Parallelle kunstcircuits belicht

In een artistiek hol als het Goudblommeke in Papier is de voorstelling van parallelle, al eens illegale, kunstcircuits in Brussel woensdagavond op haar plaats. Het is het thema van het nieuwe nummer van Kunsttijdschrift Vlaanderen

In de marge van de eerbiedwaardige musea en de chique promotiegalerieën wordt er ook beeldende kunst getoond, en in Brussel is die marge groter dan elders, volgens adjunct-hoofdredacteur Patrick Auwelaert. Niet iedereen die gezegend is met plastisch talent heeft daarom ook de gave om zichzelf te verkopen of het geluk op het juiste moment te komen. Kunsttijdschrift Vlaanderen bericht over zowel brede als richelsmalle niches, van banken als Belfius en ING die hun rijkelijke collecties laten zien tot efemere pop-upgalerieën. Ook zijn er in de benedenstad alleen al zoveel cafés met kunst aan de muren – van artiesten voor wie de naam zondagsschilder nog te flatterend is tot zij van wie het onbegrijpelijk is dat ze niet bekender zijn – dat je een heel parcours zou kunnen uitstippelen. In het Goudblommeke zelf hangen er tot 28 maart cartoons over de aanslag op Charlie Hebdo van de galerie The Cartoonist.

Kunst is te vinden in allerlei Brusselse etalages, concept stores, artist-run spaces en ateliers als dat van Jan De Cock in Schaarbeek van waaruit de studenten van Sint-Lukas opereren tijdens de renovatie van hun school. Het verst van de witte kubus galerie staat de street art. Wie door de stad flaneert zal door originele ingrepen af en toe herinnerd worden aan zijn eigen oorspronkelijkheid, vindt filosoof Kevin D’heedene. Soms worden streetartkunstenaars zoals Vincent Glowinski/Bonom zo populair dat ze in gerenommeerde galerieën terechtkomen. Projectontwikkelaars doen al eens een beroep op hen om een buurt te verhippen, maar op hun beurt worden hun creaties soms weer ‘beklad’ (zie de controverse rond de overschildering van het - legale - portret van Luc Devos in Gent).

Reclamepaneel
In een vaste rubriek in het tijdschrift komt wel ook telkens een Brusselse topgalerie aan bod. Volgens galeriehoudster Greta Meert is een galerie de plaats waar je je in een kunstenaar kan verdiepen. Cultuurminister Sven Gatz (Open VLD) omarmt het allemaal. De artistieke undergroundscene van Brussel vergelijkt hij met immigranten die nieuw bloed pompen in een oude en vermoeide stad. Hij laat zich graag ontroeren door een soort oercreativiteit tijdens toevallige ontdekkingen in de buurt van kunstscholen of achter ramen van privéwoningen. Ze doen hem denken aan de Salons des Réfusés in de jaren 1860 in Parijs. Het door kunstenaars beheerde Rectangle geeft artiesten een forum op een reclamepaneel op een dak in Sint-Gillis. Een mooie metafoor voor de schreeuw om aandacht.