Rumble in da jungle: een positieve vuistslag

Veertig jaar geleden rommelde het in Kinshasa, toen Muhammad Ali en George Foreman er hun legendarische kamp uitvochten. De boksmatch leverde het Antwerpse SINcollectief de inspiratie voor Rumble in da jungle, een meertalig totaalspektakel that floats like a butterfly and stings like a bee.

We praten over dit theatrale buitenbeentje met Maurice Sephunyane 'Junior' Mthombeni. Hij is een Mechelaar met Zuid-Afrikaanse roots, die al jaren muziek en theater maakt. Het is dus niet toevallig dat hij in het muziektheater is verzeild geraakt met het Antwerpse SINcollectief, dat na zijn 'urban' Hansje en Grietje-bewerking H&G (Grimmiger) en de succesvoorstelling Troost nu letterlijk en figuurlijk aan de slag gaat met een bokslegende.

"Ik ben altijd gefascineerd geweest door Muhammad Ali, maar het is vooral de documentaire When we were kings die mij heeft getriggerd," vertelt Junior Mthombeni. "We wilden het verhaal overhevelen naar een Belgische stadscontext. Nog altijd worstelen we in onze steden met de problematiek rond diversiteit, islam enzovoort."

Het verhaal van de documentaire is dat van de legendarische kamp in Kinshasa.
Junior Mthombeni: Ali had zijn wereldtitel verloren omdat hij niet als soldaat naar Vietnam wilde. Onder meer met de historische woorden "No Vietcong ever called me nigger" vroeg hij zich af waarom hij daar zou moeten gaan vechten. Daarvoor is hij veroordeeld en raakte hij totaal aan de grond. Tot hij zich weer helemaal opwerkte naar dat wereldtitelgevecht. Hij stond er tegenover de veel jongere en sterke Foreman, iedereen dacht dat hij zou verliezen. Maar Ali won zijn titel terug.

Het was een mediaevenement dat in Kinshasa van alles teweegbracht.
Mthombeni: Het groeide uit tot een Afro-Amerikaans Woodstock, omdat grote artiesten als James Brown, Bill Withers en BB King naar Kinshasa waren gekomen om samen met Afrikaanse artiesten als Miriam Makeba en Hugh Masekela concerten te geven voor de wedstrijd.

Zo hadden jullie dus een verhaal én muziek om een voorstelling van te maken.
Mthombeni: De enige vraag was nog hoe we alles naar een stad als Antwerpen of Brussel konden trekken. De oplossing lag bij de vaststelling dat Ali een van de eerste slam poets was. Hij zei de dingen scherp en kon daarmee de media bespelen. Wij laten in de voorstelling acht slam poets hun verhaal doen door de ogen van Ali. Er is in Antwerpen een heel circuit van mensen die competitief of voor zichzelf met slampoëzie bezig zijn. Meestal is dat dan ergens in een zaaltje of een café in de underground, maar ik vond het spannend om hen in een theatrale context bezig te zien. En dat werkt, want het zijn getalenteerde gasten. Elk van hen brengt een tekst geïnspireerd op een facet van de persoonlijkheid van Ali, meestal gebaseerd op een quote van hem, en met archiefbeelden op de achtergrond. Ze stappen in de ring en gaan het gevecht aan.

Wordt er ook gebokst?
Mthombeni: Er is een ring en er zijn ook echte boksers, maar meer ga ik daarover nog niet vertellen. Het wordt in ieder geval een totaalspektakel. Want naast de beelden, de dans en de teksten krijg je ook muziek van de bigband B.U.R.K.A onder leiding van saxofonist Enrique Noviello, die ook nummers brengt die in Kinshasa werden gespeeld. Ook de muziek is dus een vuistslag, maar wel een positieve. We beginnen met het citaat "I am – somebody", en dat geldt voor iedereen in die groep van 25 persoonlijkheden op het podium, die los van geloof of wat dan ook op een positieve en inclusieve manier samen een verhaal vertellen en het Brussel, Antwerpen of Gent waar we nu in leven, weerspiegelen.

Rumble in da jungle

data: 30/10, 20.30

tickets: €9/13/17

waar: KVS_BOX, Brussel-Stad