Mars, kreeg uiteindelijk een uitnodiging voor de opnamesessies in New Orleans.
League: Ja, hij bleef maar tweeten over ons, noemde ons ook "the most advanced band in the world" en nodigde zijn volgers uit om ons YouTube-videokanaal te bekijken. In de studio bleek het bovendien een megagrappige kerel te zijn.

Jullie houden overal ter wereld clinics, workshops en masterclasses, en zijn trotse verspreiders van muzikale innovatie, maar in tegenstelling tot jullie grootste fan zijn jullie amper te betrappen op politieke stellingnames.
League: Daar worstel ik eerlijk gezegd wel wat mee, want alle bandleden zijn erg politiek bewust. We hebben duidelijke standpunten over de vluchtelingencrisis, racisme en politieke corruptie, maar het mixen van muziek en politiek hebben we altijd erg tricky gevonden. Onze muziek is er nu eenmaal voor iedereen. Anderzijds, als ik terugblik op mijn favoriete tijdperk, de sixties, stel ik vast dat haast alle albums politiek getint waren. Toen was het zwart of wit, nu lijkt alles zoveel grijzer geworden…

Snarky Puppy

data: 14/10, 19.00

waar: Ancienne Belgique, Brussel-Stad